Chapter 16
1892 คำ
ญาดาเอามือตีชายหนุ่มหลายทีอย่างอดทนไม่ไหวเพราะเขาเอาแต่เงียบไม่ยอมพูดกับเธอเลยสักอย่าง อธิบายอะไรก็ไม่ทำเอาแต่ดื่มเหล้าเป็นผู้ใหญ่เสียเปล่าคิดได้แค่นี้เหรอไง
“ทำไมเฮียถึงทำตัวเหมือนเด็กแบบนี้ มีอะไรก็คุยกันสิทำไมต้องประชดแบบนี้ด้วย”
“หยุดตีเดี๋ยวนี้นะญาดา”
“ไม่! ไม่หยุด”
หญิงสาวทุบชายหนุ่มอีกหลายทีก่อนจะถูกรวบมือไว้จากนั้นก็ดึงเธอเข้ามาใกล้เผชิญหน้ากันแบบจังๆ
“เราเอาแต่พูดว่าเฮียเหมือนเด็กแล้วเราล่ะโตแล้วเหรอ”
“ทำไมจะไม่โต นี่ก็โตและมีเหตุผลที่สุดแล้ว”
เธอจ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน เธอแค่อยากรู้ว่าเขาเป็นอะไรอยู่ๆถึงได้เย็นชากับเธอแบบนี้ ทั้งที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลย
“โตแล้วทำไมถึงยังทำตัวเหมือนเด็กเจ้าคิดเจ้าแค้นอยากเอาชนะโดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะเป็นยังไง”
“ทำไม… ไม่พอใจแทนน้องสาวเหรอ มันโทรมาฟ้องเหรอไง เหอะ! เข้าข้างมันไปสิพี่น้องกันนี่มันถูกเสมอแหละ”
เธอพอเข้าใจแล้วว่าตกลงเขาเป็นอะไรและคงจะโกรธแทนน้องสาวละมั่งที่เธอไปเอาคืนแบบนั้น สงสัยคงกรี๊ดร้านแตกไม่รู้จะไประบายกับใครล่ะมั่ง สมน้ำหน้ามันแล้วใครให้สันดานเสียก่อนล่ะ
“เฮียไม่เคยเข้าข้างใคร และที่ไม่อยากให้เราไปยุ่งเพราะมันไม่มีค่าอะไรให้เราต้องไปข้องเกี่ยวอีก ทำไมอ่ะทำไมต้องกลับไปหาผู้ชายคนนั้นด้วย รักมากเหรอ… รักจนตัดใจไม่ได้เลยเหรอ”
เขามองหญิงสาวอย่างผิดหวัง ในมือเทเหล้าลงในแก้วก่อนจะยกขึ้นดื่มอีก เขาทำใจมาแล้วและถ้าเธอจะพูดอะไรเขาก็คงไม่รู้สึกไปมากกว่านี้อีกแล้ว
“รักหรือไม่รักมันเกี่ยวอะไรกับการที่ญาดาอยากเอาคืนมันบ้างล่ะ ไม่รู้เหรอว่าน้องสาวสุดที่รักของเฮียมันสารเลวขนาดไหน ไปนอนกับแฟนคนอื่นจนท้องป่องมาประจานความหน้าด้านของมันอ่ะ เฮียไม่อายแทนเหรอ”
“เออก็แก้แค้นไปเลย อยากทำอะไรก็ทำต่อจากนี้ไปเฮียจะไม่ยุ่งกับญาดาอีก อยากเจออยากโทรหาอยากจะทำอะไรก็ทำเลย ส่วนเอิงเอยเฮียจะให้หย่าและเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้น ถ้าอยากได้ก็เอาคืนไปเลยญาดาขอให้มันซื่อสัตย์กับหนูนะ”
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังจนหญิงสาวสะอึกไปไม่น้อย เธอไม่ได้ต้องการผู้ชายคนนั้นคืนเธอแค่อยากเอาคืนให้มันเจ็บปวดเหมือนที่มันไปทำให้คนอื่นบ้างก็แค่นั้นเอง ผีเน่ากับโรงผุให้มันอยู่ด้วยกันดีแล้วเธอไม่กลับไปหรอก
“หนูไม่ได้อยากเอาคืนซะหน่อย! ทำไมเฮียต้องยัดเยียดให้หนูด้วย”
