ep.3
1042 คำ
"เข้าใจแล้วค่ะ" โบนัสพูดตอบกลับ ทว่าในใจกลับคิดสงสัยคนเยอะแยะขนาดนี้เธอจะหาเจอได้ยังไงกัน หรือเลี้ยงพี่นนท์ซักเมาดีมั้ย? แต่จะไม่เข้าข่ายติดสินบนพี่รหัสใช่มั้ย? ความคิดในหัวตีกันยุ่งไปหมดไม่รู้จะทำยังไงดี
"ถ้างั้นก็ตามสบายเลยครับ ติดขัดตรงไหนทักหาพี่ได้" ชานนท์เอ่ยบอกพร้อมเตรียมก้าวเท้าออกจากตรงนั้น แต่กลับถูกโบนัสเรียกขัดเอาไว้เสียก่อน
"เอ่อ..พี่นนท์คะ"
"มีอะไรรึเปล่าครับ" คิ้วหนาขมวดมุ่นก้มมองมือบางที่จับมือของเขาสลับกับใบหน้าเจ้าของ
"โบขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยคะ ตรงนู้น" ใบหน้าสวยเพยิดไปนอกลานกิจกรรมซึ่งตรงนั้นไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน
"ได้ครับ" แล้วทั้งสองคนก็พากันเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"มีอะไรหรอครับโบนัส"
"คืองี้ค่ะ โบว่า... โบคงหาไม่เจอค่ะ ถ้าโบจะ...เอ่อ.....เลี้ยงเหล้าเป็นการตอบแทนเพื่อให้พี่นนท์ช่วย....ได้มั้ยคะ"
"หึหึ! เห็นพี่เป็นคนขี้เหล้ารึไงครับ หื้ม?"
"ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น" มือเล็กโบกไปมาเป็นพัลวันเพื่อปฏิเสธว่าเธอไม่ได้คิดแบบนั้น แต่..จริงๆก็คิดนั้นแหละ ฮ่าๆๆ
"ถ้างั้น...ข้าวหนึ่งมื้อสำหรับลุง/ป้า หนึ่งเมาสำหรับปู่/ย่า ตกลงมั้ยครับ"
"ตกลงค่ะ~" โบนัสตอบกลับทันควันไม่ต้องคิดอะไรให้ยุ่งยาก ทำไม่ไหวก็แค่เอาเงินเข้าช่วย 'หึหึ! ง่ายจะตาย'
.
.
.
.
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่คาเฟ่แห่งหนึ่งไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก ที่นี่ร่มรื่นลมพัดผ่านตลอด ตัวร้านอาหารเป็นสองชั้นด้านล่างเป็นห้องแบบปิดและเปิดแอร์เย็นฉ่ำผนังกระจกสามารถมองวิวด้านนอกได้ส่วนข้างบนเป็นแบบเปิดรับอากาศธรรมชาติ
ฉันกับพี่นนท์เลือกนั่งด้านบน คนไม่ค่อยเยอะมาก
"พี่นนท์สั่งเต็มที่เลยนะคะ" เสียงหวานเอ่ยบอก คนตรงหน้ายิ้มๆ
"หึหึ! งั้นพี่ไม่เกรงใจนะครับ"
ฉันกับพี่นนท์สั่งอาหารมาสามสี่อย่างระหว่างรออาหารก็พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยและมองบรรยากาศโดยรอบของคาเฟ่แห่งนี้ไปด้วยไม่นานอาหารที่สั่งก็มาเสริฟสีสันน่าทานทุกอย่างเลยแต่รสชาติจะเป็นยังไงต้องลองชิม
"อาหารที่นี่อร่อยนะคะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับมองใบหน้าของพี่รหัส
"ครับ อร่อยจริง...เราอาจได้มาทานที่นี่บ่อยๆก็ได้นะ"
"หมายความว่ายังไงหรอคะ?" คิ้วเรียวเล็กขมวดเข้าหากันเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ
"ก็..ปู่รหัสกับพี่ชายเขาเป็นเจ้าของที่นี่ครับ"
"ปู่รหัสหรอคะ? ถ้างั้นวันนี้ก็ได้เจอปู่รหัสด้วยน่ะสิคะ" โบนัสมีท่าทีตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนมาที่นี่พี่นนท์พาไปเจอกับป้ารหัสแล้วชื่อส้มจี๊ด เขาดูเปรี้ยวจี๊ดสมชื่อมากอ่ะ ชักอยากเห็นปู่รหัสแล้วสิว่าหน้าตาเป็นยังไงจะหล่อสู้พี่นนท์ได้รึป่าว แหะๆ
"พี่ไม่แน่ใจว่าเขามาที่นี่ทุกวันรึเปล่านะครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะไว้วันหลังก็ได้ ว่าแต่แบบนี้โบก็ติดพี่นนท์หนึ่งเมาแล้วสิคะเนี่ย สะดวกวันไหนนัดมาได้เลยนะคะ" โบนัสเอ่ยเสียงใสใบหน้าเปื้อนยิ้มหวานส่งให้กับชายหนุ่มตรงหน้า
ตึกตัก! ตึกตัก!
