14. ทำตัวให้ปกติหน่อย NC18+
1075 คำ
ปั่ก!
"อึก!...บอกว่าไม่ชอบพวกอวดแรงไง!" จู่จู่แรงกระแทกใส่มันสร้างความเจ็บปวดลงกลางกายสาว ทำร่างบางสะดุ้งเฮือกผวากอดคนตัวสูงแน่น
หรือเธอกำลังคิดผิดกับการปล่อยครั้งแรก ในคืนวันไนท์สแตนด์ชั่วคราว
"แล้วเธอจะเกร็งมันทำไมก่อน?" หัวคิ้วหนาเลิกขึ้นมอง ตรงงามสีชมพูเบ่งบานเป็นรอยแดงเถือก ก่อนจะก้มลงไปจุมพิตตามลำคอระหง หว่านล้อมให้คนนอนราบมีอารมณ์ร่วม
มือใหญ่รูดซิบชุดเกาะอกถลกลง เผยเต้าเนื้อขาวขนาดใหญ่เกินคาดคะเน ดึงเอาบราตัวจิ๋วแล้วตะโบมดูดยอดสีงาม
"อื้อ...นายอย่าทิ้งรอยนะ ฉันไม่ชอบใส่เสื้อผ้าหนาๆ " มันวาบวามเกินจะต่อต้าน เผลอแอ่นอกยอมรับความเสียวสยิวที่อีกฝ่ายกำลังปรนเปรอ พาลให้ร้อนรุ่มไปยันท้องน้อย ยกสองขาหนีบเอวสอบแนบแน่น
"จะใส่แล้ว ห้ามเกร็ง" คราวนี้เขาจับแท่นเอ็นอุ่นอีกครั้ง จ่อตรงปากสวาทมันชุ่มฉ่ำพอประปราย พยามสอดใส่พร้อมกับปรนเปรอบนกายสาว จนฝ่ายด่านเยื่อบางๆ อย่างสับสน
"อึก! จะเจ็บไปแล้ว" น้ำตาใสใสปริ่มตรงหางตา สบมองใบหน้าหล่อเหลาไม่เผยความหมาย รับรู้ถึงลำเอ็นแข็งขึงเข้าในกายสาว มันกลับทรมานไม่เหมือนอย่างในละคร
"ไหนบอกว่าเคย? ยัยขี้โกหก" น้ำเสียงแหบพร่าบอก แค่แรกขยับกลิ่นคาวบางชนิดโชยแตะปลายจมูก บวกกับสีหน้าทรมานของคนใต้ล่าง มันบ่งบอกเป็นอย่างอื่นไม่ได้
"ถ้าบอกว่าเป็นครั้งแรก แล้วนายจะทำไมเล่า! ฉันไม่ได้สนไอพรมจันทร์บ้าๆ หรอกนะ รีบทำสักทีมันเจ็บ!"
ฝ่ามือบอบบางยกดันกล้ามท้อง เป็นครั้งแรกที่สัมผัสโดนความแข็งแรง พาลให้ใจดวงน้อยแทบหยุดเต้น เธอชะโงกเหลือบมองบริเวณกลีบดอกไม้ พบมันกำลังกลืนกินของอีกฝ่าย รูดเข้าออกมีคราบคาวเคลือบเงา
"เธอมันน่าขย้ำซะไม่มีเพลงพิณ!" ร่องคับแคบบีบรัดลำเอ็นขยับยากลำบาก มีอย่างที่ไหนสาวบริสุทธิ์จะสร้างเรื่องให้ตัวเองดูขยะแขยง ทำเหมือนผ่านผู้ชายมากหน้า แต่ร่างกายดันฟ้องว่ารับความรุนแรงไม่ไหว
เขาค่อยๆ ขยับเอวสอบเนิบนาบ ให้ร่องงามปรับตัวอยู่สักพัก แล้วยกสองขาเรียวขึ้นพาดบ่ากว้าง ก้มลงพรมจูบทั่วใบหน้าสวย
"......." เรียวปากบางเม้มเก็บเสียงน่าอายเป็นเส้นตรง เกิดความกระด้างอายทันทีเมื่ออีกฝ่ายจับผิดเธอได้
ความแปลกใหม่โลดแล่นในกายสาว มันวาบหวามให้ร่างกายอ่อนระทวย เบี่ยงใบหน้าหนีหลบคนก้มมองสบตา
เขายิ่งโน้มตัวลงมาใกล้ จนลมหายใจราดรดผิวแก้มเนียน ยกเว้นส่วนล่างยิ่งเพิ่มแรงเป็นจังหวะ ให้ลำเอ็นเสียดสีผนังนุ่มซ้ำๆ
"อื้อ..." แรงระรัวทำเธอรีบยกมือจับบ่ากว้าง เอียงใบหน้าซุกใส่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ไหว
โดนสะโพกสอบกระหน่ำกระแทกซ้ำๆ อีกฝ่ายดูหื่นกระหายและดุดัน ต่างกับบุคลิกเวลาอื่นสิ้นเชิง
"ไหวอีกหรือเปล่า" เสียงแหบพร่าเอ่ยถาม ร่างกายนักกีฬาเช่นเขาจะไปอ่อนแรงได้ยังไง
