"รับปากผมสิอินวา คุณจะไม่มีใครทั้งนั้น" เธอเป็นคนรักษาคำพูดเสมอเพราะแบบนี้ไงถึงต้องให้รับปากแต่คนน่ารักกลับดื้อไม่ยอมพูดออกมาสักที
"นี่มันเรื่องส่วนตัวนะคะบอส" มาสั่งอะไรแปลกๆถ้าเป็นเรื่องงานเธอจะไม่ว่าอะไรเลยแต่นี่มันเรื่องส่วนตัวเขาไม่มีสิทธิ์เข้ามาก้าวก่ายแบบนี้
"แสดงว่าคุณมีคนที่ชอบอยู่แล้ว?" ใครมันเข้ามาเอาใจเธอไปวะเขาจะไปกระทืบสั่งสอนให้แม่งไม่กล้าเข้ามายุ่งอีก อินวาเป็นของเขาคนเดียวส่วนคนอื่นอย่าเสือกเข้ามายุ่งถ้ายังอยากอยู่อย่างสงบสุขบนโลกนี้
"ไม่มีหรอกค่ะ วันๆก็อยู่กับบอสจะเอาเวลาไหนไปยุ่งกับใครได้ละคะ?" เขาเป็นคนเดียวที่เธออยู่ใกล้มาที่สุดในตอนนี้
นับตั้งแต่วันที่ก้าวขาเข้ามาทำงานเป็นเลขา กินอาหารเที่ยง คุยงานกันถึงค่ำหรือบางครั้งก็โทรมาหาดึกๆด้วยน้ำเสียงคล้ายว่าเมาอยู่แล้วไม่ยอมว่างสายง่ายๆอีกด้วยจนเธอต้องตัดจบฝันดีแล้วตัดสายไปเอง
เวลายี่สิบสี่ชั่วโมงให้บอสน่านไปเกือบหมดแล้ว!
"อยู่กับผมงั้นเหรอ?" แสดงว่าแผนการเอาตัวเข้าไปอยู่ในชีวิตเธอมันได้ผลนะเนี่ยแต่ว่าต้องทำยังไงให้เธอรู้ว่ารักนะในเมื่อแววตาคู่นี้ยังมองเขาเป็นเจ้านายที่แสนดีอยู่เลย
"ใช่ค่ะ! เช้า เที่ยง เย็นแล้วก็ก่อนนอนฉันมีแค่บอสคนเดียว" ประโยคนี้ฟังดูแปลกๆแต่เราทั้งทำงานทั้งปรึกษางานกันแทบจะตลอดเวลาเลยนะ นี่ถ้ามีการทำงานในฝันได้ก็คงมีแค่เขาเท่านั้นแหละที่ตามไป
"ผมขอโทษนะที่ล้ำเส้นเกินไป ผมแค่เป็นห่วงคุณกลัวว่าจะเจอกับคนไม่ดีเข้าโดยเฉพาะอาเพชร คุณก็รู้ว่าเขามีข่าวไม่ดีเรื่องผู้หญิง ถ้าคุณอยากได้ใครสักคนก็หาคน...แบบผมสิ!"
"แบบบอสเหรอคะ?"
"ก็ผมใส่ใจคุณไง ผมรู้ว่าคุณชอบอะไรไม่ชอบอะไรบ้างแล้วใจดีแถมยังรักเดียวด้วยนะ"
"งั้นผู้หญิงที่ได้เป็นแฟนบอสเนี่ยต้องโชคดีมากแน่เลย บอสเองก็รีบๆมีแฟนนะคะจะได้ไม่เหงา" เธอก็นึกว่าเขาจะเผด็จการเหมือนคนอื่นเคยเล่าให้ฟังแต่ที่ไหนได้เขาก็แค่เป็นห่วงเธอเท่านั้นเอง บางทีนะบอสอาจจะเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่งก็ได้เพราะสองปีมานี้เขาใจดีจริงๆ
"คุณไปทำงานได้แล้ว อืม...เดี๋ยวเพื่อนผมมาหานะ"
"ค่ะบอส เดี๋ยวอินวาจะเตรียมขนมไว้รอนะคะ"
"ขอไวน์ด้วยพวกมันชอบแล้วเที่ยงนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะไม่ต้องเกรงใจ ผมอยากให้คุณรู้จักกับเพื่อนของผมไว้บ้างยังไงก็ต้องเจอกันบ่อยๆ" เพราะเพื่อนสันดานเหี้ยมันรู้อยู่แล้วไงว่าเขาชอบเธอมากขนาดไหนแล้วแอบรักมาเป็นปีเสือกไม่กล้าจะจีบอีกด้วย
ชาน ฟีฟ่าและว่านมาถึงออฟฟิศเพื่อนเพื่อคุยธุระแล้วจะออกไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันจากนั้นคืนนี้ก็เจอกันอีกที แล้วไอ้เพื่อนเวรเนี่ยก็เสือกหวงเลขาคนสวยหน้าห้องขนาดนี้แค่มองนิดหน่อยยังจ้องตาเขม็งเหมือนจะฆ่ากันให้ตายอย่างนั้นแหละ
"มองเหมือนหมามาเป็นปีแล้วนะมึง!" ว่านพูดเบาๆหลังจากที่เลขาออกไปแล้ว
"ด่าแต่กูมึงก็ไม่ต่างกันหรอกไอ้เหี้ยว่าน!" ของเขาได้แค่มองแต่มันเนี่ยมีโอกาสแตะต้องตั้งหลายครั้งเสือกไม่ทำแล้วสุดท้ายมานั่งเพ้อเป็นควายเผือกอยู่นั่นแหละ
"พวกมึงอย่าพึ่งตีกันได้ป่ะ! กูนัดมาคุยเรื่องไอ้เวรที่มันลองดีกับพวกเรา!"
