ep.5
1131 คำ
โบนัสTAKE
"ขอบคุณนะคะพี่ต้นน้ำที่อุตส่าห์มาส่งโบ" เสียงหวานเอ่ยบอกกับคนด้านข้าง จริงๆฉันรอเฮียบอสก็ได้นะ แต่พี่ต้นน้ำอาสามาส่งฉันไม่อยากปฏิเสธกลัวจะเสียน้ำใจ อีกอย่างพี่เขานิสัยดีเป็นสุภาพบุรุษมากไว้ใจได้แน่นอน
"ยินดีครับ พี่ต้องขอโทษเราด้วยนะที่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ว่างๆไปที่ร้านพี่อีกนะพี่อยากเลี้ยงข้าวเราซักมื้อเป็นการขอโทษ"
"พี่ต้นน้ำเป็นเจ้าคาเฟ่หรอคะ?"เสียงหวานเอ่ยถาม ดวงตากลมโตมองอีกคนอย่างรอคำตอบ
"ใช่ครับ" โบนัสพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ งั้นแสดงว่าปู่รหัสเป็นน้องชายพี่ต้นน้ำน่ะสิ 'หื้ม...โลกกลมชะมัด!' พี่ชายยังหล่อขนาดนี้ แล้วน้องชายจะหล่อเบอร์ไหนเนี่ย คริๆๆ
"ไว้โบชวนเฮียบอสไปวันหยุดนะคะ" เสียงหวานเอ่ยและยิ้มให้บางๆ แต่เธอหารู้ไม่ว่ารอยยิ้มนั้นกลับทำให้ชายหนุ่มเพื่อนสนิทพี่ชายยิ่งชื่นชอบในความน่ารักสดใสของเธอ ใช่!เขาแอบชอบเธอทุกครั้งที่ไปหาบอส เขามักจะคอยมองดูเธอที่สนิทตัวติดกับพี่ชายตลอด
"ยินดีครับ" เสียงทุ้มนุ่มตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มเช่นกัน 'หื้ม...หล่อจัง' แต่พี่ต้นน้ำดูแสนดีไปหน่อยไม่ใช่สเปก อย่างฉันต้องแบดบอยคอยตามจิกตามกัดชีวิตจะได้มีสีสัน ฮ่าๆๆ
"โบขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ นี่สูทพี่ต้นน้ำค่ะขอบคุณอีกครั้งนะคะ" มือบางเลื่อนไปเปิดประตูรถ
"ครับ" สายตาคมมองตามร่างเล็กเดินหายเข้าไปภายในบ้านก่อนจะขับรถออกจากบ้านของเธอไปด้วยแววตากรุ้มกริ่ม 'น่ารักว่ะ'
เท้าเล็กก้าวเดินเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ สายตาพลางเหลือบไปเห็นรถของเฮียบอสจอดอยู่ในโรงจอดรถ
"ไงครับ!น้องสาวเฮีย..ไปก่อเรื่องอะไรอีก" เสียงทุ้มของบอสเอ่ยพูดเมื่อเห็นคนเป็นน้องเดินเข้ามาหาตนในห้องนั่งเล่น
"เฮียบอสอ่ะ...โบแค่ป้องกันตัวต่างหากค่ะ" โบนัสพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้งตึง " ป๊าขาา...ดูเฮียสิ!ไม่รักน้องแล้วมั้งน่ะ" เท้าเล็กเปลี่ยนทิศทางเดินไปหาผู้เป็นพ่อเพื่อหาตัวช่วย มือสากโอบไหล่บางของลูกสาวทันทีที่เธอนั่งลงบนพื้นโซฟาข้างๆเขา
"เกิดอะไรขึ้น?ไหนบอกป๊าสิ" เสียงขรึมพูดขึ้น เขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าใครกันกล้าทำกับลูกสาวเขาแบบนี้
"เป็นเรื่องเข้าใจผิดค่ะ....ก็ยัยนั่นมันสาดน้ำใส่โบก่อน"
"พูดไม่เพราะเลยโบนัส! แล้วนี่ถึงกับสาดน้ำใส่เลยหรอ ใคร?" บอสถามขึ้นเสียงเข้มไม่มีท่าทีล้อเล่นแบบก่อนหน้าเลยซักนิด
"ช่างเถอะค่ะ โบเอาคืนไปสาสมแล้ว" พูดจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาพี่ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ร่างบางเข้าไปสวมกอดเหมือนทุกครั้งอย่างออดอ้อน
"ถ้าเธอยังมาวุ่นวายอีกต้องบอกเฮียนะครับ"
"ค่าาา~"
เช้าวันต่อมา...
"มอนิ่งค่ะ" เสียงหวานใสแจ๋วเอ่ยขึ้นขณะที่ก้าวเดินมายังโต๊ะอาหาร ฉันว่าฉันลงมาเร็วกว่าทุกวันแล้วนะ แต่ก็ยังช้ากว่าทุกคนอยู่ดี
"วันนี้ทำไมลงมาเร็วได้ล่ะ" มาถึงป๊าก็พูดแซวฉันเลย ปกติช้ากว่านี้แค่นิดเองน้าาา~
"ป๊าอ่ะ" โบนัสยู่หน้าให้ รู้งี้ยังไม่ลงมาดีกว่า ป๊านะป๊า!
