ขณะเดียวกันที่คฤหาสน์หลังใหญ่ หลายวันมานี้รณพีร์มารับเจนจิราหลังเลิกงานทุกวัน แถมมาส่งเธอดึก ๆ ดื่น ๆ ความสนิทสนมที่มากขึ้นของทั้งสองคนนี้ทำเอาสองพ่อลูกนั้นนั่งไม่ติดเก้าอี้
“ทำไงดีครับ ถ้าเกิดว่าผมไม่ได้แต่งงานกับเจนนี่”
“ไม่ ยังไงลูกก็ต้องได้แต่งงานกับเจนนี่” กรกรรณ์เอ่ยเสียงเข้ม บ้านหลังนี้ บริษัทที่ตนทุ่มแรงกายทำงานให้นั้นต้องตกเป็นของเขาเท่านั้น
“แต่พ่อก็รู้ว่าอาโชคไม่ยอมบังคับเจนนี่ มันก็แทบเป็นไปไม่ได้ที่เจนนี่จะยอมแต่งงานกับผม แถมเธอยังชอบทำสีหน้าเหมือนกับรังเกียจผมอีกต่างหาก” นี่แหละที่เขาเกลียด สายตาของเจนจิราที่ดูถูกเหยียดหยามตลอดเวลานั้น ทำให้เขาไม่อยากเข้าหา แต่ก็ต้องเข้าใกล้เพื่อเอาใจหล่อน
“เอาน่า อดทนหน่อย”
“โธ่พ่อ ยิ่งสองคนนั้นมันอยู่ด้วยกันบ่อย ๆ ละถ้าเกิดวันดีคืนดีไอ้พีร์มันยอมแต่งงานกับเจนนี่ล่ะ เราก็กลายเป็นหมาหัวเน่าเลยน่ะสิ”
...กรกรรณ์เงียบไป ขืนยังทนอยู่อย่า
