Chapter 18
1305 คำ
ญาดาเดินลงไปชั้นล่างตรงเข้าไปในห้องอาหารและตอนนี้มีแต่ของโปรดเธอเต็มไปหมด เฮียอาร์ตเห็นก็ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินมาประคองหญิงสาวเอาไว้และพาไปนั่งลงตรงที่นั่ง
“นั่งตรงนี้เลยค่ะ”
“อาหารเยอะจังจะกินหมดเหรอคะ”
เธอมองอาหารตรงหน้าก่อนจะใช้ช้อนตักชิมเนื่องด้วยตอนนี้หิวมาก
“ไม่หมดก็ไม่เป็นไรค่ะ หนูกินอิ่มก็พอแล้ว”
“ปากหวานเชียว”
ญาดาเบะปากเล็กน้อยก่อนจะตั้งใจกินอย่างเอร็ดอร่อย เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่คงเพราะใช้แรงไปเยอะจึงคิดว่าวันนี้อาจจะต้องจอลางานและนอนพักผ่อนไปก่อน และถ้าพรุ่งนี้ดีขึ้นค่อยไปเคลียร์งานที่ค้างต่อ
“กินเยอะๆนะจะได้มีแรง”
“ค่ะ”
ญาดายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะนั่งกินต่อไม่สนใจชายตรงหน้าอีก ตอนนี้เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะได้กินของที่ชอบและเดี๋ยวจะขึ้นไปนอนต่อหยุดพักผ่อนและเย็นนี้ต้องไปงานเลี้ยงพนักงานอีก ชุดนางฟ้าที่ซื้อมาต้องได้ใส่แล้ว
หลังจากที่ทั้งสองคนทานข้าวเสร็จญาดาก็เดินมาให้อาหารนกน้อยอย่างเช่นปกติ เฮียอาร์ตเดินตามหญิงสาวมาก่อนจะสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง เธอเหลือบสายตามองชายหนุ่มก่อนจะหันไปป้อนข้าวน้องนกต่อ
“มากอดทำไมคะ”
“ก็อยากกอดอ่ะ กอดเมียผิดตรงไหน”
“ไหนหลักฐานแสดงความเป็นเมียคะ มีมั้ยพวกทะเบียนสมรสอะไรแบบนี้อ่ะขอดูหน่อย”
เธอแบมือขอชายหนุ่มหน้าตาจริงจังมาก เฮียอาร์ตยื่นมือไปจับมือหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
“งั้นไปวันนี้เลยเป็นไง”
“อย่าท้านะเพราะหนูเอาจริง”
“ได้… งั้นถ้าว่างเราไปกันเลย หนูจะได้เป็นของเฮียแบบถูกต้องตามกฎหมายไง ดีมั้ย…”
เขาอุ้มหญิงสาวมากอดไว้หลวมๆ เธอนิ่งคิดสักพักว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ดี แต่เขาได้เธอแล้วอ่ะถ้าอยู่ๆเทกันขึ้นมาเธอจะเสียหายขนาดไหน เพราะฉะนั้นตอนนี้ถือทะเบียนสมรสไปก่อนส่วนงานแต่งงานเธอจะบังคับให้เขาพาพ่อกับแม่ไปคุยกับครอบครัวของเธอ ยังไงก็ต้องรับผิดชอบเพราะเขาขืนใจเธอไม่ได้เต็มใจแต่หลังจากนี้ไม่รู้นะว่าจะเรียกว่าขืนใจรึเปล่า…
“งั้นไปวันนี้มั้ยคะ”
“แล้วหนูไม่ไปทำงานเหรอ…”
เขามองหญิงสาวอย่างสงสัย วันนี้ไม่ใช่วันหยุดและเธอยังต้องไปเคลียร์งานที่ค้างอีกเพราะเย็นนี้พนักงานจะมากินเลี้ยงกันและพรุ่งนี้เขาจะอนุญาตให้ทุกคนหยุดหนึ่งวันคืนนี้จะได้ดื่มกันอย่างเต็มที่
ญาดาสวมกอดชายหนุ่มแน่นก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อน
“หนูเหนื่อยค่ะอยากนอนพัก”
“งั้นเฮียให้ฝ่ายบุคคลลาให้หนูนะ”
“โอเคค่ะ งั้นเราไปอำเภอกันเลยมั้ยคะจะได้เสร็จเร็วๆไง หนูอยากมานอนกอดเฮียแล้วนะ”
ญาดาเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อนและดูเหมือนว่ายิ่งทำแบบนี้ยิ่งทำให้เฮียอาร์ตทั้งรักและหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น ใครไม่เป็นเขาไม่รู้หรอกว่าเด็กมันน่ารักขนาดไหน
“ขึ้นห้องไปแต่งตัวก่อนดีมั้ย”
ชายหนุ่มยิ้มกริ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นมาในอ้อมกอดก่อนจะพาเดินเข้าไปในตัวบ้าน ญาดาร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่นก่อนจะสั่งให้เขาหยุดหื่นกามกับเธอ
“เฮียหยุดเลยน้า หนูไม่เปลี่ยนชุดแล้วค่ะไปชุดนี้เลย”
“ไม่เปลี่ยนจริงเหรอ…”