"เออใช่! แล้วนี่มึงตามตัวมันเจอยัง?"
"ยังวะ เรื่องที่ไนท์คลับเป็นมันแน่นอนไอ้เหี้ยสิบ!"
"เหอะ! ก็แค่เด็กเห่อหมอยเดี๋ยวกูสั่งสอนมันเองไม่ต้องถึงมือพวกมึงหรอก" ไอ้เวรนี่พ่อมันใหญ่ไงเลยหาเรื่องไปคนทั่วแต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกันหรอก เขาจะกระทืบให้สำนึกไปเลยว่าใครไม่ควรมากวนตีนใส่เพราะต่อให้พ่อมันใหญ่มีเงินหนาขนาดไหนก็ไม่มีทางช่วยมันได้
ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มเล่นๆสักหน่อยคงจะดี!
"แล้วเรื่องมึงกับคุณเลขาคนสวยเนี่ยเป็นไงวะ เมื่อวานมึงไปรีสอร์ทกูนี่ได้เป็นเมียยังวะ?" ฟีฟ่าถาม
"ยัง!"
"ระวังหมาคาบไปแดกละมึง!"
"ไอ้ห่าว่านแดกตีนกูไหมห่ะ!! พูดเหี้ยอะไรมาเนี่ยกูยิ่งหวั่นใจอยู่!"
"แสดงว่ามีคนมาจีบดิ?"
"ก็เออดิ! ไอ้เพชรแม่งตามจีบอินวามาจะสามเดือนแล้วนี่ขนาดกูเข้าไปเตือนแล้วยังเสือกไม่หยุดสงสัยอยากแดกลูกปืนแทนข้าว!" ยิ่งคิดยิ่งหมั้นไส้อยากเตะมันสักทีโทษฐานที่มายุ่งกับอินวาไม่หยุดแล้วดื้อด้านทั้งเขาไปพูดเองว่าห้ามยุ่งกับเธอแม้แต่ปลายเล็บ
พวกชอบแย่งของคนอื่นมันต้องโดนตีน!!
"เห้ยใจเย็นๆไอ้สัตว์!" ว่านรีบห้ามเพื่อนเพราะถึงภายนอกจะดูนิ่งมากดูเหมือนใจดีขนาดไหนแต่ความจริงมันไม่ใช่เลยสักนิดเพราะไอ้น่านนี่แหละตัวไล่กระทืบชาวบ้านแถมยังเป็นพวกขี้หวงโคตรๆอีกด้วย
สงสารคุณเลขาล่วงหน้าเลยได้ไหมวะ?
"กูเกลียดขี้หน้ามัน!" ไอ้เวรนี่มันพยายามจะแหกหน้าเขาต่อที่ประชุมหลายครั้งแล้วแต่ยังไม่เคยสำเร็จ
"มึงใจเย็นก่อน"
"เที่ยงนี้กูให้อินวาไปกินข้าวด้วยกันนะ กูไม่ไว้ใจอาเพชรเมื่อเช้ามันส่งดอกไม้มาจีบอินวา ถ้ากูเผลอแม่งเข้ามาเสียบแน่!"
"หวงก้างนะมึง!"
