ท่ามกลางความวุ่นวายในวันประชุมใหญ่ภายในบริษัทรองประธานวัยยี่สิบเจ็ดปีนั่งอ่านข้อมูลสรุปต่างๆที่เลขาส่งให้ผ่านไอแพดเงียบๆพร้อมกับดื่มกาแฟเย็นจากร้านประจำ นัยตากรุ้มกริ่มแอบมองเลขาสาวที่นั่งจัดเรียงเอกสารภายในห้องตามคำสั่งได้น่ามองที่สุด
นี่เธอได้รู้ไหมนะว่าเขาแอบมองอยู่?
คำถามภายในใจดังขึ้นพร้อมกับอัตราการเต้นของหัวใจขึ้นแรงเมื่อเลขาเงยหน้า เขารีบหลบตาแสร้งทำเป็นอ่านรายงานเหมือนไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากงาน เลขาก็เงียบแล้วทำงานต่อโดยที่ไม่สนใจเขาเลยสักนิดเดียวทั้งที่วันนี้ตั้งใจเรียกร้องความสนใจจากเธอ
ฉีดน้ำหอมกลิ่มใหม่เธอชอบไหมนะ?
นาฬิกาเรือนนี้ละดูเป็นยังไงในสายตาเธอ?
กาาแต่งตัวโดดเด่นพอจะสดุดตาไหม?
เสียงใจที่เต้นแรงขนาดนี้คงไม่ดังจนรบกวนเธอใช่ไหม?
"บอสน่านมีอะไรรึเปล่าคะ?"
"เอ่อ...คือ…"
"บอสเครียดรึเปล่าคะ? ความจริงการประชุมวันนี้ก็มีแต่เรื่องใหญ่ด้วยสิงั้นเย็นนี้ให้อินวาจองร้านอาหารให้ดีไหมคะเผื่อจะช่วยคลายเครียดได้บ้าง?"
"คุณจะไปด้วยใช่ไหม?"
"บอสอยากให้อินวาไปเหรอคะ?"
"กินคนเดียวไม่อร่อย อินวาไปกินด้วยกันนะอย่างน้อยผมจะได้มีเพื่อนคุยบ้าง"
"ได้ค่ะบอสน่าน ว่าแต่ครั้งนี้จะไปที่ไหนดีคะ?"
"ที่เดิมแล้วก็จองห้องพักด้วยเลย ผมขี้เกียจขับรถดึกๆคุณเองก็ด้วยนะ"
"ค่ะบอส"
อินวาเป็นคนน่ารักมากให้มองเท่าไรก็ไม่เคยเบื่อเลยสักครั้งแล้วเรื่องงานเธอยังสามารถรับมือได้ดีมากอีกด้วยนั่นยิ่งทำให้รู้สึกประทับใจ เขาไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นสมพานกินไก่วัดแต่ดูเธอสิแม่งโคตรดีทั้งน่ารักทั้งนุ่มนิ่มไปหมดทั้งตัวแล้วยังมีเสน่ห์จนผู้ชายต่อคิวเข้ามาจีบไม่หยุดแม้แต่ลูกค้าบางคนยังสนใจเลยนับประสาอะไรกับคนที่ต้องพบเจอเธอทุกวันอย่างเขาละ
เฮ้อ...ทำยังไงอินวาจะรู้ว่ารักนะ!
เราทำงานด้วยกันมาสองปีแล้วแต่มันไม่มีสักแว็บหน่อยเหรอที่เธอจะสับสนแล้วคิดว่าเขารักหรือแม่นุ่มนิ่มจะด้านชาเรื่องความรักนะ เขานี่แม่งก็เป็นเจ้านายเหี้ยชอบใช้อำนาจไปในทางที่ผิดหลายครั้งเลยละ ตั้งแต่บังคับให้เธอมาหาบ่อยๆหาเรื่องไปส่งถึงคอนโดอีกหลายครั้งแล้วยังแกล้งทำตัวเป็นคนเหงาเพื่อนน้อยเพื่อหลอกเธอไปกินข้าวด้วยกันแทบทุกวันอีกต่างหาก
ทำขนาดนี้เธอไม่คิดว่าเขาแอบรักมั้งเหรอวะ?
ประชุมในช่วงบ่ายเต็มไปด้วยความเครียดและความกดดันอย่างหนักจากผู้ถือหุ้นรวมถึงประธานบริษัทที่นั่งหัวโด่อยู่นั่นก็คือพ่อเขาเองแหละแต่ก็ผ่านมาได้เป็นอย่างดีเพราะข้อมูลที่เลขาส่งมาให้อ่านก่อนเข้ามานี่ไง ไอ้พวกเวรจ้องจะจับเขามาฉีกทึ้งโดยไม่สนใจอะไรเลยแล้วพ่อก็นั่งดูเพราะอยากรู้ว่าเขาจะแก้ปัญหายังไง
เหอะ! เรื่องแหกหน้าคนอื่นเขาถนัดนัก!!