ชายหนุ่มทำตาละห้อยมองหญิงสาวอย่างขอความเห็นใจ มาหลอกให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ไม่ได้นะมันทิ้งกันไว้กลางทางชัดๆเลย
“เดี๋ยวค่อยหลับมาทีเดียวไงคะ รีบๆมันไม่สนุกน้า”
“โอเคงั้นเรารีบไปอำเภอกัน”
ทั้งสองคนหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะพากันไปขึ้นรถและลืมคิดไปว่าต้องใช้เอกสารหลายอย่างจึงรีบวิ่งขึ้นไปหยิบเอกสารที่จำเป็นต้องใช้จากนั้นก็พากันเดินทางไปอำเภอและไม่ไกลจากที่ไร่มากเท่าไหร่จึงใช้เวลาเดินทางไม่มาก
และเมื่อมาถึงทั้งสองคนก็ยื่นเอกสารและทำการเซ็นทุกอย่างที่ทางเจ้าหน้าที่ให้มา และในที่สุดทั้งสองก็ได้เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ญาดาถือใบทะเบียนสมรสเดินออกมาด้วยรอบยิ้มหวาน แค่นี้เธอก็มีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวของชายหนุ่ม แบบนี้ถ้าเกิดว่าเธอท้องขึ้นมาจะได้ไม่ต้องกังวลและอีกอย่างเฮียอาร์ตทั้งรักทั้งหลงเธอขนาดนี้ไม่มีทางทิ้งไปไหนหรอก เพราะฉะนั้นเธอต้องทำตัวน่ารักและอ้อนเขาบ่อยๆเอาอยู่หมัดแน่นอน ส่วนนังเอิงเอยคราวนี้แหละเป็นหมาหัวเน่าแน่นอนพี่ชายรักเมียและเบบี๋ที่กำลังจะมาเกิด สงสารรอดีมั้ยน้า… หึ
“ยิ้มแก้มปริเชียวนะ”
“ก็เฮียเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ กล้าทำแล้วก็กล้ารับเพราะฉะนั้นญาดาจะให้โอกาสเฮียในการพิสูจน์ตัวเองว่าดีพอที่จะเป็นพ่อของลูกญาดา”
“อะไรอ่ะ… จดทะเบียนสมรสกันแล้วนะทำไมถึงต้องพิสูจน์อะไรอีก เฮียรักหนูมากขนาดนี้ยังไม่เชื่อใจอีกเหรอ”
เขาเดินมาโอบเอวหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะขโมยหอมแก้มอย่างหมั่นเขี้ยว ญาดาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้จากนั้นทั้งสองคนก็พากันเดินทางกลับไปพักผ่อนที่บ้านต่อ ตลอดเวลาเฮียอาร์ตตัวติดกับญาดาไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าหญิงสาวจะกระดิกตัวไปไหนเขาก็ตามไปทุกที่
“เฮีย… ปล่อยหนูบ้างเถอะ”
ญาดาถอนหายใจออกมาก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มมองชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังเท้าคางมองหน้าเธอด้วยรอยยิ้มหวานอยู่ที่โต๊ะในห้องครัว
“ก็เฮียหวงอ่ะไม่อยากห่างหนูเลย”
หญิงสาววางแก้วน้ำลงก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น และแน่นอนว่าชายหนุ่มก็เดินไปโอบเอวตามติดเหมือนผีสิง… เขาแค่อยากมีเวลาอยู่กับหญิงสาวให้มากที่สุด ปกติเขาทำงานไม่มีวันหยุดถึงจะเรียกวันหยุดแต่ต้องออกไปทำงานข้างนอกไม่มีพัก แต่หลังจากนี้คงต้องมีเวลาว่างให้ญาดาบ้าง ไม่งั้นเธอจะงอนแล้วหนีไปจากเขาได้
“เฮียจะตามติดหนูแบบนี้ไม่ได้นะคะ”
“ทำไมจะไม่ได้… มากกว่านี้ก็ทำได้ถ้าจะทำ”
“ชิ! บ้ากาม”
ทางด้านของเอิงเอยเธอได้ออกจากโรงพยาบาลโดยมีสามีคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง เอาตามตรงคือเธอหมดความเชื่อใจในตัวของเขาแล้วและไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาเชื่อเขาอย่างสนิทใจได้อีกเมื่อไหร่ ตอนนี้เธอระแวงไปหมดกลัวว่าเขาจะแอบไปคุยกับนังญาดาอีกหรือไม่รู้ว่าเขาจะมีผู้หญิงที่ไหนอีกกี่คนซึ่งเธอไม่รู้อะไรเลย…
“เดินดีๆนะระวังหน่อย”
“ไม่เป็นไรค่ะเอิงเอยเดินเองได้”
เธอสะบัดมือเขาออกก่อนจะเดินไปเองโดยไม่ขอให้เขาช่วยเหลือ เธอยังรู้สึกเจ็บและยิ่งคิดแก้แค้นอยากเอาชนะญาดาเท่าไหร่มันเหมือนว่าตัวเธอเองเจ็บมากเท่านั้น….
- ผู้เขียน