แขนแกร่งช้อนสองเรียวลงมาแนบเอวสอบ ก่อนจะจับคนใต้ผลิกตะแคงตัวนอนคว่ำหน้า โดยที่ส่วนเชื่อมต่อไม่ได้หลุดจากกัน
"ฉันเก่งกว่านายอีก..อื้ออ ว่าแต่มันลึกกว่าเดิมนะมิลตัน!" เธอยดมือไปทางข้างหลัง ด้นต้นขาแกร่งไว้เมื่อรู้สึกจุกหน่วงในท้องน้อย ราวกับแท่งแข็งขึงพุ่งชนสุดความยาว
"ฉันโตกว่าเธอนะเพลงพิณ!..ซู๊ดด" เขายิ่งกระหน่ำรัวจังหวะกระแทกใส่ หญิงสาวยังไม่หยุดอวดดี กล้าพยศในขณะที่ตัวเองเป็นรองอยู่ใต้ร่างกายเขา
ร่างสูงโปร่งขยับบดเบียดให้กล้ามท้องแนบชิดบั้นท้ายขาว เด้งสอบเอวใส่ให้คนตัวเล็กกระเพื่อมถูไถกับโต๊ะไม้
"พอแล้ว..เสร็จแล้ว" มันร้อนวาบในท้องน้อย ตามมาด้วยคลื่นทะเลมวลใหญ่ล้นทะลัก เวลาถูกลำเอ็นกระแทกสวนเข้าออก ลืมบรรยากาศรอบกายไปเสียสนิท
อุณหภูมิในห้องกลับร้อนระอุ สองเรือนร่างเปลือยมีแต่เม็ดเหงื่อผุด บนแผงกว้างหยดลงกระทบผิวหนังเนียน
"ใกล้เหมือนกัน" ริมฝีปากหยักก้มพรมจูบตามไหล่มน ขยับขึ้นไปตามลำคอระหง จนมาหยุดข้างกกหูบาง เลื่อนปากหยักมาแนบจูบเร่าร้อนอีกรอบ
สะโพกแกร่งกระตุกเกร็งระรัว ปลดปล่อยน้ำสวรรค์ทุกหยาดหยดใส่ในโพรงอุ่น เอนทิ้งกายลงนอนบนโต๊ะกับคนตัวเล็ก
"ต้องทำยังไงต่อ ลุกได้เลยใช่ไหม" เป็นเสียงใสเอ่ยถาม ใบหน้าสวยมันเผยความสับสน รีบลุกมานั่งคว้าชุดเกาะอกปิดท่อนบน
"ต้องกินยาคุมด้วย แต่กว่าเรือจะจอดก็ดึกๆ" เขาลุกมานั่งข้างคนตัวเล็ก ตั้งสติกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังรู้ว่าตัวเองถูกวางยา แต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นอดทนไม่ไหวต้องลงเอยเช่นนี้
"แล้วมันจะทัน?"
"ยาฉุกเฉินก็ทัน รอเรือจอดพอดี" พอเหลือบเห็นคราบขาวสีสดไหลย้อยลงตามเรียวขาอ่อน มือใหญ่รีบคว้ากล่องกระดาษทิชชูมายื่นให้
"งั้นออกไปก่อนแล้วกัน จะไปตามเน่" มือบางยกกุมขมับ หรือว่าเธอเองก็ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์ควบคุมร่างกาย ทำให้มีความกล้าลองอะไรใหม่ๆ
"โมเน่เข้านอนแล้ว ไม่ใช่คนนอนดึกแบบเธอ"
"เอ้า...หลับง่ายมากเลยหรอ ถึงว่าเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ออกมา..อุ้ย!" ร่างบางเอนหลังนอนไปอีกรอบ ทว่าครั้งนี้มีแขนแกร่งไว้ก่อน
"จะทับก็ทับ มันเมื่อย" แขนอีกข้างเขาก็ยกหนุนศีรษะ ไม่สนใจว่าร่างกายเปลือยเปล่าต่อหน้าสาวที่เพิ่งแสดงความเป็นเจ้าของ
"นายอย่ามาคิดผูกพันธ์กับฉันล่ะ มันไม่เหมือนละครที่เคยดูหรอกนะ" หลังจากคืนนี้เธอก็จะทำตัวให้เหมือนเดิม จะห่วงก็เพียงเพื่อนสาวเท่านั้น
"เธอต่างหากทำตัวให้ปกติหน่อย" สายตาคมเลื่อนปิด เพียงเวลาไม่นานก็รับรู้ถึงแรงลมหายใจเข้าออกคนตัวเล็ก นอนหลับสนิทราวกับใช้แรงไปสาระพัด
....................................
- ผู้เขียน
