ไท่ซือเฉินได้รับคำตอบก็แสยะยิ้มก่อนจะขยับนิ้วเรียวยาวทั้งสองที่จมอยู่ในกายร้อนของหญิงสาวให้เร็วและหนักหน่วงขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับกระซิบด้วยน้ำเสียงแสนรัญจวน
“เช่นนั้นเจ้าก็ไม่ควรยั่วยวนข้า เพราะข้าจะลงโทษเจ้าเช่นนี้ทุกวัน” เมื่อกล่าวจบก็ใบหน้าลงแนบชิดกับปทุมถันอวบอิ่มพร้อมกับใช้ปลายลิ้นหยอกเย้ายอดสีหวาน ขณะเดียวกันก็ขยับเรียวนิ้วเข้าออกช่องทางฉ่ำเยิ้มอย่างรุนแรง
“อ๊ะ! ท่านชาย!” จ้าวหลันกัดริมฝีปากแน่นด้วยความเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง ยามนี้นางเหนื่อยจนมิอาจขัดขืนได้ เพราะไท่ซือเฉินโจมตีจุดอ่อนไหวของนางทุกจุดไปพร้อมๆ กัน คราวนี้ใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจนางก็อดกลั้นต่อไปไม่ไหว พ่ายแพ้ให้กับอารมณ์แห่งราคะอีกครั้ง พร้อมกับปลดปล่อยเสียงกรีดร้องแสนหวานออกมา ก่อนจะสลบซบลงกับอกกว้างอย่างหมดแรง
ไท่ซือเฉินมองใบหน้างดงามเต็มไปด้วยอารมณ์ของคนในอ้อมแขนด้วยความเพลิดเพลิน ในใจนั้นอยากจะใช้อย่างอื่น
