“ไอริณ เธอต้องสู้ ได้ยินไหม ต้องสู้”
ไอริณให้กำลังใจตนเองอีกครั้ง ขอนั่งพักเหนื่อยสักครู่ ก่อนกลับไปยังโรงแรมที่พัก โดยหารู้ไม่ว่า ขณะเธอนั่งพักเหนื่อยอยู่นั้น ได้ตกเป็นเป้าสายตาของนักล้วงกระเป๋าตัวยง ซึ่งจับจ้องมองเหยื่อนั่นก็คือตัวเธอ เป็นเวลานานแล้ว มันเฝ้ารอแค่เพียงเวลาสำหรับการลงมือเท่านั้น
เมื่อความเหน็ดเหนื่อยคลายลงไปบ้างแล้ว ไอริณก็ผุดลุกขึ้นยืน กำลังจะก้าวเดินเพื่อกลับไปโรงแรม จู่ๆ ก็ถูกชนจากทางด้านหลังจนผงะเซเกือบล้มลง ไม่ทันได้ตั้งตัว ตั้งสติ กระเป๋าสะพายข้างก็หลุดจากบ่าเล็กตามแรงกระชากของโจรที่ตั้งใจชนหญิงสาวจนกระเด็น
“กรี๊ด! กระเป๋าของฉัน ช่วยด้วย!”
ไอริณหวีดเสียงร้องตะโกนด้วยความตกใจ เมื่อกระเป๋าสะพายถูกกระชากไปต่อหน้าต่อตา
“ช่วยด้วย!”
ไอริณพยายามตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออีกครั้ง ทว่า...เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวไม่เป็นผล เพราะไม่มีใครเดินผ่านไปมาใ
