ep.4
1010 คำ
"พี่ใบข้าวดู ง่าย นะคะ กิน ไม่ เลือก ดี" แต่มีหรือที่โบนัสจะยอมให้ใครมารังแกเธอฝ่ายเดียว 'ไม่มีทาง!'
แซะมาแซะกลับไม่โกง
"กรี๊ดด~ แกว่าใคร!!" ใบข้าวโกรธเลือดขึ้นหน้า ไม่คิดว่าโบนัสจะกล้าพูดกับเธอขนาดนี้ เสียงกรีดร้องของใบข้าวทำให้ชานนท์ยกมือขึ้นปิดหูทั้งสองข้าง 'กินนกหวีดเข้าไปรึไงวะ แม่งเอ้ย!!'
"พี่นนท์งั้นวันนี้โบขอตัวก่อนนะคะ เหม็นหน้าคนทานข้าวไม่ลง" ประโยคหลังฉันพูดพร้อมกับจิกตาไปที่ยัยใบเน่านั่น หึ! คิดว่าฉันกลัวรึไง
"อ้อ..ส่วนเรื่องไปเลี้ยงเหล้าวันไหนก็ได้โบตามใจพี่นนท์ค่ะ"
พูดจบร่างบางดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้หมายจะเดินออกไปจากตรงนั้น แต่ทว่า....
"ว๊ายย!!" เธอกลับถูกน้ำเย็นเฉียบจากแก้วของใบข้าวสาดเข้าใส่จนเปียกชุ่ม
"เฮ้ยย!!!" ชานนท์ตกใจไม่น้อยที่ใบข้าวทำแบบนั้นกับน้องรหัสของเขา จึงหยัดกายหนาลุกขึ้นเตรียมจะเข้าไปหาแต่ก็ช้ากว่าใบข้าว
"ปากดีนักใช่มั้ย!" ใบข้าวรีบลุกขึ้นยืนสาวเท้าเข้าหาโบนัสทันที มือเรียวยกขึ้นตั้งใจจะตบหน้าอีกคนเพื่อสั่งสอน
พลั่ก!!
ขาขาวเรียวเล็กใต้กระโปรงทรงเอความยาวเหนือเข่ายกขึ้นถีบไปที่หน้าท้องของอีกฝ่ายเต็มแรง จนใบข้าวล้มลงไปนั่งตัวงอกับพื้น
"เชี่ย!!" ชานนท์ร้องอุทานออกมา ชะงักนิ่งมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า 'เจอคนจริงแล้วมั้ยใบข้าว'
"กรี๊ด!!!" เสียงแหลมกรีดร้องออกมาทั้งเจ็บจุกและตกใจเพราะไม่ทันระวังตัว เสียงที่ดังเอะอะโวยวายทำให้ลูกค้า พนักงานเสิร์ฟ และชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีใบหน้าหล่อเหลาสาวเท้าเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ
"เกิดอะไรครับ?"
เสียงทุ้มของต้นน้ำเอ่ยถามเขาเดินออกมาจากห้องทำงานเพื่อดูความเรียบร้อยของคาเฟ่และทันได้เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่พอดี มองเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนที่ล้มลงไปชัดเจนแต่ทว่ายังไม่ได้เห็นหน้าของหญิงสาวอีกคนที่เธอยืนหันหลังให้เขา
"เอ่อ ขอโทษค่ะ.. O_O..พะ พี่ต้นน้ำ!!" โบนัสเอ่ยออกมาก่อนจะเบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ 'ซวยแล้วมั้ย พี่ต้นน้ำจะฟ้องเฮียบอสรึเปล่าเนี่ย'
"อ้าว...โบนัส เป็นอะไรรึเปล่าครับ" มือหนาจับร่างบางหมุนซ้ายขวาอย่างถือวิสาสะเพื่อเช็คดูว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่พูดจริงๆ ถ้าไอ้บอสรู้ว่า น้องสาวมันมาทานอาหารที่ร้านผมแต่กลับถูกทำร้าย มันต้องโกรธมากแน่ สายตาคมมองเสื้อนักศึกษาของหญิงสาวที่เปียกชุ่มจนเผยให้เห็นเนินอกอวบด้านใน มือหนารีบถอดสูทของตัวเองคลุมร่างเล็กของเธอทันที
"ขอบคุณนะคะ" เธอแค่เปียกนิดหน่อยไม่ได้เป็นอะไรเลย คนที่เป็นคงจะเป็นคนที่นั่งอยู่ที่พื้นนั่นมากกว่า ฮ่าๆๆ
"ไม่เป็นไรครับ... โบนัสกลับยังไงครับ"
"รอเฮียบอสมารับค่ะ"
"เอางี้พี่ไปส่งเอง.. ไปครับ" ทั้งสองพูดคุยและตกลงกันโดยไม่ได้สนใจอีกคนสองคนที่อยู่ตรงนั้นเลยซักนิด โบนัสจัดการโทรบอกพี่ชายไม่ต้องมารับและบอกเหตุผล จากนั้นก็พากันไปขึ้นรถและขับออกไปจากคาเฟ่อย่างรวดเร็ว
อีกด้าน....
