ม้ากำลังมุ่งไปข้างหน้าให้ตอนนี้อีธานได้เห็นแล้วว่าหมู่บ้านของเขานั้นอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมมือ คนด้านหลังของเขาเองก็เกาะที่เอวของเขาเอาไว้แนบแน่น ส่วนผ้าคลุมที่ปิดบังใบหน้าของเธออยู่นั้นก็ปลิวสไสวไปตามสายลมอยู่หลายครา...แต่ครั้งนี้เจ้าหล่อนไม่ได้ติดใจที่มันน่ารำคาญเช่นนั้น ทั้งยังสบมองไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้นจนอีธานได้แต่ยกยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูหนักหนา
เจ้าหล่อนก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนดั่งเขาและคนอื่นทั่ว ๆ ไปที่อยากจะออกไปโลดแล่นในที่ ๆ ตัวเองนั้นโปรดปราน แต่มันติดแค่ตรงที่ว่าเจ้าหล่อนไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เพราะคำสั่งจากกษัตริย์หรือว่าบิดาของเจ้าหล่อนนั่นเองที่ราวกับเป็นเชือกผูกเธอเอาไว้ไม่ให้ได้เดินหน้าอย่างที่ต้องการ
และยิ่งได้เห็นใบหน้าของเจ้าหล่อนที่กำลังเป็นประกายสุกใสเช่นนั้น...มันก็ทำให้เขาชะงักไปจนต้องค่อย ๆ ผ่อนม้าให้ลดความเร็วลงเพื่อให้ตัวเองนั้นได้ใช้ความคิดเสียก่
