ตอนที่ 1
1027 คำ
“สวิงกิ้ง” ห้วงกามอันแสนมืดดำ
เมื่อชีวิตของผู้หญิงห่างผัวคนหนึ่งต้องพลิกผัน
โดนเพื่อนๆ ชั่วร้ายของสามีใช้อุบายลวง
หลอกมาเล่นเสียว ทำให้ ‘อรพิม’
ต้องพลัดหลงเข้ามาติดบ่วงกาม
ได้ลิ้มลองประสบการณ์ทางเพศอันแสนมืดดำ
แบบ 7P จนถลำลึก… ยากจะถอนตัว
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
สวิง
พุทธศักราช 2561
ที่ร้านข้าวต้มเล็กๆ แห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ริมตลาดสดย่านมีนบุรี ใกล้กับบริษัทวิศวกรรมโยธาที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก
“กูบอกตรงๆ… ว่ายังสองจิตสองใจว่ะ ไม่รู้ว่าจะสละสิทธิ์ดีไหม”
‘เชษฐ์’ ชายหนุ่มผิวขาวตัวเล็ก หน้าตาพอใช้ได้ กล่าวกับเพื่อนชายอีกสามคนที่กำลังนั่งดื่มเบียร์และคุยกันไปพลางหลังจากเลิกโอทีแล้วออกมากินข้าวต้มรอบดึก
ที่ต้องบอกว่าสองจิตสองใจ ก็เพราะว่าเชษฐ์กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจอย่างหนัก ว่าจะเลือกไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น หรือจะสละสิทธิ์ที่ได้รับเลือกตามโครงการโปรโมทพนักงานดีเด่นของบริษัท ให้ไปรับตำแหน่งหัวหน้างานที่ประเทศญี่ปุ่น
เชษฐ์เป็นคนเก่ง มีความสามารถโดดเด่นรอบด้านจนเข้าตาหัวหน้างาน ได้เลื่อนขั้นขึ้นเป็นหัวหน้าแผนกแซงหน้าเพื่อนคนอื่นๆ แต่ว่าเชษฐ์จะต้องไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น
“สละสิทธิ์ก็โง่สิวะไอ้เชษฐ์… ไม่ใช่ทุกคนจะโชคดีได้เลื่อนตำแหน่งเหมือนมึงนะโว้ย”
‘อาร์ต’ กล่าวให้เชษฐ์ได้คิด
“จริงด้วย… มึงจะสละสิทธิ์ทำเหี้ยอะไรวะ ใครๆ ก็อยากไปทำงานที่ญี่ปุ่นกันทั้งนั้น”
‘จอห์น’ รีบเสริม เมื่อเห็นท่าทางลังเลของเชษฐ์
“อย่าสละสิทธิ์นะโว้ย”
‘แดนน์’ ช่วยเชียร์อีกแรง ก่อนที่จอห์นจะกล่าวอีกประโยคตามมา
“กูถามจริงๆ… มึงห่วงอะไรวะไอ้เชษฐ์”
“กูห่วงเมียว่ะ… ”
เชษฐ์ตอบเสียงเศร้า
ก็จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง เพราะว่าเชษฐ์กับ ‘อรพิม’ เพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ถึงครึ่งปี และอรพิมก็สวยเซ็กซี่สมกับที่เชษฐ์ต้องห่วงต้องหวงเป็นธรรมดา ด้วยหล่อนเป็นคนมีหน้าตาสะสวยสะดุดตาชาย ใครได้เห็นเป็นต้องมองจนเหลียวหลัง
อรพิมมีรูปเป็นทรัพย์ รูปร่างของหล่อนสุดเซ็กซี่อะร้าอร่าม ทรวดทรงงามเข้าขั้นนางแบบ สมกับที่เคยเป็นอดีตพริตตี้งานมอเตอร์โชว์ให้กับรถยนต์ยุโรปแบรนด์ดัง ทำเอาเพื่อนๆ ต่างพากันอิจฉาเชษฐ์ที่ได้เมียสวยเกินหน้าเกินตาเพื่อนคนอื่นๆ