เป็นไงละพวกมึงเอ๋อแดกจนพูดไม่ออกเลยสิ!
"แกจะไม่ไปกินข้าวเย็นกับพ่อเหรอน่าน?"
"ผมมีนัดเลื่อนไม่ได้จริงๆ"
"กับแฟน?"
"ครับพ่อ ผมนัดกับแฟนแล้วขี้เกียจมีปัญหา"
"ใครละแฟนแกเมื่อไรจะพามาแนะนำบ้างห่ะ?"
"คนนี้พ่อรู้จักแล้วแต่เดี๋ยวว่างๆผมจะพาไปแนะนำแล้วกัน ผมไปนะ"
“…ไปมีแฟนตอนไหน?”
เขามันคนสันดานเหี้ยที่ไม่ยอมไปกินข้าวกับพ่อแม่แต่เลือกมากินข้าวกับอินวาแถมยังบอกกับพ่อว่ามากับแฟนอีกทั้งที่ความจริงแล้วไม่ใช่เลยสักนิด คือเขาแอบรักไงแต่เธอที่แม่งเก่งไปซะทุกเรื่องแต่ดันมาโง่ในเรื่องนี้ได้ไงก็ไม่รู้สิแล้วการจีบน่ะก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเหมือนกันเกิดมาไม่เคยแอบรักใครนานขนาดนี้เลยนะ
อยากได้เลขาเป็นเมียโว๊ยยยยยยย…..
"ไปรถผมนะรถคุณจอดไว้ที่นี่แหละแล้วพรุ่งนี้มาทำงานพร้อมกันอยู่แล้วค่อยมาเอา"
"ก็ได้ค่ะบอส"
"ก็ได้เหรอ?"
"บอสน่านมีอะไรรึเปล่าคะ?"
"เปล่าน่ะผมแค่...เครียดนิดหน่อย!" แค่ไม่อยากได้ยินคำว่าก็ได้เพราะมันเหมือนว่าเธอจำใจไปด้วยกันมากกว่าแล้วดูเวลายิ้มหวานให้กันสินี่คงไม่รู้อะไรเลยจริงๆใช่ไหมว่าตอนนี้ใจสั่นไหวขนาดไหนแล้ว
“มองอไรคะ?”
"บอสคะ?"
"บอสน่าน?"
"...บอสมีอะไรรึเปล่าคะ?" เขามองหน้าเธอแล้วยังก้มหน้าเข้ามาใกล้มากอีกด้วย เธอไม่รู้ว่าเผลอทำอะไรผิดไปรึเปล่าแววตาบอสถึงมองกันแปลกๆแบบนี้แต่ก่อนที่เขาจะก้มเข้ามาใกล้ก็รีบยกมือมาดันหน้าอกใหญรักษาระยะห่างให้มากขึ้น
"เอ่อ...คือ...มีอะไรไม่รู้ติดหน้าคุณน่ะ!" เมื่อกี้เผลอทำอะไรตามใจตัวเองจนเกือบจะล้ำเส้นแล้วดูหน้าอินวาตอนนี้ดิทั้งน่ารักน่าจูบน่าพาไปทำอะไรต่อมิอะไรให้ฉ่ำแฉะจนหมดแรงกันไปข้างแต่ต้องห้ามใจไว้ก่อน
"ผมเอาออกให้นะ หลับตาสิ" เธอหลับตาลงอย่างว่าง่ายแล้วแบบนี้แหละถึงได้สามารถมองใบหน้าสวยหวานจนยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุขทั้งที่เป็นแค่นาทีสั้นๆเท่านั้นเอง
มือใหญ่ประคองใบหน้าสวยก่อนจะเกลี่ยปลายนิ้วแผ่วเบาที่แก้มนุ่มไล่ไปเรื่อยๆจนมาถึงที่ปากน่าจูบให้บวมเจ้อ
"ออกยังคะบอส?"
"อีกนิดนะพอดีว่ามันเป็นเศษเล็กๆติดเต็มหน้าคุณเลยอินวา" ความน่ารักติดเต็มไปหมดน่ะสิจะให้เอาออกยังไงละแล้วดูหลับตาพริ้มแบบนี้มันทำให้สมองจินตนาการไปถึงเรื่องบนเตียงรู้ไหมห่ะยัยนุ่มนิ่มของเขา
จะเป็นยังไงนะถ้าได้เจอแบบนี้ทุกคืนก่อนนอน?
