Chapter 17
1280 คำ
เฮียอาร์ตสวมชุดให้เรียบร้อยก็รีบเดินออกมาหาหญิงสาวที่ห้องนอนทันที ยังไงเขาก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปและต้องง้อหญิงสาวขอโอกาสอีกสักครั้ง และก่อนหน้านี้เขาให้แม่บ้านไปซื้อยาคุมฉุกเฉินกับยาคุมแบบปกติมาให้ ญาดายังเรียนอยู่เธอไม่ควรตั้งครรภ์ตอนนี้ แต่ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่และเธอพร้อมเขายินดีที่จะมีทันทีโดยไม่ต้องร้องขอ
“ญาดาเฮียขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยคะ”
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ในห้องนอน ไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่และเขาเริ่มที่จะเป็นห่วงมาก เขาให้แม่บ้านมาเรียกเธอแทนเพราะอาจจะยอมออกมาก็ได้
ญาดาในชุดเรียบร้อยนั่งกอดอกอยู่บนเตียงนอนมองไปยังประตูที่มีชายหนุ่มอยู่แถมยังตะโกนเรียกเธอไม่หยุด แต่ดูเหมือนว่าจะเงียบไปสักพักใหญ่หรือว่าเขาจะออกไปทำงานแล้ว ทำเรื่องกับเธอขนาดนี้ยังกล้าทิ้งเธอไปทำงานอีกเหรอ มันน่าน้อยใจมั้ยล่ะ
“คนบ้า! ขืนใจเค้ายังไม่มารับผิดชอบอีก”
เธอหน้างอหงิกอยู่คนเดียวสักพักก็ได้ยินเสียงแม่บ้านเคาะประตูอยู่หน้าห้อง
“คุณญาดาเปิดประตูให้พี่นางหน่อยค่ะ”
“ได้ค่ะ”
เธอถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูหน้าห้องแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเจอชายหนุ่มยืนอยู่ข้างหลังของพี่แม่บ้าน ญาดารีบปิดประตูทันทีแต่ไม่ทันแล้วเพราะเขาพาตัวเองเข้ามาแถมยังปิดประตูล็อกแน่นหนาด้วย
“ออกไปเลยนะ”
“ทำไมต้องไล่กันแบบนี้ด้วย เฮียก็น้อยใจเป็นนะ”
เขาขยับเข้ามาใกล้ดึงหญิงสาวเข้าไปกอดปลอบไม่เป็นอันทำอะไรเพราะกลัวว่าเธอจะคิดมากแม้กระทั่งจะต้องออกไปประชุมตอนเช้าเขายังต้องเลื่อนนัดออกไปเพื่อผู้หญิงคนนี้ คิดดูสิว่าสำคัญมากขนาดไหน
“แล้วญาดาล่ะ… เสียใจเป็นเหมือนกันนะ”
เธอสะบัดหน้าใส่ชายหนุ่มติดงอนหนักหน่วง ยังไงเธอก็โกรธที่เขาล่วงเกินเธอ คบกับพี่แบงค์มาห้าปีเขายังมีความอดทนมากกว่านี้เลย แต่ก็พอเข้าใจได้เพราะเขาไปลงกับผู้หญิงคนอื่น เธอเพิ่งรู้ความเป็นจริงที่ว่าคนเราเกิดมาต่างก็มีความต้องการที่ต่างกัน เขาต้องการทางร่างกายและในเมื่อเธอให้ไม่ได้เราแยกย้ายกันก็ถูกต้อง เขาเจอคนที่มีความต้องการเหมือนกันมันก็เหมาะสมแล้ว
“เฮียขอโทษค่ะ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ”
“พูดไปก็เท่านั้นมันไม่ทำให้พรหมจรรย์ของหนูกลับมาหรอก”
เธอตอกย้ำชายหนุ่มให้เขารู้สึกผิดเยอะๆจะได้รู้ว่าเธอไม่ได้เป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น
“โธ่… ถึงมันจะกลับมาไม่ได้แล้วแต่มันอยู่ที่เฮียไง เฮียจะรักและดูแลมันอย่างดีโอเคมั้ย”
“จะเอายังไงก็ว่ามาเลย มาขืนใจคนอื่นแบบนี้ลูกเค้ามีพ่อมีแม่นะ”
เธอหันไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มด้วยสีหน้าจริงจัง เขาตัดสินใจมาแล้วว่าจะรับผิดชอบญาดาทุกอย่าง ทั้งเรื่องแต่งงานหรือเรื่องอะไรก็ตามที่เธอเรียกร้องเขาจะทำให้ทุกอย่าง
“เฮียจะรับผิดชอบญาดาทุกอย่างเลยค่ะ เราไปจดทะเบียนสมรสแต่งงานกันให้เป็นเรื่องราว เฮียจะให้พ่อกับแม่ไปคุยเรืื่องแต่งงานด้วยดีมั้ย”
“แต่งงานเหรอคะ…”
