You’ re mine อ่อยระดับนี้เรียกพี่ว่าผัวได้ยังคะ
Ep.7
แค่เพียงใจที่ร้อนรุ่มยังไม่เท่าร่างกายของฉันในตอนนี้ด้วยซ้ำ
"เอล"
เสียงเรียกทุ้มดังขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมือฉันเอาไว้ แค่อีกนิดเดียวฉันก็จะถึงรถของฉันแล้ว
"ปล่อย! ฉันกำลังรีบ"
ฉันหันไปพูดกับธามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก
"ฉันไปส่งเธอนะเอล แค่ตอนนี้ให้ฉันได้ใช้เวลาอยู่กับเธอ"
เพี๊ยะ!
ฉันตบหน้าตัวเองแรงๆเมื่อต่อมแรดมันทำงานไม่รู้จักเวล่ำเวลา ฉันแทบจะควบคุมตัวเองไม่ให้พุ่งเข้าไปจูบธามแทบไม่ได้ แต่ติดที่ฉันรังเกียจเขา
"เป็นอะไรหรือเปล่า ฉันช่วยเธอดีกว่านะ"
"ฝีมือนายใช่ไหม"
ฉันกดเสียงต่ำเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าฝ่ามือเปียกชื้นกำหมัดแน่นเพื่อระงับสติอารมณ์
"เธอจะยอมทรมารตัวเองแบบนี้เหรอ" น้ำเสียงทุ้มแฝงความหื่นกระหายแค่มองตาก็รู้ว่าเป็นฝีมือเขา
"ไอ้เลว น่ารังเกียจ"
ฉันสบัดมือหนีอีกครั้งและใช้มืออีกข้างฟาดบนใบหน้าของธามเต็มแรงจนเขาตกใจต้องยอมปล่อยมือ
"ถ้ามึงอยากมากนะธาม นู้น!แม่หมาลูกอ่อนยังมีค่ามากกว่ามึงอีก อย่างน้อยมันก็ไม่ทำอะไรต่ำๆ"
ฉันมองธามอย่างเหยียดๆแล้วรีบหมุนตัวกลับแต่ธามยังคงวิ่งเข้ามาจับแขนฉันเอาไว้
"อย่ามาปากดี วันนี้ฉันจะทำให้เธอไม่กล้าไปเอาต่อกับใครได้อีก"
"มีแค่หัวไว้กั้นหูแบบมึงคิดว่ากูจะยอมง่ายๆเหรอ"
ฉันใช้แรงถีบเข้าตรงหน้าท้องของธามอย่างแรงด้วยรองเท้าส้นสูง4นิ้ว
แต่พอธามตั้งตัวได้มันก็ปรี่จะมาใกล้ฉันอีกครั้ง
พลั๊ก!
เสียงฝ่าเท้าประเคนหนักๆนั้นไม่ใช่ของฉันแต่เป็นของพี่คีย์ที่เข้ามาถีบธามจนล้มลงไปกองกับพื้น
"มีเรื่องอะไร?" คีย์เอ่ยถามร่างบางที่ยืนจ้องเขาตาไม่กระพริบ
"เฮ้ย! ใจเย็น"
พี่คีย์ผละฉันออกเมื่อฉันกระโจนจูบเขาอย่างบ้าคลั่ง
"เอล! อย่าทำแบบนี้กับมัน"น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของธามที่มองเอลจูบคีย์อย่างโมโห
"ทำไม ฉันจะเอากับเขา จะเอายันฟ้าสางเลยเอาจนมึงกระอักเลือดตายไปเลยยิ่งดี เอาจนxีช้ำแม่งไปเลย"
ฉันพูดต่ออย่างโมโหแล้วจูงมือพี่คีย์มาที่รถแต่เขากลับพาฉันมาที่รถของเขาแทน
ฉันไม่สนใจเสียงตะโกนจากธามมันหรอกให้มันดิ้นพล่านอยู่ตรงนั้นเแหละ สะใจ
"พี่คีย์~" เอลส่งเสียงเรีนกหวานมองร่างสูงด้วยสายตายั่วยวน