เสียงหัวใจของชานนท์เต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมานอกอกแกร่งอย่างห้ามไม่ได้ 'น่ารักว่ะโบนัสพี่จะแย่เอานะยิ้มแบบนี้' ชานนท์คิดในใจสายตาพลางจ้องมองหญิงสาวเรียวปากหนายกยิ้มตามเธอได้ไม่ยาก
"มากินข้าวหรือมาอ่อย?" เสียงแหลมแสบหูเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลังของโบนัส เรียกสายตาของคนทั้งสองให้มองยังคนมาใหม่
"ใบข้าวอย่าเสียมารยาท!" ชานนท์เอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสียที่ถูกขัดจังหวะโดยที่เธอคนนั้นเป็นเพียงแค่คู่นอนที่เขาไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรแม้แต่น้อย
"นนท์คะ ข้าวมาทานข้าวคนเดียว..ข้าวนั่งกับนนท์ได้มั้ยคะ?" ไม่รอคำตอบจากอีกคน ใบข้าวหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ข้างชานนท์หน้าตาเฉย
"……" ชานนท์ได้แต่มองใบหน้าสวยของโบนัสอย่างเกรงใจ แต่คนตรงหน้ากลับพยักหน้าแล้วยิ้มบางส่งให้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกแย่ไปอีก 'อะไรนักหนาวะ อุตส่าห์มาที่คาเฟ่แล้วยังมาเจออะไรแบบนี้อีกเวรกรรมของไอ้นนท์แท้ๆ'
"ใครหรอคะนนท์" เสียงแหลมเอ่ยถามเธอแอบมองอยู่นานสองนานแต่ไม่เห็นทั้งคู่พูดถึงหรือแสดงสถานะของเขาออกมา
"โบนัสน้องรหัสนนท์ โบนัสนี่ใบข้าวเพื่อนพี่ครับ"
"ก็แค่น้องรหัสสินะ" ใบข้าวพูดพร้อมกับเบะปากใส่อย่างเย้ยหยัน ถึงเธอจะยังไม่ใช่แฟนของชานนท์แต่ก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจนนับครั้งไม่ถ้วน และอีกไม่นานเธอจะทำให้เขายอมรับในตัวเธอให้ได้
"โบนัสลองทานยำสิครับแซ่บมากพี่คอนเฟิร์ม" ชานนท์เอ่ยขึ้นมือสากจับช้อนกลางตักยำทะเลยื่นไปใส่จานให้หญิงสาว แต่ทว่ากลับถูกมือเรียวของอีกคนจับเอาไว้ รั้งมาเทใส่จานตัวเอง
"ทำบ้าอะไรใบข้าว!" ชานนท์ที่เริ่มหงุดหงิดกับใบข้าวหันไปตวาดใส่หน้าแต่เธอกลับไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย
"ไม่เป็นไรค่ะพี่นนท์" เสียงหวานเอ่ยปากบอกชายหนุ่มเสียงใสเหมือนกับว่าเธอไม่ถือสาอะไรจริงๆ แต่ทว่าในใจคาดโทษผู้หญิงอีกคนเอาไว้แล้ว 'หึ!ยัยใบเน่าคิดจะประกาศศึกกับฉันใช่มั้ย ได้~~'
"เห็นมั้ยคะนนท์ โบนัสคงไม่ชอบทานอะไรแบบนี้ แต่ว่าข้าวทานได้หมดเลยนะ" เสียงแหลมเอ่ยออเซาะชายหนุ่มและไม่ลืมกระแนะกระแหนหญิงสาวอีกคน
- ผู้เขียน