"กูก็รักของกูป่ะ!" กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่ารักมากแต่ไม่มีปัญญาจะดึงเธอมาอยู่ข้างกายอย่างเปิดเผยเลยต้องมาคอยหวงก้างแบบนี้ไง
เชื่อดิว่าในตอนนี้ไม่มีใครรักอินวาได้เท่าเขาแล้วไม่มีใครจะทะนุถนอมเธอได้แบบเขาอีกด้วย เขาพยายามใจเย็นกับเธอทั้งที่ความจริงอยากจะดึงเข้ามากอดแน่นๆจูบให้ปากบวมเจ้อแล้วตอกย้ำบนเตียงจนหมดแรงให้สาสมกับที่เฝ้ามองมาถึงสองปี
เที่ยงนี้อินวามากินอาหารกับเพื่อนที่สุภาพขึ้นมาทันทีถึงจะหลุดคำหยาบออกมาบ้างแต่ก็ไม่เยอะมากแล้วที่สำคัญไม่มีใครหลุดพูดอะไรออกมาเลยเรื่องความรู้สึกของเขาที่มีให้เธอคนเดียว
แอบรักขนาดนี้ทำไมถึงไม่รู้สึกตัวบ้าง!
"คุณไม่กินเผ็ดผมจำได้"
"แต่ว่าบอส…"
"สั่งอาหารมาตั้งเยอะแยะ คุณน่ะกินเยอะๆเลยนะอินวา"
"บอสใจดีกับทุกคนเลยนะคะ"
"...!"
ชาน ว่านและฟีฟ่าแทบจะสำลักข้าวออกมาแล้วอยากจะบอกคุณเลขาคนสวยเหลือเกินว่าไอ้น่านมันตอแหล!!
คุณเลขาอย่าหลงมารยามัน!!
"ผมก็ใจดีแค่กับคุณเท่านั้นแหละอินวา จริงไหมพวกมึง?" พวกเพื่อนเหี้ยก็พร้อมใจพยักหน้าตอบเพราะรู้อยู่ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นคนนิสัยยังไงแล้วใครคือข้อยกเว้นทุกอย่าง
"เชื่อไหมว่าผมไม่เคยเห็นน่านใจดีกับใครเท่าคุณอินวาเลย"
"ใช่ๆปรกติมันแม่งเหี้ยจะตายไป โอ๊ย!! คือผมหมายถึงตอนอยู่กับเพื่อนน่ะแต่คุณคือคนพิเศษของไอ้น่านนะ โอ๊ย!!"
"คุณว่านเป็นอะไรรึเปล่าคะ?"
"เปล่าครับ พอดี...เคี้ยวข้าวผิดจังหวะนิดหน่อย!" ว่านตอบพร้อมทั้งมองหน้าเพื่อนเลวที่กระทืบเท้าแล้วยังขยี้ซ้ำอีก คนก็อุตส่าห์ตั้งใจจะชงเข้มๆแต่ปากหมานิดหน่อยเลยพูดไม่ค่อยดีออกไปแต่สุดท้ายก็จบดีไม่ใช่เหรอวะ
"เคี้ยวข้าวผิดจังหวะ!?" เกิดมาเธอพึ่งเคยได้ยินนะแล้วดูทุกคนก็หัวเราะเบาๆเหมือนสะใจด้วยทั้งที่สีหน้าคุณว่านแย่พอสมควร
"ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกอินวากินข้าวต่อเถอะ" ไอ้เหี้ยว่านมันดึงดูดความสนใจอินวาไปจากเขาอีกแล้วยังทำหน้าระรื่นอีก
แม่งน่าถีบฉิบหาย!
เขาต้องพยายามไม่สนใจคนอื่นแล้วตักกับข้าวให้อินวาพร้อมทั้งจ้องหน้าเพื่อนที่หัวเราะเพราะว่ามันกำลังแย่งความสนใจของอินวาไปจากเขาอีกแล้วไอ้พวกชั่ว!
คนเดียวที่เธอจะสนใจคือเขาคนเดียวเท่านั้น!!
ชานถอนหายใจเล็กน้อยรู้สึกอยากจะประสาทกินกับความหวงก้างของเพื่อนรักที่อาการหนักมากขึ้นทุกวัน ไอ้น่านมันก็ดีนะแต่หวงเป็นหมาอยู่นั้นแหละแทนที่จะใช้โอกาสที่ใกล้ชิดกันทุกวันจีบให้ได้เป็นแฟน
มองมาสองปีแล้วดูท่าว่าจะมองต่อไปจนหมาคาบไปแดกแทนแหละถึงจะรู้สึก!
คุณเลขาก็สวยขนาดนี้มึงอดทนได้ไงวะ!
หลังมื้อเที่ยงจบลงก็แวะซื้อกาแฟสองแก้วที่ร้านประจำเผื่อให้เลขาของเขาอีกแก้วด้วย อินวาชอบกินลาเต้ปั่นในขณะที่เขากินกาแฟดำตลอดเวลาแล้วยังซื้อชีสพายให้เพิ่มอีกด้วยเพราะรู้ว่าเธอชอบมากมาที่ไรเป็นสั่งตลอด
ทุกอย่างเกี่ยวกับอินวาเขาจำได้หมด
...เห็นไหมเขาสนใจเธอที่สุด!