"ไอจะขยี้ยูให้แหลกคึ~"
ฉันกัดริมฝีปากยั่วคนตรงหน้าที่ขับรถอยู่เขามองฉันแค่แว๊บเดียวก็หันไปขับรถต่อ
"จอดดดดด!!! ไม่ไหวแล้วโว้ย..จอดเดี๋ยวนี้นะพี่คีย์"
ฉันร้องตะโกนจนพี่คีย์ต้องเลี้ยวเข้าทางเปลี่ยวแคบๆที่ไม่มีรถวิ่งไปมา
ฉันปีนไปยังที่นั่งคนขับแล้วนั่งคร่อมเขาเอาไว้
"เป็นของเอลซ่ะดีๆเถอะพี่คีย์"
"จัดให้ได้อยู่แล้ว" ร่างสูงกระตุกยิ้มพร้อมรับจูบที่เร่าร้อนจากริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอร์รี่
ลิ้นเรียวเกี่ยวตวัดลิ้นหนาอย่างร้อนแรงตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทุกสัมผัสที่ฝ่ามือหนาลากผ่านยิ่งทำให้ร่างบางแทบหลอมละลาย
"ถอดออกเร็วๆเลย"
ฉันสั่งพี่คีย์ให้ถอดกางเกงเขาออกอย่างร้อนใจเมื่อร่างกายฉันมันแทบจะทนไม่ไหว
ฉันเกี่ยวแพนตี้ให้แหวกข้างออกอย่างรีบร้อนก่อนจะใช้มือเรียวบางขยับแก่นกายของร่างสูงสองสามครั้งแล้วดันเข้ามาในช่องรักอย่างคับแน่นจนฉันต้องเบ้หน้าอย่างเจ็บปวด
"ไอ้พี่คีย์ แม่งเจ็บชิบหายเลย"
"ทำก็ทำเอง มาโทษอะไรฉัน" ร่างสูงยิ้มตอบกวนๆแต่มือหนายังคงเค้นคลึงหน้าอกอย่างเมามันส์
"อื้อ~ ขยับหน่อย"
ฉันส่งเสียงร้องแหบพล่า ที่แก่นกายใหญ่โตนั้นคับแน่นอยู่ในช่องรักแทบจะหายใจไม่ออก
"แน่นฉิบหาย ฉันแทบจะแตกแล้ว" เสียงของร่างสูงแหบพร่าเอื้อมมือหนาไปกดสะโพกเพียวให้ขยับเพราะมันปวดหนึบไปหมดจนเขาเสียวจนแทบทนไม่ไหว
"พี่คีย์เร็วๆ แม่งลีลาอย่างนี้ทำเป็นป่าววะ"
เมื่อได้ยินคำพูดดูถูกจากร่างบางมีหรือที่เสืออย่างเขาจะยอมทน คีย์แสยะยิ้มก่อนจะกระแทกเอวสอบสวนเข้าไปอย่างแรง ย้ำเน้นทุกๆแรกกระแทกจนร่างบางต้องเกาะบ่าเขาเพื่อพยุงตัว
"อีกนิด อ๊ะ! ตรงนั้น" ร่างบางตัวสั่นคลอนไปกับแรงกระแทกจากร่างสูงเขายกขาทั้งสองข้างของร่างบางพาดกับแขนแกร่งเอาไว้แล้วเงยหน้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มแสนหวาน เส้นผมที่กระเซอะกระเซิงหากแต่กลับดูเซ็กซี่เมื่ออยู่บนใบหน้าแสนสวยของเธอ
"ชอบหรือเปล่า" ร่างสูงเอ่ยกระซิบคลอเคลียของใบหูเมื่อเขาปลดปล่อยน้ำรักนั้นซะเต็มช่องรักของร่างบาง
"อื้อ~ ไม่พอเอาอีก เอลจะเอาพี่อีก"
เสียงหอบหายใจเหนื่อยของร่างบางตอบกลับมาก่อนที่เธอจะเป็นคนคุมเกมส์นี้เอง
ในเมื่อเสียซิงให้เสืออย่างเขา เหยื่ออย่างฉันก็ต้องทำให้เสือกลายเป็นแมวน้อยลุ่มหลงในตัวของฉัน