ทั้งที่ตอนแรกที่เจออรพิมในงานมอเตอร์โชว์ เพื่อนๆ ทุกคนต่างก็รุมจีบ ทว่าสุดท้ายอรพิมก็เลือกเชษฐ์ ตัดสินใจแต่งงานทั้งที่เพิ่งคบกันได้ไม่นาน ทำให้เพื่อนๆ ของเชษฐ์มองอรพิมอย่างนึกเสียดาย จำต้องถอยออกมามองหล่อนห่างๆ ในฐานะ ‘เมียของเพื่อน’
“มึงไม่ต้องห่วงนะโว้ย… เดี๋ยวกูสามคนสัญญาว่าจะช่วยดูแลน้องอรเป็นอย่างดีในระหว่างที่มึงไม่อยู่… พวกกูอยากให้มึงเลือกความก้าวหน้า และกูก็เชื่อว่าน้องอรก็คงอยากให้มึงไปทำงานที่ญี่ปุ่นใช่ไหมวะ”
จอห์นกล่าว ปกติจะเรียกชื่อภรรยาของเชษฐ์ว่า ‘อร’ สั้นๆ จนติดปาก
“ใช่… อรก็เชียร์ให้กูไปทำงานญี่ปุ่น… ไม่อยากให้กูสละสิทธิ์”
เชษฐ์กล่าว การไปต่างประเทศในครั้งนี้เป็นโปรเจคสั้นๆ แค่หกเดือนเท่านั้น
“ดี… มึงไม่ต้องห่วงนะโว้ย คอนโดที่มึงอยู่ก็ปลอดภัยดี ไม่มีปัญหาเรื่องโจรขโมย แล้วพวกกูสัญญาว่าจะแวะเวียนมาดูน้องอรบ่อยๆ”
อาร์ตกล่าวให้เพื่อนสบายใจ
“โอเค… งั้นกูจะไม่สละสิทธิ์ กูจะไปทำงานที่ญี่ปุ่น… กูฝากเมียด้วยนะโว้ย”
ได้เห็นน้ำใจของเพื่อนๆ ที่อาสาว่าจะแวะเวียนมาดูอรพิม สีหน้าเคร่งเครียดของเชษฐ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด กล่าวพลางยกแก้วสุราชนไปรอบๆ วง
เชษฐ์หารู้ไม่ว่าการฝากเมียสาวที่แสนสวยและเซ็กซี่ไว้กับเพื่อนๆ สายหื่นในครั้งนี้ แทบไม่ต่างอะไรกับการ ‘ฝากเนื้อไว้กับเสือ’
อีกหนึ่งเดือนต่อมา
“อร... คืนนี้พวกเราจะเลี้ยงวันเกิดไอ้อาร์ต อรว่างหรือเปล่า... อยากให้ไปด้วยกันนะ”
จอห์นกรอกเสียงมายังปลายสาย ชักชวนอรพิมมางานวันเกิดของอาร์ต ตามแผนการชั่วร้ายที่วางเอาไว้
หลังจากเชษฐ์ซึ่งเป็นสามีของหล่อนไม่อยู่ เพื่อนๆ สายหื่นก็พยายามหาโอกาส เพิ่งได้จังหวะเหมาะก็คืนนี้ “กลางคืนอรไม่สะดวกค่ะ… ทำไมไม่จัดกลางวันคะ”
อรพิมพยายามบ่ายเบี่ยง ด้วยกลัวว่าจะไม่งาม ไม่เหมาะสม ที่จะต้องออกไปกับเพื่อนๆ ของผัวในตอนกลางคืน
“โธ่… คนกันเองทั้งนั้น พวกพี่รับรองความปลอดภัย… เดี๋ยวเลิกงานแล้วพวกพี่จะมาส่งจนถึงห้อง”
จอห์นไม่หยุดตื๊อ ไม่อยากให้เสียแผน
“งั้นได้จ้ะ... ”
อรพิมจำต้องตอบรับในที่สุด
ปกติเพื่อนๆ กลุ่มนี้ของสามีก็มักจะโทรมาชวนไปเที่ยวกลางคืนด้วยกัน แต่ที่ผ่านๆ มาหล่อนก็ปฏิเสธมาโดยตลอด กระทั่งวันนี้… วันที่รู้สึกเหงาลึกในอารมณ์ และเห็นว่าเป็นคืนวันศุกร์ พรุ่งนี้ไม่ต้องทำงาน เลยตอบตกในที่สุด
“เดี๋ยวพี่ขับรถไปรับนะ”
จอห์นรีบกล่าว น้ำเสียงตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด เมื่อรู้ว่าอรพิมไม่ปฏิเสธเหมือนหลายๆ ครั้งที่พยายามโทรมาชวนเที่ยว
“ค่ะ… อรรอที่คอนโดนะ”
เสียงใสตอบกลับมา
“ได้ครับ… แต่งตัวรอได้เลยครับ เดี๋ยวเจอกันนะ”
“ค่ะ… ”
อรพิมตอบ จอห์นกดวางสายด้วยความดีใจ รีบโทรไปแจ้งข่าวดีกับเพื่อนๆ อีกสองคน
ในเวลาต่อมา
- ผู้เขียน
