“เจ็บมากไหม ขอโทษนะที่ทำให้เราต้องมาเจ็บตัวด้วยแบบนี้ แต่ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ มันอันตรายรู้ไหม” พริมรตายื่นมือมาแตะที่ขอบปากที่มีเลือดซึมอยู่ของเธอด้วยความรู้สึกทั้งซาบซึ้ง ขอบคุณ แล้วก็เป็นห่วงไปพร้อมๆ กัน
“ต่อให้อันตรายกว่านี้ หนูก็เลือกแบบนี้อยู่ดี แล้วหนูก็ไม่เสียใจเลยสักนิดที่หนูตัดสินใจตามมา เพราะถ้าไม่มา หนูคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต พี่ก็เหมือนพี่สาวหนูคนนึงนะพี่พรีม” เธอบอกพลางซบหน้ากับอกพี่สาวอย่างออดอ้อน
“ขอบใจมากนะมัด ถ้าไม่ได้แก พี่สองคนคงรู้สึกผิดมากกว่านี้ ขอบใจมากจริงๆ” แวววิวาห์ว่าพลางลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ กระทั่งทั้งหมดก็พากันโวยวายเสียงดัง เมื่อคนที่กำลังถูกกอด จู่ๆ ก็เป็นลมล้มพับไป โชคดีที่ทั้งหมดช่วยกันพยุงไว้ ก่อนที่คนรักของพริมรตาจะรีบเข้ามาอุ้มร่างหมดสติของเธอไว้อย่างทะนุถนอม
“พี่พรีมตัวเปียกเพราะโดนพวกมันสาดน้ำค่ะ จากนั้นมันก็ตบพี่พรีมหลายครั้ง แต่พี่พรีมก็ตอบโต้อะไร