“ไม่อยากได้คืนแล้วทำแบบนั้นทำไม รู้มั้ยว่าเอิงเอยช็อคจนเข้าโรงพยาบาล เธอท้องอยู่นะทำไมเราถึงทำขนาดนี้”
“สมน้ำหน้ามันแล้วไง ใครให้มันสารเลวเองล่ะสมควรแล้ว หนูเกลียดมันได้ยินมั้ยเกลียดมันทั้งสองคนนั่นแหละ”
ญาดากระทืบเท้าอย่างเคียดแค้น ยังไงเธอก็จะไม่ให้อภัยมันสองคนแน่นอน ชาตินี้ขอให้มันอย่ามายุ่งกับเธออีกแล้วกันแต่ถ้ามันไม่จบเธอจะเอาคืนมันอีกแน่ ตอนแรกเธอคิดว่ามันจะจบที่ร้านอาหารด้วยซ้ำแต่มันยังมีหน้าโทรศัพท์มาฟ้องพี่ชาย แล้วเขาก็มาด่าเธอฉอดๆแบบนี้สงสัยมันจะไม่ยอมจบ
“อย่ามาดิ้นแถวนี้นะ ออกไปเลยเฮียไม่อยากคุยกับผู้หญิงที่มูฟออนไม่ได้ อยากกลับไปหามันก็ไปเลยไปสิ”
“มีสิทธิ์อะไรมาไล่! ห๊ะ มีสิทธิ์อะไรมาไล่ญาดา”
เธอเกินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มก่อนจะตีหน้าอกเขาหลายทีเพื่อระบายอารมณ์โกรธ เธออยากจะตบน้องเขาให้ช้ำด้วยซ้ำแต่เพราะเห็นแก่ที่มันท้องถึงไม่ทำ แค่นี้ทำเป็นทนไม่ได้บอบบางไปรึเปล่าถึงได้วิ่งแจ้นมาฟ้องพี่ชาย
“ญาดาเฮียบอกให้หยุดไง”
“ไม่หยุดจะทำไม กรี๊ดดดดด ไม่หยุด!”
เขาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้เพราะเมามาก และยิ่งหญิงสาวตรงหน้าดื้อแบบนี้เขาจึงอยากปราบพยศเธอให้สงบลงโดยการที่ทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดนั่งคือการจูบเธอ
“อื้ออออออ อ่อยยยยย”
ญาดาเบิกตากว้างอย่างตกใจพยายามดิ้นหาอากาศหายใจแต่มันยากลำบากเหลือเกิน เขายังจูบเธอไม่หยุดเหมือนจะแกล้งด้วยเล่นเอาเธออ่อนแรงขาอ่อนยวบอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เขากอดรัดหญิงสาวแน่นขึ้นก่อนจะมือไม้เริ่มอยู่ไม่สุกล้วงเข้าไปในเสื้อผ้าของหญิงสาว ญาดาดีดดิ้นไปมาเพราะคิดว่าตอนนี้มันเริ่มเลยเถิดไปมาก แต่เธอสู้แรงคนเมาไม่ไหวและยิ่งดิ้นยิ่งหมดแรงขึ้นเรื่อยๆ
ญาดาถูกชายหนุ่มจู่โจมอย่างหนัก เธอล้มลงไปบนเตียงพร้อมกับเฮียอาร์ต เขาซุกไซ้ตามตัวของเธออย่างหื่นกระหายและเหมือนคนไม่มีสติทำอะไรไปโดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมา ตอนนี้เขาหึงหวงเธอหนักมากยิ่งคิดว่าเธอจะกลับไปหาแฟนเก่ามันยิ่งโกรธและทำอะไรโดยไม่คิด
“ปล่อยนะไอ้เฮียบ้า! กรี๊ดดดดดด”
เธอถูกเขาฉีกชุดนอนออกกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพราะเขาเล้าโลมเธอไม่ยอมหยุด ถึงแม้ว่าจะไม่เต็มใจแต่ก็อดเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาไม่ได้จริงๆ มันทั้งต่อต้านและสมยอมในเวลาเดียวกันบอกเลยว่าโกรธตัวเองมากจริงๆ
“อย่านะ อ๊ะ!”
เธอร้องห้ามและร้องครางในพร้อมกัน เขาไม่ยอมหยุดการกระทำและความเห็นแก่ตัวในตอนนี้คือต้องการทำยังไงก็ได้ให้หญิงสาวเป็นของเขาคนเดียว มันคืออารมณ์ชั่ววูบที่เขาตั้งใจให้มันเกิดขึ้น ทั้งสองคนอยู่ในความสัมพันธ์ที่ถอนตัวไม่ขึ้น ญาดาหลับตาลงพยายามขัดขืนแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเลย
เฮียอาร์ตปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนหมด ใช้ความเป็นชายพยายามเข้าไปในตัวของเธอถึงแม้มันจะยากลำบากแต่เขาก็ยังฝืนทนโดยไม่รับรู้เลยว่าผู้หญิงในอ้อมกอดเจ็บปวดทรมานมากขนาดไหน
“เจ็บ…”
“ซี๊ดดดดด”
ทั้งสองคนรู้ตัวแล้วว่าตอนนี้ไม่สามารถถอนตัวได้อีกและความสัมพันธ์ในแบบฉันชู้สาวก็ดำเนินไปเรื่อยๆและไม่รู้ว่ามันจะไปจบลงตอนไหน ญาดาเคยคิดมาตลอดว่าเธอจะมอบความบริสุทธิ์ของตัวเองให้กับชายที่รักในคืนแต่งงาน แต่ตอนนี้เขาทำมันพังหมดแล้ว เธอไม่เหลืออะไรเพราะเขาพรากมันไปทั้งหมดแล้วและเขาจะต้องชดใช้อย่างถึงที่สุด
วันต่อมา…
ญาดาในสภาพดูแทบไม่ได้ เธอเปลือยเปล่าอยู่ในผ้าห่มและตามตัวแอบมีรอยช้ำจากสิ่งที่ชายหนุ่มทิ้งไว้อีกด้วย เธอกำมือแน่นอย่างโกรธจัดพยายามลุกออกจากเตียงหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่มันขาดวิ่นเพราะการกระทำของเขาเช่นกัน
“ตื่นแล้วเหรอญาดา”
เฮียอาร์ตได้สติรีบลุกขึ้นมาง้อหญิงสาวทันที แน่นอนว่าต้องถูกโกรธมากเพราะเมื่อคืนเขาขืนใจเธอมากกว่าสมยอม จะไม่พูดเข้าข้างตัวเองเพราะเขยอมรับผิดในสิ่งที่ตัวเองทำ
“ไม่ต้องมายุ่งไอ้ผู้ชายสารเลว ผู้ชายมันก็เลวเหมือนกันหมดแหละ”
หญิงสาวปาหมอนใส่เขา หมอนข้าง ผ้าก่มไม่ว่าจะหยิบจับอะไรได้ก็ปาใส่เขาหมดทุกอย่าง ชายหนุ่มทำได้เพียงแค่ปัดป้องแต่ไม่ห้ามปรามเพราะรู้ว่าเธอคงโกรธเขามาก
“เฮียขอโทษเมื่อคืนมันเมาแล้วคุมสติตัวเองไม่ได้อ่ะ”
“ใช่สิ! เพราะความเมาไงเฮียถึงทำสมเพชตัวเองโคตรๆเลย ดูนี่สิเห็นมั้ยความบริสุทธิ์ที่เก็บไว้เฮียคืนมาได้มั้ยห๊ะ! ขอโทษแล้วทุกอย่างมันกลับคืนมามั้ย”
