ความเจ็บปวดของคนเราไม่เท่ากัน..
ผู้คนแปลกหน้าที่เดินผ่านไปมา เราไม่มีทางรู้เลยว่าใครสักคนอาจจะเพิ่งสูญเสีย ใครบางคนอาจพลาดโอกาสสุดท้ายของชีวิตเราไม่มีทางรู้ได้เลย
หลังจากคียติณณ์มาส่งเทียร์รดาที่คอนโด ทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ทิ้งไว้เพียงความว้าวุ่นใจกับประโยคที่เธอไม่ได้ให้คำตอบเขาไปก่อนลงจากรถมา
“ถ้างั้นให้ผมอยู่ข้างคุณนะเทียร์”
“ไม่ว่าจะสถานะไหนก็ตาม.. ผมยินดี”
ทว่าเข้าห้องมายังไม่ได้ทันได้พักหายใจหายคอ สายเรียกเข้าจากผู้จัดการสาวก็จี้โทรหาทันที
เทียร์รดาหยิบมือถือออกจากกระเป๋าสะพายด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า วินาทีที่กดรับสายส้มจี๊ดก็ถึงกับกรีดร้องออกมา จนเทียร์รดาต้องยกโทรศัพท์ออกห่างหู
( ลูกค้าแคนเซิลงานโฆษณาของแกล่าสุด บอกว่าข่าวมันรุนแรงขึ้นแล้วก็ยืดเยื้อเกินไป อาจทำให้มีผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของแบรนด์เขา ไอ้เทียร์ฉันจะทำยังไงดีวะ )
สติสตางค์ของส้มจี๊ดแทบกระเจิงหาย ชื่