"ฮ่าๆๆๆป๊าล้อเล่นครับ..มาๆนั่งข้างป๊า"
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเฮียบอสก็ขับรถมาส่งฉันที่มหาลัยเหมือนเดิม วันเกิดปีนี้ฉันจะขอป๊าขับรถมาเองให้ได้เลยคอยดู
ฟอดด!
ใบหน้าจิ้มลิ้มโน้มไปหอมแก้มสากของพี่ชายฟอดใหญ่อย่างเอาใจ เฮียบอสนี่แหละจะช่วยให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการทุกอย่างฮ่าๆๆ
"โบไปเรียนก่อนนะเฮียบอส" ฉันพูดบอกพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถสาวเท้าเดินเข้าไปยังโต๊ะหินอ่อนที่น้ำใสนั่งรออยู่
"จ๊ะเอ๋!!!"
"ว๊ายยย~" น้ำใสร้องเสียงหลงโยนแซนวิชที่เพิ่งกัดเข้าปากไปได้เพียงคำเดียวทิ้งด้วยความตกใจ "ฮืออ~แซนวิชฉัน...ยัยเพื่อนบ้านี่!อดกินเลย~" น้ำใสบ่นกระปอดกระแปดให้โบนัส
"โอ๋ๆ เดี๋ยวเลี้ยงกาแฟโอเคมั้ยคุณน้ำขุ่น" น้ำใสหันขวับมองตาเขียว แกล้งฉันยังไม่พอใช่มั้ยยังมาเปลี่ยนชื่อกันอีก หึ๋ย! จะโกรธก็โกรธไม่ลงนี่มันเพื่อนรักฉันนี่..
"เค้กอีกหนึ่งชิ้นไม่งั้นฉันงอนแกจริงๆด้วย" น้ำใสยู่หน้าท่าทางเง้างอนเพื่อนรักอย่างที่เธอชอบทำ คบกันมานานจนรู้นิสัยของอีกคน
"ได้ค่าาา~จะขุนให้อ้วนไปเลย คริๆๆ" พูดจบแขนเรียวเล็กตวัดกอดคอเพื่อนสาวคนสนิทพากันเดินไปยังร้านกาแฟเล็กๆข้างคณะ โดยที่น้ำใสขอยืนรอด้านนอกเพราะในร้านคนค่อนข้างเยอะ
"อเมริกาโน่เย็นสองแก้ว เค้กใบเตยหนึ่งชิ้นค่ะ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นเรียกสายตาเกือบทุกคู่ในร้านโดยเฉพาะผู้ชายให้หันมองมาที่เธอ
"น้องปีหนึ่งงานโคตรดี"
"หุ่นเอ๊กซ์สเปกกูเลย"
"ขาวเนียน~"
"กูจองๆ คนนี้แจ่มว่ะ"
เสียงพูดคุยกันของกลุ่มชายหนุ่มในร้านดังขึ้นต่อเนื่องโดยสนใจว่าสาวเจ้าจะได้ยินหรือไม่
"ได้แล้วค่ะ" เสียงพนักงานเรียกให้ฉันกลับมาสนใจหน้าเคาน์เตอร์อีกครั้ง
"นี่ค่ะเงิน....ไม่ต้องทอน" เสียงหวานเอ่ยบอก เมื่อได้ของที่ต้องการร่างบางก็เตรียมหันหลังเพื่อเดินออกไปด้านนอกที่เพื่อนเธอยื่นรออยู่ แต่ด้วยไม่ทันระวังจึงชนเข้ากับร่างหนาของใครบางคนเต็มแรงจนกาแฟในมือเกือบหกดีที่แก้วปิดฝาไว้อย่างดี ไม่อย่างนั้นได้อาบกาแฟกันทั้งคู่เป็นแน่
"อ๊ะะ!!! ขะ ขอโทษค่ะ" แม้จะตกใจอยู่ไม่น้อยแต่ก็ต้องขอโทษเธอรีบจนไม่ทันมองเอง
"ไม่เป็นไรครับ น้องเจ็บตรงไหนมั้ยครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมอง 'หื้ม..หล่อ~'
"เอ่อ...มะ ไม่เป็นไรค่ะ" เสียงหวานพูดตอบเสียงตะกุกตะกัก 'คณะที่ฉันเรียนมีแต่หล่อๆทั้งนั้นเลย แกเอ้ยย~'
"ครับ"
"ขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบฉันรีบตวัดปลายเท้าเดินออกจากตรงนั้น ขืนอยู่นานมีหวังฉันหัวใจวายตายก่อน ยิ่งแพ้คนหล่ออยู่ด้วย แหะๆๆ
- ผู้เขียน
