บทที่ 8 เฉยเมย
1306 คำ
พี่เตกระแทกดุดันมาก จนฉันแทบจะทนไม่ไหว ดุดันเหมือนหน้าพี่เตเลย เสียงร้องครางทั้งฉันและพี่เตดังกระหึ่มทั่วห้อง
"พี่เตกันยาไม่ไหว จะเสร็จ อ๊าา~~"มันทั้งเสียวทั้งจุก จนแยกไม่ออก
"รอก่อน พร้อมกัน" พี่เตกัดฟันกรอด กระแทกหนักหน่วงขึ้น จนฉันตัวโยกตามแรงกระแทก มือฉันขยุ้มผ้าปูจนยับไปหมด
"อ๊าา~~ จะแตก แม่งอย่างเสียว ซี๊ดด !!" ร่องฉันกระตุกถี่ขึ้นเรื่อยๆ เหมือนผีเสื้อกำลังโบยบินรอบ
"อ๊าา/อ๊าา" เสียงกระเส่าทั้งฉันและพี่เต ที่ปล่อยน้ำรักออกมา ร่องฉันมีน้ำพี่เตฉีดเข้าเต็มเปา พี่เตไม่ได้ป้องกัน ฉันตกใจจนจะร้องทัก แต่ไม่ทันพี่เตรีบประกบปาก และสอดลิ้นเข้ามาอีกรอบ ลิ้นไล่ต้อนฉันไม่หยุด ไม่พอยังไล่ดูดเม้มสร้างรอย จนทั่วคอไม่ปราณีฉันเลย หน้าอกที่โดนปากพี่เตดูด จนแทบไม่มีที่ว่าง
"พี่เตกันยาเสียว พี่เตพอได้แล้วไม่ไหว" มันทั้งเสียว ทั้งซาบซ่าน จิตใจล่องลอย เหมือนโดนล่อลวงด้วยเซ็กส์ของพี่เต
"ใครบอกฉันจะจบรอบเดียว เธออยากมายั่วฉันเอง ต้องทนรับให้ไหว" พี่เตจับฉันพลิกคว่ำหน้าลงที่หมอน และยกสะโพกฉันโก่งขึ้น มือที่แสนจะชำนาญมาสะกิดปุ่มเสียว จนฉันต้องร้องมาออกมาด้วยความเสียว
"อ๊าาา ซี๊ดด" ฉันใจจะขาดอยู่แล้วจนต้องร้องขอให้พี่เขาเอาดุ้นมาเสียบ
"พี่เตกันยาไม่ไหวแล้ว พี่เตเข้ามาเลยได้ไหมคะ" ฉันส่ายร่องเข้าหาท่อนเอ็นพี่เต ที่จ่ออยู่ไม่ยอมเสียบ
"หึ" เสียงหัวเราะในลำคอ พร้อมใบหน้าแสยะยิ้มด้วยความพอใจ จะว่าฉันหน้าด้านก็ยอม ตอนนี้มันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ พี่เตเสียบเข้าทันที
"เธอ แม่งโคตรแน่นเลยกันยา เอาครั้งที่สองยังแน่นเหมือนครั้งแรก แค่เสียบฉันก็เหมือนจะแตก โคตรดี" เสียงร้องครางด้วยความสุขสม พี่เตกระแทกใส่ไม่ออมแรง ฉันทนเสียวไม่ไหว ร่อนเอวเข้าใส่
ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบกันดังระงม
พี่เตไม่มีทีท่าจะเหนื่อย แต่ฉันเข่าอ่อนฟุบหน้าลงที่นอนด้วยความเหนื่อย ปล่อยให้พี่เตกระแทกอยู่อย่างนั้น
"อ๊าา ตอดดีจังเลยว่ะ อย่าตอดแรง จะแตกอีกแล้ว เชี่ย ไม่เคยเอาใครมันเท่าเธอ" อยู่ดีๆพี่เตก็หลุดออกมา ยอมรับแล้วสิว่าฉันเด็ด ฉันจะทำให้หลงกว่านี้คอยดูสิ
"กันยาฉันจะแตก แตก" เอ็นพี่เตกระตุกสองสามที แล้วปล่อยน้ำเข้าร่องฉันอีกแล้ว
"อ๊าา/อ๊าา" เสียงร้องดังก้องห้องทั้งฉันและพี่เต ฉันทิ้งตัวลงที่นอนด้วยความเหนื่อยหอบ เหมือนวิ่งรอบสนาม ขนาดนอนให้กระแทกยังเหนื่อยขนาดนี้ พี่เตล้มลงข้างฉัน ฉันหันหลังให้พี่เต แทบไม่แรงขยับลุกขึ้น สนามรักอันดุเดือดของพี่เตยังไม่จบเท่านี้ พี่เตแทรกตัวมาด้านหลัง จับขาฉันที่นอนตะแครงขึ้นหนึ่ง แล้วดันท่อนเอ็นเสียบทางด้านหลัง
สวบ
"พี่เตจะเอาอีกแล้วเหรอ กันยาเหนื่อยไม่ไหวแล้ว" มันจะตายซะให้ได้
"แค่นอนเฉยๆฉันกระแทกเอง หน้าที่เธอนอนให้ฉันเอาก็พอ ฉันเป็นคนทำยังไม่เหนื่อยเลย" พี่เตไม่พูดพร่ำทำเพลง กระแทกใส่ทางด้านหลัง จนฉันตัวสั่นคลอนตามแรงกระแทกอันหนักหน่วง เกือบเช้าแล้ว ไม่รู้ว่าน้ำที่เท่าไหร่ของพี่เต ฉันแทบไม่แรงนับ
"พี่เตกันยาไม่ไหว พี่เตพอก่อนได้ไหม" ฉันร้องขอให้พี่เตหยุดกระแทก ตอนนี้ขาฉันสั่นไปหมด รู้สึกแสบตรงนั้นมากเลย แต่พี่เตนี่สิไม่ยอมหยุด ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน
