24
ขวากหนาม
“พี่เทียน! พี่เทียน...ฮือ...ข้าคิดถึงท่าน ข้า...คิดว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสได้พบท่านอีกแล้ว ฮือ... ”
ไป๋หนิงฮวากอดนางแน่นพร้อมกับสะอื้นไห้ ดวงตาแดงก่ำระรื่นไปด้วยน้ำตาแห่งความปิติยินดีอย่างสุดซึ้ง
เรื่องความเป็นมาของรอยแผลเป็นบนแขน นางไม่เคยบอกให้ผู้ใดรู้มาก่อน จะมีเฉพาะท่านพ่อ ท่านแม่ และพี่สาวของนางเท่านั้นที่ทราบเรื่องนี้
คนผู้นี้คือพี่สาวของนางจริงๆ ! พี่สาวของนางยังไม่ตาย!
ตอนเกิดเรื่องนางพบเพียงศพของบิดามารดา ในใจลึกๆ จึงหวังว่าผู้เป็นพี่สาวอาจจะยังมีชีวิตอยู่ ขอบคุณสวรรค์ที่ทรงเมตตา! ทำให้คำอธิษฐานของนางเป็นจริง!
“ฮวา เหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่ได้”
“ฮวาเอ๋อร์มีฐานะเป็นพระชายาเก้า” สุรเสียงที่ตอบกลับเป็นของไทเฮา
ครั้นได้เห็นใบหน้าแดงก่ำของไป๋หนิงฮวาแล้ว กุนซือสาวก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปกอดตอบพร้อมกับลูบแผ่นหลังบางอย่างปลอบละโลม ที่แท้อีกฝ่ายเป็นถึงพระชายาของท่านอ๋
