ep.6
1118 คำ
อีกด้าน...
"ไอ้แผ่นดินทำไมไปนานจังวะ" เจ็ทเอ่ยถามเพื่อน มันอาสาไปซื้อกาแฟมาให้แต่กลับหายไปซะนานเลย
"กูหลงทาง" แผ่นดินพูดตอบและไหวไหล่เบาๆ
"ห๊ะ!!!หลงทาง" นิวตั้น จิว เจ็ท ตะโกนออกมาประสานเสียงเป็นประโยคเดียวกัน
"เรียนมาจนจะจบแล้ว หลงทางอะไรวะ!"
"พอดีกูเจอเนื้อคู่ที่ร้านกาแฟ....ก็เลย เดินตามไปดู เรียนคณะฯเดียวกับเราด้วยเว้ย อยู่ปีหนึ่ง"
"ไอ้เวร! กูคิดว่าหลงทางจริง....หลงหญิง?"
"ก็เออสิวะ คนนี้กูจริงจังพวกมึงห้ามยุ่ง"
นิวตั้นถึงกับส่ายหัวในความมโนของแผ่นดิน น้ำหน้าอย่างมันเนี่ยนะจะจริงจังกับใคร "ทำเป็นเพ้อฝันไปเถอะ เดี๋ยวไอ้เจ็ทไอ้จิวสอยไปกิน"
"อย่านะเว้ยยย! คนนี้ห้ามเลย" แผ่นดินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาลงทุนเดินตามเธอไปห่างๆจนถึงตึกเรียน เพียงเพราะอยากรู้ว่าเธออยู่คณะไหน ตอนคุยกันในร้านกาแฟก็ดันลืมถามชื่อ แต่ไม่เป็นไรอยู่คณะเดียวกันคงได้เจอกันบ่อย
"ไปเหอะได้เวลาแล้ว" จิวเอ่ยขึ้นขัดจังหวะไม่อย่างนั้นไอ้แผ่นดินคงเพ้อฝันไม่เลิก
โบนัสTAKE
"โบนัส!....โบนัส!"
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงสองเท้าหนักของชานนท์วิ่งตามพร้อมกับปากหนาเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างหน้า เขาตั้งใจจะมาคุยเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน หลังจากที่เธอกลับไปเขาจัดการบอกเลิกเป็นคู่นอนกับใบข้าวเพราะเธอทำเกินไปจริงๆ
"พี่นนท์ มีอะไรรึเปล่าคะ" คนตัวเล็กที่ได้ยินหันกลับมามองและหยุดยืนนิ่งเพื่อรอชายหนุ่มรุ่นพี่
"คือพี่อยากขอโทษเรื่องเมื่อวานครับ" ชานนท์เอ่ยออกมาด้วยอาการเหนื่อยหอบ เขาวิ่งตามเธอมาไกลพอสมควรกว่าจะตามทัน
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะโบไม่ได้สนใจอะไร ...นั่งก่อนมั้ยคะ" โบนัสเอ่ยพร้อมยิ้มให้บางๆ ฉันไม่คิดใส่ใจอะไรกับยัยนั่นเลยซักนิด คนอย่าโบนัสไม่ยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆหรอกย่ะ
"แต่พี่ก็รู้สึกผิดอยู่ดี ที่...."
"เอาน่า...พี่นนท์ว่างมั้ยวันนี้ไปดื่มกันมั้ยคะหลังมอ โบเลี้ยงเอง~"
"ได้ไงล่ะครับ พี่เลี้ยงเอง น้ำใสด้วยนะไปด้วยกัน"
"ยินดีที่สุดค่ะพี่นนท์" โบนัสเอ่ยตอบเสียงหวานพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจ
"พี่นนท์เลี้ยงน้ำใสไม่พลาดแน่นอนค่ะ"
"ถ้างั้นหกโมงเจอกันร้านนั่งชิว ถึงแล้วโทรหาพี่ได้เลย"
"โอเคค่ะ/โอเคค่ะ"
จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะถ้าไปดื่มชุดนักศึกษาคงไม่เหมาะ ฉันนั่งที่เก้าอี้รอไม่นานรถของเฮียบอสก็ขับเข้ามาจอด
"รอนานมั้ย" เมื่อร่างบางของน้องสาวขึ้นมานั่งบนเบาะข้างคนขับบอสจึงเอ่ยถาม
"ไม่นานค่ะ...เฮียเย็นนี้โบมีนัดกับพี่รหัสที่ร้านเหล้าหลังมอค่ะ น้ำใสก็ไปด้วยเฮียพามาได้มั้ย"
"ได้ครับ"
"เฮียบอสน่ารักที่สุดเลย"
กลับมาถึงบ้านฉันกับเฮียบอสแยกกันเข้าห้องของตัวเอง เมื่ออาบน้ำเสร็จฉันออกมายืนแต่งหน้าแต่งตัวหน้ากระจกบานใหญ่ แต่ จู่ๆ หางตาฉันเหลือบไปเห็นชายร่างหนาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสีเดียวกันยืนอยู่กลางห้องใกล้โซฟา
ขวับ!