"ฉันบอกเธอตั้งแต่เข้ามาในนี้แล้วนะ ไม่เช้าไม่เลิก เธอมีหน้าที่แค่นอนคราง ส่วนฉันจะเอาเธอจนกว่าฉันจะพอใจ"
"อ๊าาา~~" พี่เตเสร็จอีกรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ ฉันไม่สนใจตอนนี้ตาจะลืมไม่ขึ้น เหนื่อยจนหลับปล่อยพี่เตกระแทกต่อไป
"อ๊ะ~~" เสียงร้องขึ้นด้วยความเจ็บ ฉันลืมตาตื่นขึ้นด้วยความเหนื่อยล้า กำลังจะขยับเพื่อลุกขึ้น แต่มีอันต้องล้มเลิกความคิดนั้นไป เมื่อมันเจ็บระบมไปทั้งร่าง เหมือนผ่านศึกมาอย่างหนักหน่วง ฉันไม่รู้ว่าพี่เต ทำเสร็จไปตอนไหน เพราะฉันหลับไปก่อน ไม่แม้กระทั่งได้ไปทำความสะอาดร่างกาย คนที่ทำฉันทั้งคืนตอนนี้ไม่อยู่ที่ห้องแล้ว ฉันพยายามมองหา แต่ก็ไม่เจอ ไม่ได้ยินเสียงห้องน้ำ ทิ้งฉันไว้บนเตียง รู้สึกเจ็บดีจัง พี่เขาเฉยเมย ไม่แม้กระทั่งจะอยู่ดูแล และถามไถ่ ฉันพยายามก้าวขาลงจากเตียงด้วยความยากลำบาก หันไปมองที่โต๊ะ เห็นโน๊ตที่เขียนทิ้งไว้
'ถ้าตื่นแล้วก็ออกจากห้องฉันไปด้วย แล้วอย่าลืมกินยา ฉันแตกในหลายรอบ คงไม่อยากท้องเพื่อจับฉันหรอก บอกไว้ก่อนว่าอย่าคิดสั้น เพราะฉันไม่สนใจ เราแค่ one night แตกเสร็จก็แยกทาง ไม่สานต่อ' ฉันไม่รู้ว่าควรต้องรู้สึกยังไง เหมือนเดินเข้ามาให้เขาเอาอย่างเต็มใจ พอได้แล้วต่างคนต่างเดิน จิตใจมันห่อเหี่ยว ฮึบ ฉันสูดหายใจเข้าเต็มปอด ฮึดสู้อีกครั้ง ไหนๆพี่เตก็ได้แกแล้ว แกจะมาท้อแค่นี้ไม่ได้ เมื่อเริ่มอ่อยแล้ว ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด อย่ามัวมานั่งเศร้า ตื้อเท่านั้น เมื่อคืนพี่เตซ้ำแกตั้งหลายรอบ ไม่ติดใจบ้างเลยเหรอ ฉันปลอบใจตัวเอง และพยายามเดินเข้าห้องน้ำด้วยความทุลักทุเล
หลังจากแต่งตัวเสร็จฉันก็พยายามเดินสำรวจห้องพี่เต โทนสีอึมครึมเหมือนหน้านิ่งๆ สมแล้วที่เป็นห้องพี่เต ในตู้เสื้อผ้า เสื้อเป็นโทนสีเข้มตามสไตน์
ไม่มีเสื้อผ้าผู้หญิง ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจ อย่างน้อยยังพอมีหวัง
"กันยาแกออกมาหรือยังเนี่ย วันนี้เรามีเรียนบ่าย" แพตตี้มันโทรตามฉัน เหลืออีก 15 นาทีจะเข้าเรียน กว่าฉันจะออกจากคอนโดพี่เต ไหนจะแวะซื้อยา สภาพขาที่พยายามเดินให้มันปกติ เพราะตรงนั้นระบม ฉันต้องฮึดสู้ไม่งั้นเพื่อนๆต้องสงสัยแน่
"เออกำลังจะถึงแล้ว เร่งจังทันอยู่แล้ว" ฉันขับรถสปอร์ตคนหรูที่โรงจอด อยากจะเดินให้เร็ว แต่มันยังเจ็บ เพื่อนก็ขยันเร่ง ส่วนพี่เตไม่แม้จะส่งไลน์มาหา ตอนฉันออกจากห้องฉันส่งข้อไลน์บอก แต่ไม่อ่าน ฉันเดินมาเจอเพื่อนๆ และรีบขึ้นห้องทันที
"วันนี้แกทำไมมาสายได้วะ แล้วนั่นเป็นอะไร เดินแปลกๆ" นิชาหันมามองหน้าฉันขณะที่เดินขึ้นตึกเรียน และเห็นฉันเดินแปลกๆก็เลยถามขึ้น
"พอดีฉันรีบเพราะตื่นสาย ไม่ทันได้ระวังเดินชนประตูห้องน้ำ" ฉันกลัวเพื่นสงสัย จึงต้องโกหกไปแบบนั้น ยังไม่อยากให้เพื่อนรู้เรื่องฉันกับพี่เต
"เอองั้นก็รีบไป คราวหลังก็ตั้งนาฬิกาปลุกด้วยนะ" ลูกอมสวดฉันยับเลย อีกอย่างฉันต้องกลบรอยที่คอใช้เวลาอยู่นาน
พอเข้าห้องเรียนได้ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พี่เตยังไม่อ่านไลน์ และไม่คิดจะไลน์หรือโทรหาฉัน เงียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรระหว่างฉันกับพี่เต
- ผู้เขียน
