ขอเป็นคนของใจ

แฟนไม่ใช่ภรรยา

เมื่อมาร์ตินกลับไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่กวินกับมารียา แน่นอนชายหนุ่มจะไม่ยอมให้โอกาสครั้งนี้หลุดลอยไป เขาจะต้องพูดกับดาราสาวให้รู้เรื่อง ถึงแม้ว่าสิ่งที่เธอได้พูดแนะนำเขากับดาราหนุ่มคนนั้นออกไป จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เขาจะถือว่าทุกอย่างคือความสัตย์จริง เพราะเขานั้นจะยอมเป็นแฟนตัวจริงให้กับเธอ

"สรุปเราเป็นแฟนกันแล้วนะ คืนนี้ผมจะมานอนค้างที่นี่ ที่บ้านของคุณและก็จะนอนห้องเดียวกันกับคุณด้วย" คำพูดของกวินนั้นทำให้มารียาถึงกับทำตาขวางใส่เขา ชายหนุ่มจะมาพูดเอาแต่ใจแบบนี้ได้ยังไงกัน ก็แค่ให้แสดงเป็นแฟนปลอมๆ แต่กวินนั้นกลับทำทีท่าไม่ยอม เมื่อเขานั้นต้องการเป็นแฟนของเธอจริงๆ

"นี่คุณ! เมื่อกี้มันเป็นแค่การแสดง ฉันคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจ ทำไมถึงหัวดื้อแบบนี้" มารียาพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจอย่างแรง เมื่อดาราสาวเริ่มที่จะเอือมระอาในความดื้อด้านของกวิน ที่ตื๊อไม่เลิก

"ผมไม่ใช่ดาราไม่ใช่นักแสดงเหมือนคุณนี่ครับ! ไม่รู้ล่ะ ยังไงเราก็เป็นแฟนกันแล้ว และถ้าไอ้ดาราหน้าม่อนั่น ย้อนกลับมาอีก ถ้าคุณอยู่คนเดียวคิดว่าจะรอดไหม" สิ่งที่กวินพูดออกมานั้น ทำให้มารียานั่งคิดทบทวน และต้องสะดุดกับคำว่าหน้าม่อ เมื่อเธอไม่คิดว่ากวินจะใช้คำนี้กับมาร์ติน

"แหม... เรียกเขาหน้าม่อ ดูแล้วหน้าตาของคุณก็ไม่ต่างจากมาร์ตินเลยสักนิด" มารียาพูดออกมาอย่างหมั่นไส้ เมื่อเธอรู้ถึงพฤติกรรมและนิสัยของกวินดี แม้ว่าช่วงหลังๆ นี้ เขาจะเริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนดีขึ้นมาบ้าง แต่เธอก็เชื่อว่าสัญชาตญาณของเสือที่ชอบกินเนื้อ คงไม่กลับใจยอมกินมังสวิรัติง่ายๆ ได้หรอก

"นั่นมันอดีต ก่อนที่ผมจะเจอกับคุณนะที่รัก รอแป๊บเดี๋ยวผมมา ขอตัวไปเก็บของที่คอนโดก่อน แล้วผมก็มีเรื่องที่จะเล่าให้คุณฟังตั้งมากมาย" กวินพูดพร้อมกับเดินไปหยิบกุญแจรถที่วางไว้ข้างๆ แจกัน ในห้องนั่งเล่น ส่วนมารียานั้นได้แต่มองตามหลังเขาตาปริบๆ สรุปแล้วเธอต้องยอมให้กวินย้ายเข้ามาอยู่ด้วยจริงๆ เหรอ ดาราสาวนั่งครุ่นคิดคนเดียวในใจ กับสถานะที่เปลี่ยนไปแบบไม่ได้ตั้งใจ

จุ๊บ! ขณะที่มารียากำลังใจลอย กวินได้เดินวกกลับมาแล้วขโมยจูบเธอเฉยเลย โดยที่มารียานั้นไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบเดินปนวิ่งออกไปจากบ้าน

"นี่คุณ! โธ่เอ๊ย!" มารียาร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาที่ประตู แล้วเอามือลูบลงที่แก้ม เช็ดออกครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่หัวใจของเธอนั้นกำลังเต้นแรง จากสัมผัสของชายหนุ่มเมื่อครู่

"มัดจำไว้ก่อน เดี๋ยวมาสานต่อนะที่รัก" เสียงของกวินตะโกนออกมาจากหน้าบ้าน ก่อนที่เขาจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป ปล่อยให้มารียาทำหน้างอ พร้อมกับท่าทางที่กระฟัดกระเฟียดอยู่คนเดียว ซึ่งในเวลานี้คำถามมากมายที่เกิดขึ้นภายในใจของเธอ เมื่อบ้านหลังนี้จะไม่สงบอีกต่อไป เพราะดาราสาวไม่รู้จะรับมือยังไง หากจะต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับกวิน

ช่วงบ่ายของวันนี้ รถยนต์คันหรูวิ่งมาจอดอยู่หน้าบ้านของดาราสาว ก่อนที่กวินจะกดออดรัวๆ ทำให้มารียารู้เลยว่าแขกผู้มาเยือนเป็นใคร และเธอคงต้องทำใจ เพราะเขานั้น กำลังจะมาปักหลักปักฐานอยู่ที่บ้านของเธอ

"นี่คุณ! ที่บ้านไม่มีออดให้กดหรือไง หรือว่าเก็บกดมาจากไหน อ้อ! ลืมไปคุณคงสะกดคำว่ามารยาทไม่เป็น" มารียาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่กระโชกโฮกฮาก แถมเธอยังทำหน้าบอกบุญไม่รับ แต่กลับเปิดประตูให้เขาเฉยเลย เมื่อโวยวายเสร็จก็เดินเข้าไปในบ้าน จนกวินมองตามแผ่นหลังของหญิงสาวร่างอรชรแบบงงๆ

"อะไรของเธอเนี่ย มาถึงก็บ่นๆ แล้วก็เดินเข้าบ้านไป หรือจะเป็นวันนั้นของเดือนวะ!" กวินพูดพึมพำออกมาคนเดียว ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับเข้าไปในบ้านของมารียา จากนั้นเขาจึงวกเดินกลับมาปิดประตูหน้าบ้าน ก่อนจะขนข้าวของลงมาจากรถเข้าไปในตัวบ้านของเธอ

"ที่รัก จะไม่แสดงน้ำใจขนของช่วยผมหน่อยเหรอครับ" กวินลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เข้ามา ส่วนมืออีกข้างถือตะกร้าที่มีของข้างในเต็มไปหมด

"ฉันไม่ได้อัญเชิญให้คุณเข้ามาอยู่ที่นี่ แล้วยังจะมีหน้ามาขอความเห็นใจ ให้ฉันช่วยขนข้าวของพวกนี้อีกเหรอ " มารียาลุกขึ้นพร้อมกับเอามือยืนค้ำสะเอวเอาไว้สองข้าง ก่อนจะทำหน้าบึ้งตึงใส่กวิน ในขณะที่ชายหนุ่มนั้นทำตัวเหมือนทองไม่รู้ร้อน มิหนำซ้ำเขายังลากกระเป๋าเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนหน้าตาเฉย โดยที่ไม่ขออนุญาตเธอเลยสักคำ

"ฉันจะสรรหาคำไหนมาด่าคุณดีเนี่ย! ฉันไม่น่าพลั้งปากบอกมาร์ตินเล้ย (เธอลากเสียงยาว) ถ้ารู้ว่าพูดออกไปแบบนั้นแล้วผลลัพธ์มันจะต้องเป็นแบบนี้!" มารียาพูดจาโวยวายออกมา พร้อมกับเดินตามกวินขึ้นไปติดๆ

บ้านหลังนี้มีสองห้องนอน ส่วนอีกห้องเธอใช้เป็นห้องเก็บของเรียบร้อยแล้ว ยังไงกวินต้องนอนห้องเดียวกับเธออย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ นอกเสียจากเขาจะยอมลงไปนอนที่โซฟาชั้นล่าง และนั่นมันคงไม่มีทางเป็นไปได้

"อ้าว! ยืนบื้ออยู่ทำไม เปิดห้องสิคุณ ผมหนักเห็นไหมเนี่ย น้ำใจอ่ะรู้จักป่าว!" กวินพูดออกมาพร้อมกับทำหน้ากวนๆ ยียวนใส่มารียา จนเธอนั้นอยากจะเดินเข้าไปตะบันหน้าหล่อๆ ของเขาสักทีสองที

"ถามจริงๆ เถอะ! คุณตั้งใจจะมาอยู่ที่นี่กี่วัน ฉันจะได้ทำเอาใจไว้ แบบว่านับวันรอคุณย้ายออกไป เผื่อจะได้ทำบุญบ้านครั้งใหญ่นิมนต์พระมาพรมน้ำมนต์ให้ เพื่อขับไล่ความซวยออกไปจากชีวิต" มารียาพูดออกมาอย่างไม่ได้คิด ก่อนจะเปิดประตูให้ชายหนุ่มเข้าไปในห้องของเธอ

กวินเดินเข้ามาในห้องก่อนจะวางกระเป๋าและตะกร้าเอาไว้ จากนั้นชายหนุ่มได้ลงนั่งที่เตียงนุ่มของเธอ ด้วยใบหน้าที่เศร้าหม่นลงไป เมื่อเขากำลังน้อยใจในคำพูดของมารียา จะมีสักครั้งไหมที่เธอนั้นจะยอมพูดจาดีๆ กับเขา และยอมรับผู้ชายที่ยอมเปลี่ยนตัวเอง เพื่อจะให้ผู้หญิงที่เขารักยอมรับ เพื่อขอโอกาสจากหญิงสาว ให้เขาได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของเธอบ้างสักเสี้ยวหนึ่งก็ยังดี