“ท่านหมอกำชับนักกำชับหนา ให้ท่านดื่มยาให้หมด เพื่อสุขภาพของท่านเองนะเจ้าคะ” ไป๋ฟู่บอกนายของตนในขณะที่นางเองไปยืนขนาบข้างกุ้ยหลิน
“นี่ ๆ มานั่งทานด้วยกันซิ” เฟยฮวากวักมือเรียกสาวใช้ของตน ให้มานั่งทานอาหารด้วยกัน อยากจะขอบใจพวกนางที่ดูแลเป็นอย่างดี
“หามิได้เจ้าค่ะนายหญิง ข้าน้อยเป็นแค่สาวใช้มิอาจนั่งตีเสมอเจ้านายได้เจ้าค่ะ” ไป๋ฟู่กล่าวในขณะที่นางย่อเข่าเป็นเชิงเคารพนายของตน
“ทำไมล่ะ อยู่กันแค่สามคนเอง มา ๆ มานั่งทานด้วยกัน” ว่าแล้วนางก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อนำสาวใช้มานั่งลงเก้าอี้ไม้ระดับเดียวกับตนเอง
หากทว่าสาวใช้ทั้งสองคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะก้มศีรษะลงบนพื้น จนเฟยฮวาทำได้แค่เพียงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“หามิได้ค่ะเจ้าค่ะ” ทั้งสองกล่าวเกือบจะพร้อม ๆ กัน
“ก็ได้ ๆ มันเป็นขนมธรรมเนียมของที่นี่ซินะ” นางพยักหน้าตอบรับอย่างรับรู้และไม่สามารถทำลายขนบธรรมเนียมของที่นี่ได้ ไม่เช่นนั้นอาจจะโดนลงโ