นิวตั้นTAKE
"ไปไหนต่อวะไอ้นิว" แผ่นดินเอ่ยถามหลังจากพวกเขาสี่คนพากันเดินออกมาจากห้องเรียน
"ไปร้าน...ค่ำเจอกัน" นิวตั้นพูดตอบเท้าหนาก้าวเดินไปยังลานจอดรถข้างตึกเรียนเพื่อไปยังร้านที่เขากับพี่ชายทำร่วมกัน ใช้เวลาไม่นานรถสปอร์ตสีน้ำเงินก็ขับเข้ามาจอดยังที่จอดรถวีไอพีของคาเฟ่แห่งนี้
ผมเดินมายังโซนร้านอาหารวันนี้ลูกค้าเยอะเหมือนกับทุกวัน มีทั้งนักศึกษาวัยทำงาน มาเป็นครอบครัวก็มี ผมกับพี่ชายตั้งใจทำให้คาเฟ่นี้ตอบโจทย์กับทุกเพศทุกวัย
เมื่อเดินเข้ามาด้านในคิ้วหนาขมวดเป็นปมทันทีที่ได้ยินเสียงโวยวายเหมือนคนทะเลาะ สองเท้ารีบก้าวเดินไปยังต้นเสียงซึ่งดังมาจากด้านบน
แต่ก็ช้ากว่าคนเป็นพี่ที่เคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยและกำลังเดินเคียงคู่ไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง 'เกิดอะไรขึ้น?' ไม่นานผมเลิกให้ความสนใจและพาตัวเองเดินกลับไปยังห้องทำงาน
"เปิดกล้องดูก็ได้วะ" เสียงทุ้มพึมพำคนเดียวหลังจากนั่งลงบนเก้าอี้หนังตัวใหญ่มือหนาเลื่อนหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเปิดแอพฯเพื่อดูภาพย้อนหลัง
"นั่นมัน!?..... มันมากับใคร? อ่อ..รถไฟชนกันนี่เอง" และเมื่อภาพวีดีโอฉายมาถึงจุดไคลแม็กซ์ "แสบชิบหาย หึหึ!" เสียงทุ้มเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก แต่แล้วคิ้วหนาก็ต้องขมวดขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอคนนั้นเป็นคนๆเดียวกับที่เดินออกไปพร้อมพี่ชายของเขา
"รู้จักกันหรอ?" ผมว่าเธอหน้าคลายกับใครบางคนที่ผมรู้จักแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก 'ช่างแม่ง!'
ติ๊ง! ติ๊ง!
เสียงข้อความจากแอพสีเขียวดังขึ้นบนโทรศัพท์ของนิวตั้นที่ถืออยู่ในมือ นิ้วเรียวยาวแตะสัมผัสหน้าจอเปิดอ่าน
ฟ้าใส:"คืนนี้มาหาเราได้มั้ย"
ฟ้าใส:"นะ...นะคะ ฟ้าคิดถึงนิวจัง"
นิวตั้น:"ไม่ล่ะ"
ตอบกลับไปเพียงเท่านั้นและกดออกจากห้องแชท เธอเคยเป็นคู่นอนของผมแล้วไปต่อกับไอ้เจ็ท แต่ดันอยากกลับมาสานสัมพันธ์กับผมแบบนี้ก็ไม่ไหว
- ผู้เขียน
