ตอนที่ 6
2151 คำ
“บอสคะปล่อยมือเฌอก่อนคนมองกันหมดแล้ว!” ทะเลาะกันเป็นเด็กน้อยไปได้แล้วดูบอสสิงห์ทำสิคนเขาจะนินทาไปถึงไหนบ้างแล้วก็ไม่รู้ เขาหันมาทำหน้าดุใส่แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกอยู่ดีแล้วกวินท์ก็ไม่พูดอะไรนอกจากเดินไปหาพี่ชายเธอ
“คุณพายุใจเย็นครับบอสไม่ทำอะไรคุณเฌอหรอก” เรียกว่าต่อให้ตายก็ไม่มีวันทำร้ายแน่นอน
“กวินท์นายมึงมันเลว!” นี่คือเรื่องจริงที่ทุกคนรู้ดี
“คุณพายุใจเย็นครับจะพูดอะไรค่อยๆคิดเดี๋ยวคนจะเอาไปนินทาหมด” แค่นี้ก็คงมากพอจะให้พนักงานช่างเสร่อเอาไปคุยกันเล่นจนสนุกปากได้หลายวันแล้ว
“พี่พายุใจเย็นค่ะ บอสมานี่เลย!” ในเมื่อบอสจับมือเธออยู่มันเป็นโอกาสดึงให้เขาเข้ามาในห้องทำงานส่วนพี่พายุกวินท์คงจะจัดการเองเพราะดูท่าจะเป็นคนใจเย็นมาก
สิงห์เดินตามเฌอเข้ามาในห้องทำงานและเมื่อประตูปิดลงก็ดึงเธอเข้ามากอดทันที เด็กดื้อก็สะดุ้งตกใจแล้วดิ้นหนีแต่ว่าแรงผู้หญิงกับผู้ชายมันต่างกันมากนะ รู้ไหมว่าผมของเธอมันหอมมากยิ่งได้ดมยิ่งไม่อยากจะปล่อยเลย
“ใครพูดอะไรเรื่องของพี่อย่าไปเชื่อนะ พี่ไม่ใช่คนดีมากแต่ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น”
“แต่ตอนนี้บอสควรจะปล่อยเฌอได้แล้วนะคะ”
“ขอกอดแบบนี้นานๆหน่อยสิ พี่กลัวไอ้พายุมันจะเป่าหูเฌอจนเกลียดพี่เอา”
“เฌอว่าบอสควรปล่อยซะคนอื่นมาเห็นจะดูไม่ดี”
“ไหนๆคนก็คิดว่าเฌอของพี่แล้วเราไม่ลองคบกันดูหน่อยเหรอ?” เธอนิ่งเงียบแล้วแกะมือเขาออกก่อนจะเดินไปกอดอกแล้วมองกันอีกรอบ เธอคิดอะไรอยู่กันแน่นะเขาอยากจะรู้จริงๆ แล้ววันนี้ก็มีทั้งไอซ์ทั้งไอ้พายุมาพูดเรื่องไม่ดีของเขาให้ฟังเธออาจจะเชื่อไปหมดแล้วก็ได้
“บอสคะเฌอมาทำงานไม่ได้มาหาแฟนค่ะ!” คนแรกที่เธอต้องระวังเลยคือบอสสิงห์นี่แหละคนอะไรนิสัยไม่ดีมือไวมาก
เมื่อวานทั้งจูบทั้งหอมแล้วยังบังคับให้ไปดื่มจนมีเรื่อง วันนี้ยังไม่ถึงครึ่งวันเลยนะจะมีเรื่องกับพี่พายุอีก บอสไม่ใช่คนนิสัยไม่ดีแต่ติดจะเลวร้ายไปเลยด้วยซ้ำ
“โอเค พี่เข้าใจว่ามันต้องใช้เวลาแต่พี่มีเรื่องจะถามมันสำคัญมาก” เรื่องที่ศัตรูของเขาเป็นคนเดียวกับที่มันตามล่าเธอ เฌออาจจะไม่อยากบอกเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวแต่เพื่อความปลอดภัยแล้วก็จำเป็นต้องรู้ให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
“เรื่องอะไรคะ?” บอสถอนหายใจกอดอกตีหน้าดุใส่กันอีก
“รู้จักไอ้ซีเนมไหม แล้วพ่อมันละเกี่ยวอะไรกับเฌอ?” นัยน์ตาสวยเบิกโตขึ้นใบหน้าเหวอปากเผยออีกเล็กน้อยก่อนขาเล็กจะก้าวถอยหลังช้าๆ เธอดูตกใจมากแสดงว่าเรื่องที่เผลอเล่าเมื่อวานคือเรื่องจริง แล้วไอ้เวรนี่มันคงจะหวงอำนาจที่มี
บางทีโลกมันก็กลมเกินไป!
