08
474 คำ
ตอนที่ 2
“อื้อ…!” เธอพยายามส่งเสียงประท้วง ขณะเดียวกันก็ยังกัดเขาอยู่อย่างนั้นอย่างไม่ยอมแพ้ กระทั่ง…
“ว้ายตายแล้ว! นี่มันอะไรกันคะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ค่ะ” เสียงของคุณแม่บ้านทำทั้งคู่ชะงักนิดนึง แต่ก็ยังไม่มีใครยอมใคร จนคุณแม่บ้านขึ้นเสียงอีกครั้ง
“ปล่อย!” เสียงดังๆ ของคุณแม่บ้านทำให้เจตต์ยอมผละออกมาแล้วมองหน้าผู้อาวุโสตรงหน้าด้วยความประดักประเดิด ก่อนใบหน้านั้นจะบิดเบี้ยวเหยเกเพราะแรงกัดของเธอ ใช่! มีนากัดเขาแรงๆ ก่อนจะยอมผละออกมา
“มีนาเธอทำบ้าอะไรของเธอ ไปกัดคุณเจตต์เขาแบบนั้นได้ยังไง” ทันทีที่ต่างฝ่ายต่างเป็นอิสระ คุณแม่บ้านก็หันมาเอ็ดมีนาเสียงเขียวทันที
“ทำไมไม่ลองถามคุณผู้ชายแสนดีของคุณแม่บ้านบ้างล่ะ เขาก็กัดฉันเหมือนกัน หลักฐานก็มี เนี่ยเห็นไหม” เธอว่าพลางเอียงคอให้ดู ทำเอาหัวหน้าแม่บ้านถึงกับผงะกับรอยแดงๆ ตรงหน้า เมื่อมันไม่ใช่รอยกัดอย่างที่ควรจะเป็น แต่มันคือรอยดูดมากกว่า ครั้นพอหันไปมองหน้าคนทำ รายนั้นก็เสมองไปอีกทาง
“อะแฮ่ม! ละแล้วเธอขึ้นไปอยู่บนตัวคุณเจตต์แบบนั้นได้ยังไง บัดสีบัดเถลิง ลงมาเดี๋ยวนี้มีนา” คุณแม่บ้านแก้เก้อด้วยการเบี่ยงประเด็น
“ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้หมาน่ากลัวตัวนั้น ฉันก็ไม่ขึ้นมาหรอกค่ะ คุณแม่บ้านช่วยพามันไปไกลๆ ฉันหน่อยได้ไหมคะ” เธอบอกพลางขอร้อง
“ลัคกี้เนี่ยนะน่ากลัว เป็นมิตรออกขนาดนี้ เอาอะไรมาน่ากลัว ฉันว่าเธอหาข้ออ้างเพื่อใกล้ชิดคุณเจตต์มากกว่า รีบๆ ลงมาเดี๋ยวนี้มีนา” ดูเหมือนคุณแม่บ้านจะไม่เชื่อที่เธอพูดเลยสักนิด แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกกับเรื่องพวกนี้ ผู้หญิงที่พยายามเข้าหาเจ้านายตนนั้นมีทั้งมารยาและกลอุบายสารพัด จึงไม่แปลกที่พริ้มเพราจะไม่เชื่อที่มีนาพูด
“ฉันบอกให้ลงมาเดี๋ยวนี้มีนา” ไม่พูดเปล่าแต่พริ้มเพรายังเข้ามาดึงตัวมีนาออกจากตัวเจ้านายหนุ่มด้วย
“ไม่! จนกว่าป้าจะไล่หมาตัวนั้นออกไป” เธอตะโกนลั่นพร้อมกับกอดเขาไว้แน่นขึ้นกว่าเดิม ทำให้ต่างฝ่ายต่างยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา และก่อนที่คนกลางอย่างเขาจะหมดความอดทน เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
จะบอกว่านิยายเสียงท่านประธานพร้อมให้โหลดแล้วนะเออ (เป็นนิยายเสียงเรื่องแรกของเค้าแหละ ฝากด้วยด้วยน้าาาา) เข้าไปฟังตัวอย่างกันก่อนได้นะเออ อะๆๆ แปะลิงค์ให้พร้อมสรรพ
https://w***************m/?action=BookDetails&book_id=165552
- ผู้เขียน
