ขอเป็นคนของใจ

ณ บ้านของแบงก์ ซึ่งเป็นจุดรวมพลของแก๊งเสือหนุ่ม ทุกคนต่างจับจ้องมาที่ใบหน้าของกวิน เมื่อเขานั้นกำลังนั่งหมดอาลัยตายอยากให้กับชีวิตที่กำลังจะผกผันในไม่ช้า                                                                     "สรุปมึงจะมานั่งอมทุกข์ ให้พวกกูดูว่างั้น มึงจะเอายังไงก็รีบพูดมา กูคิดถึงพระอาทิตย์กับพระจันทร์จะแย่แล้ว" เก้าพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแฉ่ง เมื่อเขานั้นกำลังพูดถึงลูกรักแฝดชายหญิงวัยเตาะแตะกำลังซน "กูยอมจริงๆ เลย ชื่อของลูกมึงเนี่ย กูว่านะ มึงรีบผลิตออกมาอีกเยอะๆ แล้วใช้ชื่อให้ครบจักรวาลไปเลย ชื่อลูกโลกก็ได้นะ กูว่ามันครอบคลุมดี" แบงก์พูดออกมาอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่สายตาของเก้ามองมาที่เพื่อนรักอย่างขัดใจ                                                                      "ลูกโลกชื่อเพราะดีวะ เอาไว้ตั้งให้ลูกมึงคนต่อไปนะแบงก์ เบลล่ากับลูกโลกคล้องจองกันจะตายเชื่อกู" เก้าพูดออกมาในขณะที่ แบงก์เริ่มมีสีหน้าสงสัย                                                                                                  "คล้องจองกันตรงไหนวะ ไอ้นี่ตกภาษาไทย" แบงก์พูดออกมาในขณะที่เพื่อนๆ นั่งส่ายหัว ให้กับความซื่อหรือโง่ของเขาก็ไม่รู้                                      "ไอ้พายุบอกกูมาหน่อยซิ มึงจัดการกับแพรยังไงวะ กูอยากเอาไปใช้บ้าง แม่ง! แม่ดารามารียาของกู ตามตื๊อมาเป็นปีแค่ขี้เล็บยังไม่ได้สัมผัสเลย" กวินพูดออกมาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง ทั้งที่เสือหนุ่มอย่างเขามีผู้หญิงมากมายที่วิ่งเข้าหา แต่เขากลับเลือกมารียาที่เย็นชาใส่ราวว่าชายหนุ่มไม่มีตัวตน บางทีเขาก็แอบสงสัยว่าเธอไม่มีหัวใจเลยใช่ไหม ขนาดตามตื๊อมาเป็นปียังไม่เคยใจอ่อนให้เขาเลยสักที                                                        "มานี่กูจะบอก แต่ห้ามเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟัง ไม่อย่างนั้นเมียกูเอาตายแน่!" พายุพูดพร้อมกับกระซิบลงไปที่ข้างหูของกวิน ถึงวิธีการที่เขานั้นเคยทำให้แพรไหม ต้องยอมพลีกายให้กับเขา อย่างไม่มีทางขัดขืนในสิ่งที่ประธานหนุ่มต้องการได้                                                                                         "ไอ้เชี้ย! ไอ้เลว! แต่แผนมึงเจ๋งวะเพื่อน" กวินพูดออกมาเสียงดัง พร้อมกับดวงตาที่ฉายแววร้ายออกมา เมื่อเขานั้นไม่สามารถหาวิธีพิชิตใจมารียาได้ แม้เธอเองก็ไม่มีท่าทีจะชอบเขาเลยสักนิด แต่ถึงยังไงกวินก็จะเดินหน้าต่อ แน่นอนอะไรที่ได้มาง่าย ๆ ย่อมไร้ค่าไร้ราคาเช่น เพราะนารีคนอื่นๆ ที่ยอมพลีกายให้กับเขาง่ายๆ เพียงเพราะเงินตรา จึงทำให้มารียาดูมีค่ากว่าใครๆ                                                                                                     "แผนอะไร เล่ามาเลยนะไอ้กวิน" แบงก์ถามออกมาเสียงดัง เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ที่ดูเหมือนมีแผนการผุดขึ้นมาจากมุมปากของกวิน     "ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากมีเมียจนตัวสั่น และกำลังคิดหาวิธี ที่จะได้เมียมาเป็นตัวเป็นตนก็เท่านั้นเอง" คำพูดของกวินทำให้แบงก์กับเก้ามองตากันปริบๆ เมื่อเขากำลังคิดว่าแผนการของกวิน จะต้องมีอะไรแอบแฝงอย่างแน่นอน ภายใต้สายตาคมที่ฉายแววออกมามันดูมีเลศนัยแอบแฝงชอบกล "มีอะไรค่อยคุยกันวันหลัง ได้เวลาไปรับลูกแล้ว ป่านนี้ยัยลูกหมู คงทำหน้างอที่คุณป๋าไปรับช้าขอตัวก่อนนะครับทุกคน" พายุพูดพร้อมกับเดินตรงไปที่รถ เมื่อลุงนนท์ลากลับบ้าน เขาจึงมีหน้าที่รับส่งใยไหมในขณะที่แพรไหมนั้นเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้าน เพราะสายฟ้ากำลังซน จึงทำให้ผู้ช่วยนักออกแบบ กลายเป็นคุณแม่ลูกอ่อนไปโดยปริยาย                                        "ท่านประธานไปแล้ว ขอตัวนะครับคุณกวิน ผมคิดถึงเด็กแฝดใจจะขาดแล้ว" เก้าพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้แบงก์และกวินมองตามอย่างหมั่นไส้ ที่เสืออย่างเก้า โดยภรรยาอย่างขวัญดาวถอดเขี้ยวเล็บ        "สรุปแล้วมีแผนอะไร อย่าบอกนะว่าจะใช้วิธีสกปรกกับแม่ดาราสาวนั่น กูว่ามันเสี่ยงอยู่นะ ถ้าเธอมีใจให้ก็ดีไป แต่ถ้าหากเธอมีใครอยู่ในใจแล้ว มึงกำลังจะทำผิดมหันต์กับผู้หญิงคนหนึ่ง ชีวิตนี้คุณอาจจะไม่ได้รับการอภัยจากเธอก็ได้ คิดเอาเองนะครับคุณกวิน" คำพูดของแบงก์เริ่มทำให้กวินลำบากใจ เมื่อสิ่งที่กำลังคิดจะทำนั้น ผลของมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เขาคาดหวังเอาไว้                                                                          "ขอบใจที่เตือน ขอตัวนะ ไม่กวนแล้ว" กวินพูดจบก็เดินจากไป ปล่อยให้แบงก์มองตามด้วยความแปลกใจ เมื่อเขานั้นแค่พูดออกไปเล่นๆ นึกไม่ถึงว่ากวิน จะคิดทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงได้ เมื่อกวินขับรถตรงมาจอดที่ข้างรั้วบ้านของอารียา แม้เธอจะเป็นดารา แต่หญิงสาวก็ไม่ชอบอยู่คอนโดหรูหราเหมือนกับคนอื่นเขา อารียาตัดสินใจซื้อบ้านจัดสรรหลังไม่เล็กไม่ใหญ่มาก เพราะเธอนั้นต้องอยู่คนเดียว ดาราสาวเคยชวนยายมาอยู่ด้วยหลายครั้ง แต่หญิงสูงวัยก็ปฏิเสธเธอทุกครั้ง เมื่อเมืองกรุงศรีวิไลไม่เหมาะกับหญิงแก่ๆ อย่างยายของเธอ เพราะอยู่บ้านนอกมีบรรยากาศสดชื่น ที่แสนจะร่มรื่นน่าอยู่น่าอาศัย ท่ามกลางต้นไม้และท้องทุ่ง                                                                                อารียานั่งอยู่ที่สวนหย่อมหน้าบ้าน วันนี้เธอไม่มีงานที่กองถ่าย เพราะเป็นวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันหยุดที่ดาราสาวจะงดรับงาน เพื่ออยู่บ้านคุยกับผู้เป็นยาย                                                                                          "เป็นจั่งได๋ยายบ่ออยากมาหยามหลานเลยติ งานมะลิจั่งแม่นหลายคัก คิดฮอดยายเด้อ ให้อ้ายสิงห์พาขึ้นเครื่องบินมาบ่อได้ติยาย" (เป็นไงบ้างยายไม่อยากมาเยี่ยมหลานเลยเหรอ งานมะลิเยอะมาก คิดถึงยายจัง ให้พี่สิงห์พาขึ้นเครื่องมาไม่ได้เหรอคะยาย) ดาราสาวพูดจากออดอ้อนผู้เป็นยายออกไป ผ่านสมาร์ตโฟนเครื่องแพง "โอ๊ย! บ่อเด้อ! ยายย้าน นั่งรถไฟกะพอแฮงแล้ว ให้ขึ้นเครื่องบินพะนะ บ่อเอาดอก ขาบ่อถึงดินจั่งได๋ จั่งได๋กะบ่ขึ้นเด็ดขาด มื่อได๋อีหล่าว่างกะจั่งมาหยามยายเด้อ" (โอ๊ย! ไม่นะยายกลัว นั่งรถไฟก็จะแย่แล้วให้นั่งเครื่องบินไม่เอาหรอก เท้าไม่ถึงพื้นดินยังไงก็ไม่ขึ้นเด็ดขาด เมื่อไหร่หนูว่างค่อยมาเยี่ยมยายก็ได้) คำพูดของผู้เป็นยายทำให้ดาราสาวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แน่นอนอารียานับวันตั้งตารอให้ถึงวันอาทิตย์ไวๆ เพราะมันเป็นวันเดียวที่เธอนั้นได้คุยกับผู้เป็นยายแบบเต็มอิ่ม หญิงสูงวัยที่เติมเต็มทุกสิ่งเข้ามาในเสียงสมาร์ตโฟน ส่งผลให้เธอนั้นมีพลังอยากสู้ทำงานต่อไป แม้ว่าเธอนั้นจะปลดหนี้ให้กับผู้เป็นยายไปได้หมดแล้วก็ตามที มารียาตั้งใจว่าจะทำงานเก็บเงินอีกไม่กี่ปีก็จะลาออกจากวงการไปอยู่บ้านกับผู้เป็นยาย                                                                           "ยายมะลิฮักยายหลายเด้อ ปานได๋ยายสิไซ่โทรศัพท์เครื่องใหม่ที่มะลิซื้อให้จักเถื่อ อ้ายสิงห์เลาสมัครเฟซสมัครไลน์ไว้แล้ว เวลาเว้าเฮาจั่งสิได้เห็นหน้ากัน มะลิอยากคุยแบบเห็นหน้ายายแหม คิดฮอดยายล๋ายหลาย" (ยายมะลิรักยายมากนะ เมื่อไหร่ยายจะใช้โทรศัพท์เครื่องใหม่ที่มะลิซื้อให้สักที พิสิงห์แกสมัครเฟซสมัครไลน์ไว้แล้ว เวลาคุยกันจะได้เห็นหน้ากัน มะลิอยากคุยแบบเห็นหน้ายายจัง คิดถึงยายมากเลย) มะลิอ้อนผู้เป็นยายออกไปตามสายอีกครั้ง เมื่อหญิงสูงวัยนั้นไม่ยอมใช้สมาร์ตโฟนเครื่องใหม่                                                                  "จักแม่นโทรศัพท์อีหยังน้อ เห็นแต่ซุมเด็กน้อยผู้บ่าวผู้สาวมันพากันนั่งเขี่ยอยู่เบิ้ดมื่อ ยายคือสิเขี่ยบ่อเป็นดอก" (ไม่รู้ว่าโทรศัพท์อะไร เห็นแต่เด็กหนุ่มเด็กสาว นั่งจิ้มกันทั้งวัน ยายคงจะจิ้มแบบนั้นไม่เป็นหรอก) คำพูดของยายทำให้อารียานั้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อเธอกำลังนึกถึงใบหน้าและแววตาของผู้เป็นยาย แม้จะจากมาไกล แต่หัวใจของเธอยังคงรักและห่วงใยคุณยายเสมอ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง แม้ว่าเธอจะกลายเป็นดาราดังแล้วก็ตาม แต่ความเป็นอารียาหญิงสาวจากต่างจังหวัด ก็ไม่เคยถือตัว ว่าตนนั้นเป็นดาราแนวหน้าของเมืองไทย     แต่ทว่าในเวลานี้นั้น คนที่แอบมองซุ่มอยู่ข้างรั้ว ถึงกับทำหน้าบึ้งตึง เมื่อกวินกำลังคิดว่าแม่ดาราสาวของเขา คงกำลังคุยกับคนของใจอยู่แน่นอน มารียาถึงมีอาการและสีหน้าที่แสดงออกมาราวกับว่ามีความสุขล้นเหลือแบบนั้น เธอจะรู้ไหมว่าคนที่แอบมองกำลังน้อยใจ และท้อใจกับการที่เขาแอบตามเธอมาเป็นแรม