“เฌอเกี่ยวข้องอะไรกับมัน?” เขาต้องพยายามใจเย็นให้มากที่สุดถึงจะรู้ว่าพวกมันโหดเหี้ยมทำทุกอย่างได้เพื่อผลประโยชน์และความสะใจเท่านั้น
“ไว้ใจพี่นะเฌอ เรื่องนี้มันเกี่ยวกับพี่ด้วยเพราะว่า…” บางทีเขาต้องเปิดใจบอกความลับออกไปบ้าง แต่แค่อ้าปากจะพูดก็มีเสียงเคาะประตูเข้ามาขัดจังหวะก่อนอีกแล้ว
ก๊อกๆๆ
“ไว้คุยกันทีหลังค่ะบอสอาจจะมีธุระ” เธอเดินไปเปิดประตูให้แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยเป็นกวินท์ที่ยิ้มกว้างในมือถือกล่องอาหาร ขนมและผลไม้มาซะเต็มมือ
“กินข้าวเที่ยงด้วยกันนะครับคุณเฌอ” แค่อยากจะรู้จักว่าที่เมียเจ้านายให้มากขึ้นหน่อย เขาสงสัยมานานแล้วว่าคุณเฌอมีดีอะไรบอสถึงรักไม่เสื่อมคลายมานานเจ็ดปีกว่า ถึงช่วงห้าปีหลังจะห่างหายออกไปไม่แม้จะพบเจอหรือพูดคุยกันสักคำ
บอสรักคุณเฌอมั่นคงมากจนน่าตกใจ
“แล้วพี่พายุละคะ?”
“บ่ายนี้มีคุยกับลูกค้าตอนนี้คงจะกำลังขับรถไป”
“มานั่งนี่สิเฌอมื้อนี้พี่เลี้ยงเอง” ก็หลังจากสูบบุหรี่ในห้องประชุมจนหมด เวลาก็ใกล้พักกลางวันเขาเลยสั่งอาหารมาแล้วให้กวินท์ไปเอาแต่มีเรื่องกันก่อนเลยยังไม่ได้บอกเฌอ
“ขอบคุณค่ะบอสสิงห์” ใจป่ำเหมือนกันนะเนี่ยเอะอะเลี้ยงตลอดแบบไม่กลัวจนเลย เธอเดินกลับไปนั่งที่เดิมในขณะที่บอสสิงห์หยิบแฟ้มงานต่างๆไปไว้ที่โต๊ะทำงานแทน
“คุณเฌอมีอะไรเรียกใช้ผมได้นะครับ ผมพักอยู่กับบอส”
“เรียกเฌอเฉยๆก็ได้ค่ะ”
“งั้นคุณเฌอก็เรียกผมว่ากวินท์เฉยๆนะครับ”
“คุยอะไรกันนักหนาเฌอมานั่งข้างพี่นี่!”
ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ลูกน้องชุดดำเดินตรวจตราความปลอดภัยอย่างเข้มงวดเพราะที่นี่เป็นเซฟเฮ้าส์สุดหรูใจกลางเกาะส่วนตัว ห้องพักกว้างใหญ่เต็มไปด้วยอาวุธพร้อมจะปลิดชีพใครก็ตามที่เข้ามาแบบไม่ได้สั่งโดยชายผิวสีคล้ำ ใบหน้าดุดันมีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ที่คิ้วเสริมให้ดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้นยืนกอดอกมองลูกน้องที่เข้ามาด้วยสายตาดุดัน
“ตามตัวมันเจอรึยัง นังเด็กนั่น?”
“ยังเลยครับนาย”
“ไอ้พายุกับพ่อมันละ?”
“มันน่าจะส่งไปเมืองนอกครับ”
“กูต้องการลายนิ้วมือมันแค่นั้นทุกอย่างก็จะเป็นของกูกับพ่ออย่างสมบูรณ์ แล้วได้ข่าวไอ้สิงห์รึยัง?” เขาลงมือฆ่าเพื่อนสนิทของมันต่อหน้าต่อตา มันแค้นมากเลยตามเอาคืนในช่วงที่เขาไม่ทันตั้งตัวจนอาการสาหัสปางตายแต่มันยังไม่ต้องการให้เขาตายเพราะอยากให้อยู่อย่างทรมานที่สุด พ่อจัดการหาหมอที่เก่งที่สุดทุ่มเงินไม่อั้นเพื่อมารักษาเขาในเกาะส่วนตัวและเพื่อตบตาไอ้สิงห์ให้คิดว่าเขานอนเน่าเป็นผักอยู่โรงพยาบาล
หนึ่งปีครึ่งกับการรักษาตัวถึงเวลาเอาคืนมันแล้ว!
