ผลักร่างบางให้พ้นตัวโดยไม่สนใจเสียงร้องเบาๆ เพราะความตกใจของไอริณ นิโคไลก็ลุกพรวด กัดฟันดังกรอด มือใหญ่กำเข้าหากันแน่น ดวงตาคมกริบจ้องมองคนที่นั่งอยู่กับพื้นด้วยความโกรธจัดระคนเคียดแค้นทุกคนที่มีสายเลือดของอังเดร
“ผมไม่เคยลืมว่าเมียของผมตายไปแล้ว และไม่เคยลืมว่าคนที่ส่งลูกเมียของผมไปนอนอยู่ก้นหลุมก็คือไอ้อังเดรพ่อของคุณ”
นิโคไลลดตัวลงต่ำ เพียงเพื่อเอื้อมมือไปบีบคางมนบังคับให้เงยหน้าขึ้นเพื่อมองสบตากับดวงตาที่เผยไปด้วยความแค้น
“และจำไว้ให้แม่น ไอริณ ใครก็ตามที่มีสายเลือดของไอ้อังเดร ไม่ว่าจะเป็นไอ้พาเวลหรือคุณ จะต้องชดใช้ให้กับสองชีวิตที่เป็นแก้วตาดวงใจของผม ที่ผ่านมา ผมเจ็บปวดเป็นสิบเท่า ร้อยเท่า แต่ในวันนี้พวกคุณจะต้องเจ็บปวดมากกว่าผมเป็นพันเท่า จำไว้...ไอริณ!”
ไม่มีความเมตตามอบให้กับคนที่ขอบตาแดงก่ำมีหยาดน้ำตาเอ่อริน สมกับที่เป็นมาเฟียเลือดเย็น ไม่ใช่แค
