เกรซนั่งท้าวคางอยู่ตรงบานหน้าต่างประตูห้องนอนของตน และเฝ้ามองใครอีกคนค่อย ๆ บังคับม้าออกไปไกล...ไกลจนกระทั่งเธอไม่สามารถสบมองเขาเห็นได้อีกต่อไปแล้ว
และใช่...คน ๆ นั้น คือคนเดียวกับที่เธอพึ่งสารภาพรักไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน แล้วก็ได้รับคำขอโทษของเขาเป็นคำตอบของเรื่องราวทั้งหมดว่าพวกเรานั้นไม่ได้ใจตรงกันและเธอคิดไปเองอยู่เพียงฝ่ายเดียว
อีธานจะสงสารเธอมันก็ไม่น่าจะใช่เรื่องแปลก และเธอเข้าใจเขาเป็นอย่างดีว่าก็คงลำบากใจไม่น้อยที่จะต้องเอ่ยปฏิเสธกันออกมา
เพราะนอกจากอีธานแล้ว...เธอก็ไม่มีใครอื่นอีกในชีวิตนี้
เธอต้องการได้ออกไปโลดแล่น และเธอกำลังอิจฉาอีธานที่เขาได้กระทำสิ่งเหล่านั้นราวกับผู้ที่ได้รับพรอันใหญ่หลวงจากพระเจ้า
เธอมองอีธานเหมือนกับผู้กล้าที่ได้รับอิสระอยู่เสมอ และทุกครั้งเวลาที่เขามาหาเธอตามสัญญา...มันก็ทำให้หัวใจของเธอค่อย ๆ ผันเปลี่ยนไป จนวันหนึ่งมันกลับกลายเป็นคำว่ารักเข้ามาแท