“มันมีเรื่องกับมาเฟียเมื่อคืนก่อนน่าจะเรื่องผู้หญิงครับ”
“ผู้หญิงเหรอวะ!?”
“ครับนาย คนของเรารายงานว่าเป็นลูกน้องของมัน แล้วมันอาจจะรักด้วย”
“หึ! น้ำหน้าอย่างมันรักใครไม่เป็นหรอก ยัยนั่นคงจะเป็นเด็กใหม่เลยหวงแต่อีกไม่นานมันก็คงจะเขี่ยทิ้งเหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ” ตั้งแต่ที่รู้จักกันมาจนกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตไม่เคยเห็นสักครั้งว่ามันจะรักใครจริงสักคน เขารู้นิสัยขี้หวงของมันเป็นอย่างดีเพราะเราก็ไม่ต่างกันเท่าไรนัก
“บอกพ่อว่างานประมูลเดือนหน้ากูจะไป”
“แต่มันเสี่ยงนะนาย!”
“คนที่จะตายเป็นไอ้สิงห์ไม่มีทางที่กูจะแพ้มันอีกครั้งเด็ดขาด!” อยากจะเห็นน้ำหน้ามันนักว่าจะทำยังไงถ้ารู้ว่าเขาร่างกายปรกติดีทุกอย่าง
ไอ้สิงห์มันคิดว่าตัวเองฉลาดมากนักรึไงกัน ความจริงมันก็แค่หลงตัวเองแถมลูกน้องก็เยินยอไม่กล้าจะพูดความจริงด้วยซ้ำว่ามันขี้ขลาด โง่งี่เง่า แถมยังใจร้อนขาดสติตลอดด้วย
เขายังจำสีหน้าแววตาในวันที่มันพลาดถูกจับตัวมาแล้วต้องทนเห็นเพื่อนรักตายต่อหน้าด้วยฝีมือเขาเอง มันอาละวาดโวยวายคลุ้งคลั่งเหมือนคนบ้าสติแตก แล้วอีกแค่นิดเดียวเขาจะลั่นไกเป่าสมองมันให้กระจุยได้แล้วแต่ไอ้กวินท์ดันเข้ามาช่วยพานายมันหนีได้ทันก่อน
แววตาที่เจ็บปวดของไอ้สิงห์ในวันนั้นเขายังจำได้ดี
ความแค้นระหว่างเขากับมันถึงเวลาจบได้แล้ว
เฌอนั่งคิดหนักเพราะไม่คิดว่าบอสจะรู้เรื่องซีเนมกับลุงแซมได้เร็วขนาดนี้ เธอจำได้ว่าไม่ได้เอ่ยชื่อใครในตอนที่เผลอเล่าให้ฟัง แล้วเขาไปเอาข้อมูลมาจากไหนกันได้ไวซะจนน่าตกใจ
รู้ไหมว่าตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเห็นเลยว่าญาติตัวเองหน้าตาเป็นยังไง จนแม่วิเอารูปมาให้ดูก่อนจะพาหนีไปเรียนไกลถึงออสเตรเลียเพราะคนของลุงแอบตามพ่อกับพี่พายุอยู่ แม่วิรู้ว่าถ้าเราอยู่พ่อกับพี่ชายจะเป็นอันตราย อีกอย่างในช่วงนั้นพ่อก็มีปัญหาทางธุรกิจอีกด้วยแถมพี่พายุก็มีเรื่องกับบอสสิงห์ด้วย
จำได้เลยว่าเธอทะเลาะกับบอสสิงห์ลั่นโรงพยาบาล!
เธอยังจำหน้าตาพี่ซีเนมกับลุงแซมได้ดีถึงแม้ว่าจะไม่เคยเจอตัวจริงแต่คิดว่าฝั่งนั้นคงจะไม่เคยเห็นเธอหรอก พ่อสร้างเรื่องว่ามีลูกสาวสองคนอายุห่างกันไม่กี่เดือนซึ่งความจริงมีแค่เธอคนเดียว แล้วแม่วิก็เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กทุกอย่างเลยลงล็อก
ก๊อกๆๆ
“เฌอพี่เอง” พายุพูดเสียงดังผ่านประตู
“เที่ยงคืนแล้วไม่กลับบ้านเหรอคะ?” กลิ่นเหล้าหึ่งเลยไม่รู้ไปดื่มมากับใครดึกดื่นป่านนี้
“กลับตอนนี้ถ้าไม่เจอด่านก็โดนเมียด่าเอาสิ พี่นอนกับเฌอคืนหนึ่งนะ พี่บอกเมียไว้แล้ว” คอนโดน้องสาวใกล้ที่สุดแล้วเขามีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับเฌอด้วย
“งั้นไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยนอนนะ”
“อย่าพึ่งหลับนะ พี่มีเรื่องสำคัญจะบอก”
“แล้วจะกินอะไรร้อนๆไหมเดี๋ยวเฌอทำรอ?”
