“กลับมาแล้วเหรอ” เสียงเข้มๆ ของผู้ชายคนหนึ่งทำเธอสะดุ้งเฮือก พร้อมกันนั้นไฟทั้งห้องก็สว่างวาบขึ้น
“พี่ตฤณ” เธอครางเรียกพี่เขยด้วยความตกใจแกมแปลกใจ
“พี่มารอเธอตั้งนาน ทำไมถึงกลับดึกนักล่ะ แล้วนี่หน้าไปโดนอะไรมา ฝีมือใคร ให้พี่ไปจัดการให้ไหม” ตฤณ สามีของเมษาพี่สาวแท้ๆ ของเธอแสดงท่าทีเป็นห่วงเป็นใย ด้วยการยื่นมือมาหมายจะจับที่แก้ม
“มีอุบัติเหตุนิดหน่อย ไม่ได้เป็นอะไรมากค่ะ เอ่อ…แล้วพี่มีธุระอะไรด่วนรึเปล่า ถ้าไงค่อยคุยกันพรุ่งนี้ดีไหมคะ วันนี้มัดไม่ค่อยสะดวก” เธอเบี่ยงตัวหลบและพยายามรักษาระยะห่าง แน่นอนว่าเธอไม่ค่อยไว้ใจอีกฝ่ายเท่าไหร่
“พี่รอไม่ไหวแล้วล่ะ พี่รอเธอมานานเกินไป ถึงเวลาที่พี่จะต้องจัดการทุกอย่างให้มันเข้าที่เข้าทางสักที” ตฤณเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า
“มะหมายความว่าไง” เธอถามพลางลอบกลืนน้ำลาย ถ้าจะบอกว่าเธอกลัว ใช่! เธอกำลังกลัวและรู้สึกไม่ปลอดภัย โดยเฉพาะเมื่อเห็นสายตาชวนขนลุกของ