แม่ง...หัวใจวายตายก่อนพอดี!!
"บอสคะ?"
"ครับ?"
"ติดปากด้วยเหรอคะ?"
"ใช่ ติดเยอะมากเลยด้วย"
"มันคืออะไรคะ?"
"ผมบอกไม่ถูกเลยแต่อีกแป็ปนะใกล้แล้ว" ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยริมฝีปากนุ่นเผลอยิ้มออกมาเพราะความน่ารักของเธอที่มากเกินไปแต่ก็ต้องพอก่อนไม่อย่างนั้นจะถูกสงสัยเอาได้
เขาปล่อยมือออกจากหน้าเธอแล้วมาลูบหน้าตัวเองแตะนิ้วโป้งที่ปากตัวเองซ้ำๆพร้อมกับยิ้มกว้างมีความสุขยังไงไม่รู้สิ
จูบทางอ้อมยังรู้สึกดีขนาดนี้ถ้าได้จูบจริงจะเป็นยังไงนะ?
...เขาจะหลงเธอมากกว่านี้รึเปล่านะ?
"สงสัยคงเป็นฝุ่นตอนออกไปข้างนอกแน่เลย ยังไงอินวาขอบคุณบอสนะคะ"
"ผมเต็มใจ หิวยังมื้อนี้ดื่มด้วยนะผ่อนคลายบ้าง"
"ถ้าเมาละคะ?"
"ก็จองห้องแล้วไม่ใช่รึไง ถ้าผมเมาคุณก็ดูแลด้วยแล้วกันแต่ถ้าคุณเมาผมจะดูแลเอง"
"ตามใจบอสน่านค่ะ" ทุกครั้งที่ไปกินอาหารเย็นด้วยกันเราไม่ค่อยดื่มหรอกแต่ครั้งนี้บอสน่านคงจะมีเรื่องให้เครียดมากจริงๆถึงเอ่ยปากชวน ปรกติแล้วถ้ากินข้าวเย็นเสร็จเขาจะขับรถไปส่งมากกว่า
เธอเป็นเลขามีหน้าที่หลายอย่างที่ต้องทำแล้วยังขายเวลาเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงให้กับเขาอีกด้วยแต่ถ้าเทียบกับเงินเดือนหลักแสนแล้วก็ถือว่าคุ้มนะ
การกินอาหารกับบอสน่านไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพราะเกือบทุกเที่ยงก็กินด้วยกันอยู่แล้วจะมีแค่บางครั้งที่เขาออกไปกินกับเพื่อนข้างนอกบ้างส่วนมื้อเย็นแบบนี้ก็ประมาณอาทิตย์ละครั้งสองครั้งแล้วแต่เวลาว่างนะ
บอสน่านคือลูกชายคนเดียวของท่านประธานที่ไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเท่าไรนัก เขามีชื่อเสียงไม่ค่อยดีเรื่องนิสัยชอบมีเรื่องกับคนอื่นไปทั่วแม้ว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยการใช้เงินแก้ปัญหาก็ตามแต่เธอยังไม่เคยเห็นกับตาสักครั้งว่าใครเป็นคนเริ่มก่อนกัน
หลายคนบอกว่าเขาเป็นคนดุมากแถมยังโหดร้ายเกินไปแต่ตลอดสองปีที่ผ่านมาบอสใจดีกับเธอมากนะ เขาไม่เคยขึ้นเสียงใส่เลยสักครั้งเวลาทำงานผิดพลาดแล้วยังใจเย็นมากพอจะสอนและอธิบายให้เข้าใจอีกต่างหาก
บอสน่านถูกคนอื่นเข้าใจผิดเพราะอะไรกันนะ!
"คิดถึงใครห่ะเหม่อลอยเชียว?"
"เปล่าคะบอส"
"อยู่กับผมคนที่คุณสนใจควรมีแค่ผมนะอินวา"
"ก็ได้ค่ะบอส"
"วันนี้ผมดูเป็นยังไงบ้างในสายตาคุณ?"
"ดูดีเหมือนทุกวันค่ะ"
เขาควรจะดีใจไหมที่ขนาดลงทุนไปเลือกน้ำหอมจนจมูกแทบพังเพื่อหวังให้เธอหันมาสนใจแล้วทักกันสักนิดนี่ยังไม่รวมกับนาฬิกาเรือนที่เธอเคยชมว่าใส่แล้วดูดีกับเสื้อผ้าชุดใหม่คุมโทนแบบที่เธอชอบด้วยนะ
ดูดีเหมือนทุกวันงั้นเหรอวะ?
...ประโยคสำเร็จรูปชัดๆ