“ไม่เอาอะพี่ง่วงขืนกินแล้วนอนได้เป็นกรดไหลย้อนพอดี”
พี่พายุเดินไปอาบน้ำส่วนเธอก็หาชุดให้พี่ชายใส่แล้วส่งข้อความไปบอกแฟนพี่ชายด้วยจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก
เธอกำลังคิดถึงเรื่องบอสสิงห์แล้วก็หวังว่าเรื่องที่พี่พายุจะคุยคงไม่ใช่เรื่องบอสหรอกนะเพราะเธอเบื่อเรื่องนี้มาก
พายุอาบน้ำเรียบร้อยออกมานั่งบนเตียง น้องสาวนอนอ่านหนังสือรออยู่ เรื่องที่จะคุยมันไม่ได้อะไรมากหรอกแค่อยากจะขอโทษที่ไปทะเลาะกับไอ้สิงห์จนพนักงานนินทากันทั่ว แถมยังโหมข่าวที่ว่าเฌอเป็นเมียไอ้สิงห์ให้หนักมากขึ้นกว่าเดิมชนิดที่พ่อโทรมาถามพร้อมกับด่าซะจนหูแทบชาเลย
“จะคุยกับเฌอเรื่องอะไรคะ?” มาดึกๆแบบนี้ธุระคงจะสำคัญแค่เอาเรื่องเมามาอ้างมากกว่า เธอรู้จักนิสัยพี่ชายตัวเองดีว่าขี้เก๊กกลัวเสียฟอร์มมากขนาดไหน แต่ถึงอย่างนั้นก็ขี้โมโหหัวร้อนง่ายจนหลุดฟอร์มบ่อยๆนะ
“เรื่องวันนี้พี่ขอโทษที่คุมสติไม่อยู่ เฌอรู้เรื่องที่…” มันแย่มากแต่ก็เป็นห่วงน้องสาวมากเหมือนกัน
“รู้แล้วค่ะ ป่านนี้คงดังไปทั้งบริษัทแล้วเราจะปิดเรื่องเฌอได้นานแค่ไหนก็ไม่รู้” เธอพยายามจะไม่มีเรื่องเพราะทุกวันนี้ยังคงซ่อนตัวอยู่ เธอไม่สามารถทำงานที่บริษัทของพ่อได้เพราะเหตุผลเดียว แล้วเรื่องที่จะฝึกงานครึ่งปีมันก็จริงอยู่ครึ่งเดียวเพราะอีกครึ่งนั้นยังคิดหาทางออกเรื่องนี้ไม่ได้
“พี่สัญญาแล้วไงว่าจะไม่ยอมให้มันมาทำอะไรเฌอได้ พี่ไม่อยากให้เฌออยู่โดดเดี่ยวคนเดียวอีกแล้ว” ลุงแซมตามไล่ล่าเฌอกับคุณน้าอยู่ด้วยเหตุผลเห็นแก่ตัวของคนโลภและบ้าอำนาจ
เฌอไปอยู่ที่เมืองนอกในช่วงแรกก็อยู่กับน้าโรส แต่ด้วยความที่ไม่เคยอยู่ด้วยกันเลยทำให้อึดอัดมากแม้นั่นคือแม่แท้ๆ แล้วน้าโรสก็แต่งงานมีครอบครัวใหม่แล้วด้วย
เฌอไม่ได้มีปัญหากับพ่อเลี้ยงแต่จำเป็นต้องแยกตัวตั้งแต่สองเดือนแรกที่ไปแล้วอยู่คอนโดคนเดียวเพื่อความปลอดภัย
“สักวันเขาจะต้องตามหาเฌอจนเจออยู่ดี”
“พี่รู้ว่ายังไงวันนั้นก็ต้องมาถึง แต่เฌออดทนหน่อยนะพ่อกำลังปรึกษากับตาของเฌอเรื่องเงื่อนไขพินัยกรรมอยู่”
- ผู้เขียน