ญาดาเอาหมอนตีเขาเพื่อระบายอารมณ์โกรธ เขามองเลือดบนเตียงที่มันเป็นเครื่องยืนยันว่าเธอมีอะไรกับเขาจริงๆและเป็นครั้งแรกของเธอด้วย จะบอกว่ายิ่งเธอพูดแบบนี้เขายิ่งรู้สึกผิด เขาควรจะรักเธอและทำทุกอย่างให้มันถูกต้องไม่ใช่รวบรัดข้ามขั้นตอนแบบนี้
“เฮียขอโทษจะตีเท่าไหร่ก็ได้แต่ที่เฮียทำไม่ใช่เพราะความเมา แต่เพราะเธอเฮียหึงหวงหนูไงไม่อยากให้กลับไปหาแฟนเก่าเข้าใจมั้ย”
“มาหึงหวงทำไม! เป็นอะไรกันเหรอ”
“ก็อยากเป็นแต่ไม่อยากเร่งเร้าตอนนี้ก็เท่านั้น จะหน้ามืดเพราะว่าหนูกลับไปคุยกับผู้ชายคนนั้นไง ถ้าหนูไม่ไปเมื่อวานมันไม่เป็นแบบนี้หรอก ที่เฮียทำเพราะว่ารักหนูนะเข้าใจใช่มั้ย”
เขาสารภาพความในใจให้หญิงสาวฟัง เธอนิ่งเงียบไปเหมือนจะเข้าใจแต่สุดท้ายเธอรับไม่ได้กับสิ่งที่เขาทำเมื่อวาน เราควรเต็มใจตั้งแต่แรกเริ่มไม่ใช่ขืนใจกันแบบนี้
“ไม่เข้าใจไม่ฟังไม่อยากฟัง กรี๊ดดดดด”
หญิงสาวร้องลั่นออกมาก่อนจะวิ่งออกจากห้องนอนของตัวเองแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง เธอเอาหมอนมาปิดหน้าของตัวเองกรีดร้องใส่ระบายอารมณ์ภายในใจออกมาให้มากที่สุด หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆเหลือบสายตามองโทรศัพท์ก่อนจะหยิบมากดดู
“ใครส่งอะไรมา”
เธอเปิดดูข้อความก่อนจะเห็นภาพที่พี่แบงค์นอนหลับกุมมือเอิงเอยอยู่บนเตียงนอนที่โรงพยาบาล และนิ้วมือของเธอมีแหวนแต่งงานสวมใส่อยู่ด้วย
‘เขาไม่มีทางกลับไปหาเธอหรอก ยังไงเธอก็ต้องแพ้’
ญาดากำมือแน่นอย่างระงับอารมณ์โกรธ ตกลงว่านังนั่นมันจะไม่ยอมจบดีๆใช่มั้ย ยังไงมันก็จะทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะเธอให้ได้ใช่มั้ย
“เธอจะเอาแบบนี้ใช่มั้ยนังเอิงเอย”
เธอมองตัวเองในกระจกที่มีรอยช้ำตามตัว เป็นรอยที่ชายหนุ่มทำไว้และมันจะต้องติดตัวเธอไปแบบนี้เป็นแผลในใจที่ไม่มีวันลบเลือนหายไป และถ้านังเอิงเอยมันจะเปิดศึกกับเธอเธอก็จะเล่นกับมัน
‘และสงครามครั้งนี้จะไม่ใช่การแย่งชิงพี่แบงค์ แต่จะเป็นการทำให้นังนั่นมันไม่เหลือใครต่างหาก’
“เตรียมตัวไว้เลยนังเอิงเอย แกจะกรีดร้องเหมือนคนบ้าถ้ารู้ว่าฉันกำลังจะเป็นพี่สะใภ้ของเธอ’
- ผู้เขียน
