“อะแฮ่ม! มีอะไร” เขาพยายามทำเสียงขรึมในขณะที่ใบหน้ากลับเปื้อนยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็กลายเป็นเครียดขรึม เมื่อเสียงที่ได้ยินดันเป็นเสียงของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังถกเถียงกัน และเขาก็จำได้ดีว่าเสียงผู้หญิงคนนั้นคือเธอ จากที่ขับเอื่อยเฉื่อยในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นเหยียบคันเร่งจนแทบมิด พร้อมกันนั้นก็คอยฟังเสียงในสายตลอดเวลา กระทั่งได้รู้ว่าเธออยู่ห้องไหน และไปช่วยเธอได้ทันเวลา
อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขามาช้ากว่านั้นอีกนิด เธอจะเป็นอย่างไร คิดมาถึงตรงนี้ลำคอเขาก็ตีบตันจนแทบหายใจไม่ออก พลันกอดรัดเธอแน่นขึ้นอีก
“เธอเก่งมากนะมีนา ในเวลาคับขันแบบนั้นเธอยังหาจังหวะโทรหาฉัน และบอกเลขห้องให้ฉันรู้ได้ คนเก่งของฉัน” เขาดันตัวเธอออกมาแล้วลูบหัวอย่างชื่นชม ครั้นพอเธอช้อนสายตามองหน้าเขา ชายหนุ่มก็ดึงเธอเข้ามากอดอีกครั้ง
“ไปกับฉันนะ ฉันจะดูแลเธอเอง” เขาบอกเสียงอู้อี้ขณะกำลังจูบซับกลางศีรษะเธออย่างปลอบประโลม แน่นอ