เธอนิ่งคิดว่าควรจะแต่งงานกับเขาดีรึเปล่า บอกตามตรงไม่อยากแต่งงานเพราะไม่อยากเกี่ยวดองกับนังเอิงเอยน้องสาวของเขา แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากเสียเขาไปถ้าไม่นับที่เขาขืนใจเธอเมื่อคืนที่ผ่านมา ทุกอย่างมันดีหมดและเธอก็มีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา
“ใช่ค่ะ แต่งงานกับเฮียนะเฮียจะรับผิดชอบหนูเอง”
“แต่ญาดาเกลียดน้องสาวของเฮียค่ะ ญาดาไม่อยากเห็นหน้ามันไม่อยากเจอ”
เธอกอดอกสะบัดหน้าใส่เขาอีกครั้ง เฮียอาร์ตรู้อยู่แล้วว่ายังไงสองคนนั้นก็ไม่มีทางญาติดีกันและเขาคิดว่าการแต่งงานมันเป็นเรื่องของคนสองคน แค่ไม่ให้ทั้งสองคนมาเจอกันมายุ่งเกี่ยวกันแค่นี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว
“ญาดาแต่งงานกับเฮียก็มาอยู่ที่นี่ ส่วนเอิงเอยเค้าแต่งงานก็ต้องไปอยู่กับสามีซึ่งต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกันอยู่แล้ว หนูสบายใจได้เลยนะ”
“เฮียต้องไม่ให้มันมาที่นี่ ห้ามให้มันมาเจอญาดาที่ไร่ไม่อย่างนั้นถ้าญาดาทนไม่ไหวขึ้นมาหนีกลับบ้านจะมาโทษกันไม่ได้นะ”
เธอหันไปขู่ชายหนุ่มและแน่นอนว่าเธอไม่ทำจริงหรอก ให้มันมาที่นี่สิมารับรู้ว่าพี่ชายที่รักนักรักหนากำลังหลงผู้หญิงที่มันเกลียดแถมจะแต่งงานกันด้วย รับรองว่าอกแตกตายก่อนคลอดลูกแน่
“ไม่เอาสิคะหนูควรจะปลงบ้างนะคะ เอิงเอยโชคร้ายกว่าญาดาเป็นไหนๆ เธอได้ผู้ชายที่เจ้าชู้ไม่ซื่อสัตย์ไปญาดาควรจะสงสารสิ”
“ควรจะสมน้ำหน้ามันค่ะเพราะมันเลือกเอง”
เธอเบะปากออกมาอย่างหมั่นไส้ผู้หญิงคนนั้น เลือกเองจะโทษใครล่ะ… เฮียอาร์ตกุมขมับเล็กน้อยแต่ก็ไม่พูดอะไรอีกเพราะเดี๋ยวแม่คุณวีนขึ้นมาเขาจะยุ่งไปกันใหญ่ ชายหนุ่มหยิบกล่องยาคุมแบบฉุกเฉินกับแบบทั่วไปให้หญิงสาว เธอรับมาดูก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ยาคุมเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ อันนี้กินแล้วป้องกันทันทีแต่เขาไม่ให้กินบ่อยแต่ถ้าไม่อยากท้องต้องกินกันไว้เลย”
เธอหันไปมองสบตากับชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงจริงจังและซีเรียสมากเลยด้วย
“ทำไมคะ… กลัวว่าหนูจะท้องเหรอ ใช่สิเฮียคงกลัวจะได้เลี้ยงลูกที่เกิดจากหนูและ…”
“ไม่ต้องพูดแบบนั้นเลย เหตุผลที่ให้กินเพราะว่าเรายังเรียนอยู่ ถ้าตอนนี้ญาดาเรียนจบแล้วเฮียไม่ให้กินหรอกถามทุกคนรอบตัวได้เลยเฮียอยากมีลูกจะตาย แต่ก็อยากให้หนูพร้อมก่อนเราค่อยมีไง ถ้ามีตอนนี้แล้วคนอื่นจะมองหนูยังไง”
เธอคิดตามคำพูดของชายหนุ่มก็ถือว่าเป็นห่วงและหวังดีไม่น้อยกับเธอ ถ้าท้องตอนนี้คงกลัวคนอื่นนินทาให้เธอเสียหายไหนจะคุณพ่อคุณแม่อีกคงคิดแบบนั้นล่ะมั่ง
“งั้นเหรอคะ…”
“ถ้าหนูเรียนจบเมื่อไหร่ตอนนั้นค่อยมีก็ได้ เฮียอดทนรอได้ค่ะ”
ญาดามองซองยาในมือก่อนจะหันไปสั่งให้เขาหาของอร่อยมาให้เธอกิน เมื่อคืนใช้แรงไปเยอะก็เลยหิวมากต้องการของกินเพิ่มพลังให้ตัวเอง
“หิวค่ะ”
“งั้นเฮียไปหาของอร่อยให้กินนะ งั้นเดี๋ยวหนูตามมานะเฮียไปสั่งแม่บ้านจัดโต๊ะก่อน”
“ค่ะ ไปสิ”
เธอเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนจะมองตามชายหนุ่มที่เดินออกไปอย่างอารมณ์ดีเพราะดูเหมือนว่าหญิงสาวจะยอมอ่อนลงให้แล้ว เธอลุกขึ้นเดินไปที่ถังขยะก่อนจะปาถุงยาคุมลงไปในนั้น
“เรื่องอะไรจะกินก็ให้มันท้องไปเลยสิคะ หึ…”
- ผู้เขียน
