ฆนนาทไม่พูดเปล่า แต่ขยับเลื่อนเก้าอี้ออกเล็กน้อย พร้อมกับสองขาแกร่งแยกกว้างอย่างเชิญชวน ดวงตาจ้องนิ่งไปที่เป้ากางเกงบวมเป่ง ยืนยันคำพูดอย่างที่ไม่ต้องเอ่ยซ้ำ
“ไม่ได้กินน้ำฉัน...นอนไม่หลับใช่ไหม จัดการเลยที่รัก...” ยิ้มอย่างรู้ใจ เอนแผ่นหลังพึงพนักเก้าอี้ มือแกร่งข้างหนึ่งยกปากกาในมือขึ้นกัดด้วยท่าทางแสนยั่ว อีกมือยกขึ้นลูบไปมากับหลอดดูดน้ำขนาดใหญ่ที่กำลังแข็งเป็นลำอยู่ใต้กางเกง
ดวงตาสองคู่จ้องมองกันอย่างเร่าร้อนไม่มีใครยอมกัน คนนั่งรอก็ใจเต้นกระเส่ากับริมฝีปากบางที่เผลออ้าอย่างเป็นธรรมชาตินั่น นึกถึงเวลาที่มันกำลังไล้เบาๆ ไปตามท่อนเนื้อแข็งเป็นลำมันให้ความรู้สึกราวกับได้ขึ้นสวรรค์เพียงใดเขารู้ดี ส่วนสาวน้อยบ้านป่าที่กำลังถูกดวงตาเต็มไปด้วยลูกไฟเร่าร้อนร่ายมนต์พิศวาสก็ไม่อาจทนต่อแรงหื่นหิวที่ทวีความรุ่นแรงกลางกายได้อีก
ร่างบางทรุดลงนั่งกลางหว่างขาอ้ากว้างของฆนนาทอย่างเลื่อนลอย สองมือวาง