ฉันหันหน้าไปมองอย่างรวดเร็วชนิดที่ว่าคอแหบหัก แต่สิ่งที่เห็นคือความว่างเปล่า 'สงสัยตาฝาด' คิดได้ดังนั้นจึงหันมาสนใจแต่งหน้าตัวเองต่อ
แกร๊ก!
ปึง!
เสียงเปิดและปิดประตูห้องนอนดังขึ้นทำให้ฉันละสายตาจากกระจกบานใหญ่อีกครั้ง เพื่อมองดูแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้มาใหม่
"เฮียบอส" เสียงหวานเอ่ยเรียก ฉันคิดว่าเป็นเฮียเพราะเขารอฉันอยู่อาจจะขึ้นมาตาม
"......"
ไม่มีเสียงตอบกลับมา และ จู่ๆ ขนอ่อนบนกายก็ลุกซู่ขึ้นมาซะอย่างนั้น ความรู้สึกตอนนี้เหมือนมีลมหายใจอุ่นร้อนของใครบางคนเป่าลดต้นคอของฉัน มองผ่านกระจกก็มีเพียงความว่างเปล่าแต่ความรู้สึกมัน....
ฉันยกมือขึ้นลูบบริเวณลำคอระหงและรีบเก็บเครื่องสำอางเสร็จ เท้าเล็กไม่รอช้าวิ่งออกจากห้องลงมาหาเฮียบอสที่นั่งรออยู่ห้องนั่งเล่นหน้าตาตื่น
"เฮีย...เฮียบอส!!"
"อะไรโบนัส..เป็นอะไร?" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นน้องสาวมีท่าทีเหมือนกำลังหวาดกลัวอะไร สายตาคมมองไปยังทิศทางที่เธอวิ่งมา 'ไม่เห็นมีอะไรเลย'
"เมื่อกี๊เฮียบอส!...ได้เข้าไปในห้องโบมั้ย" เสียงหวานรนรานเหนื่อยหอบปะปนกัน ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมายังไงไม่รู้ ความรู้สึกขนลุกแบบนี้ฉันจำได้ดีมันเกิดขึ้นทุกครั้งในความฝัน คนตัวเล็กสวมกอดพี่ชายเอาไว้แน่น จนเขาต้องกอดตอบ
"โบนัสไม่มีอะไรทั้งนั้น น้องอาจจะคิดมากไป" บอสเอ่ยบอกมือสากลูบหลังบางเบาๆอย่างปลอบประโลม ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับโบนัส ตราบได้ที่ผมยังอยู่ตรงนี้จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอได้เป็นอันขาด
"แต่..."
"เฮียอยู่นี่...ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น" ตอนนี้โบนัสดูหวาดกลัว ปกติน้องสาวผมไม่เคยกลัวอะไร เธอคงตกใจไม่น้อย "ไปเถอะ...ไปเที่ยวกันลืมมันซะนะ" มือหนากุมมือเล็กของน้องรั้งให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถ
@ร้านนั่งชิว
"โบนัสทางนี้" เสียงทุ้มของชานนท์เอ่ยเรียกน้องรหัสที่นัดกันไว้ เขามาถึงพร้อมกับน้ำใสพี่ส้มจี๊ดจึงเข้ามานั่งยังโต๊ะที่จองเอาไว้
"มานานรึยังคะ... นี่..เฮียบอสพี่ชายโบค่ะ ส่วนนี่ก็พี่นนท์พี่รหัส พี่ส้มจี๊ดป้ารหัสค่ะ"
"สวัสค่ะ/ครับ"
"ครับ..งั้นเฮียไปนั่งด้านบนกับเพื่อนนะ" นิ้วเรียวยาวของบอสชี้ขึ้นไปยังชั้นลอยของร้าน
"ค่ะ"
จากนั้นพวกเราก็สั่งเหล้ามาชุดใหญ่พร้อมทั้งของทานเล่นมาเต็มโต๊ะ นั่งดื่มและมองบรรยากาศของร้าน ที่นี่คนค่อนข้างเยอะคงเป็นเพราะว่านักร้องร้องเพลงเพราะและที่สำคัญหล่อมากด้วย แหะๆ อันนี้อาจเป็นความคิดส่วนตัวฉันนะ
- ผู้เขียน
