เกือบสองเดือนมานี้นาทยสุรีได้กลับไปใช้ชีวิตเกือบจะตามปกติดีทุกอย่าง ยกเว้นก็แค่บางเรื่องราวในชีวิตเท่านั้น ที่มันยังคงฝังอยู่ในส่วนของความรู้สึกแสนเปราะบาง ยังไม่ได้จางหายหรือลบเลือนไปจากก้านสมองส่วนใดของความทรงจำ เมื่อใบหน้าของผู้ชายสารเลวใจจืดใจดำผู้นั้น ยังคงวนเวียนตามมาหลอกหลอนให้เธอต้องนอนสะดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของทุกๆวันอยู่เลย...
นาทยสุรีจึงตัดสินใจเอ่ยปากสารภาพ บอกเล่าความจริงทุกอย่างแก่ทุกคนในครอบครัวออกไปในเช้ารุ่งขึ้นของอีกวันหนี่ง เมื่อเธอได้พักผ่อนร่างกายจนหายจากอาการเมื่อยล้าเป็นอย่างดี และคิดว่าตัวเองคงพร้อมรับกับสถานการณ์อันเลวร้ายได้โดยจิตใจที่เข้มแข็งมากยิ่งขึ้น หากความจริงที่เธอจะเปิดเผยพูดบอกออกไปนี้ จะทำให้คนในครอบครัว เที่ยงบูรณกำจร เกิดความรู้สึอับอายขายขี้หน้าจนถึงขั้นทนรับไม่ได้ขึ้นมาต่อสังคม ตัวเธอเองคงต้องยอมก้มหน้ารับชะตากรรมในเรื่องที่เกิดขึ้นมานี้ และข
