บทที่ 4(2)

1323 คำ

คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนังทิพย์ คนงานสาวม่ายที่หวังสูงจนใครๆ ต่างก็เอือมระอา เพียงแค่มีโอกาสรับใช้นายแค่ครั้งเดียว ถึงกับเอาไปโพทะนาว่าตัวเองจะได้เป็นนายหญิง เดินเชิดหน้าลอยตาราวกับนางพญาจนทั่วไร่ ดีที่นายยังเมตตาเห็นกับที่ทำงานกันมานาน เลยยังไม่ได้จัดการอะไรที่มันเด็ดขาด แต่หากผู้หญิงคนนี้กล้าเข้ามาแตะว่าที่นายหญิง คนที่เจ้านายทั้งห่วงและหวงแล้วละก็...นางอิ่มยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างน่ากลัวเมื่อคิดถึงบทลงโทษของคนที่กล้าเข้ามายุ่งกับสาวน้อยบ้านป่าแสนบอบบางคนนี้ ร่างบางนอนกระสับกระส่ายพลิกไปพลิกมาหลังจากสะดุ้งตื่นเป็นรอบที่เท่าไหร่เธอก็จำไม่ได้แล้ว หลังจากเข้านอนโดยปราศจากอ้อมแขนแกร่งแสนคุ้นเคยเหมือนเช่นทุกคืนที่ผ่านมา นายานอนลืมตาโพลงอยู่บนที่นอนขนาดใหญ่ภายในห้องที่มืดสนิท มีเพียงแสงจันทร์สีนวลอ่อนๆ ลอดผ่านผ้าม่านเนื้อบางเข้ามารำไร ดวงตากลมสอดส่ายมองหานาฬิกาติดผนัง เข็มนาฬิกาบอกว่าเกือบจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม