bc

เสน่หาสายใยรัก

book_age18+
594
ติดตาม
2.9K
อ่าน
ล้างแค้น
ลักพาตัว
ข่มขี่
ดราม่า
ชายจีบหญิง
นางเอก
เน้นพระเอก
เมือง
discipline
stubborn
like
intro-logo
คำนิยม

เพราะความเข้าใจผิดจึงทำให้ ปวีณ จับตัว นาทยสุรี เพื่อมาแก้แค้นแทนน้องสาวนอกใส้ สายใยแห่งแค้นทักทอจนเกิดเป็นรักเกินห้ามใจ ปวีณจะทำเช่นไร เมื่อหญิงสาวที่เขาแค้น ดันเป็นรักแรกและรักเดียวของตนเอง......

คำโปรย...

“โอ๊!!! ” เสียงคำรามหนักดังลั่นเมื่อเสร็จสมอารมณ์หมาย ปวีณแช่ตัวอยู่ในช่องหลืบแสนคับแน่นรอจนกว่าจะถูกรีดพิษสวาทออกจากความกระสันเสียวจนหยดสุดท้าย นาทยสุรีนอนหายใจรวยระรินเพื่อปรับระบบหายใจให้เป็นปกติ เมื่อบ่ายนี้เขากลับเข้าไปฉุดเธอออกมาจากบ้านที่ไม่ต่างจากกรงขังสำหรับเธอ แล้วลากเธอมายังกระท่อมท้ายสวนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร เขาก็จัดการปล้ำถอดชุดเธอ ก่อนจะกระโจนจ้วงเข้าใส่โดยไม่พูดไม่จากันสักคำเดียว...

“ลุกออกจากตัวฉันเสียทีสิ ฉันหนักนะ...” ฝ่ามือน้อยผลักร่างหนาให้ลุกออกไปให้พ้นจากตัวเธอ ดวงตาใสแต่เต็มไปด้วยหยาดของน้ำตาเงยหน้าขึ้นมองคนใจร้าย เขาทำกับเธอไม่ต่างจากโสเภณีข้างถนน เวลานึกอยากขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไปฉุดกระชากเธอมากระทำย่ำยี โดยไม่คิดจะถามไถ่กันสักคำเดียวว่าเธอต้องการหรือเปล่า พอเข้ากระท่อมมาได้ เขาก็จับเธอนอนกับพื้นเตียงกระแทกความปรารถนาเข้าใส่อย่างไม่ลืมหูลืมตาก็ว่าได้...

“หึ...เก่งดีนี่ ขนาดโดนฉันจัดหนักขนาดนี้ ยังอุตส่าห์มีเรี่ยวแรงหลงเหลือมาสะดีดสะดิ้งใส่ฉันได้อีก หรือจะต่อกันอีกสักยกดีล่ะ ฉันยังไม่ค่อยอิ่มสักเท่าไหร่เลยเหมือนกัน เฮ้อ! ก็เนื้อเธอมันช่างหอมหวานเสียเหลือเกิน ยิ่งกินก็ยิ่งหิวยิ่งอยากอึบเธออีกหลายๆ รอบ เป็นเมียคนบ้านป่าบ้านสวนก็ต้องอดทนหน่อยแล้วกัน เพราะของดีๆ แบบเธอมันหากินยากเสียด้วย พอได้มาแล้วมันก็ต้องใช้ให้คลุ้มค่ากับการเสี่ยงไปฉุดตัวเธอมากันสักหน่อย...” คำพูดหยาบคายไม่รักษาน้ำใจกัน ยิ่งทำให้นาทยสุรีต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง

“ฉันเกลียดแก...” หญิงสาวตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มด้วยความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ ถ้าหากเธอรู้สักนิด เขาทำกับเธออย่างนี้เพราะสาเหตุมาจากอะไร บางทีเธออาจจะยอมชดใช้ให้กับเขาโดยไม่ต้องใช้กำลังเข้าข่มแหงรังแกกันให้เจ็บปวดอย่างนี้ก็ได้...

“แล้วคิดว่าฉันรักเธอตายนักหรือไง เพราะฉันก็เกลียดเธอไม่ต่างกันนักหรอกนะ อาจจะเกลียดมากกว่าที่เธอรู้สึกกับฉันก็ได้...” เป็นเพราะไม่ชอบใจกับคำพูดใส่หน้าเขาว่าเกลียดของนาทยสุรี จึงทำให้ปวีณรู้สึกโมโหขึ้นมาทันที ทั้งๆ ที่ก็นอนด้วยกันอยู่ทุกค่ำคืน นี่น้องน้อยของเขายังจะมาตะโกนใส่หน้าเขาว่าเกลียดอีกหรือไง คนมันก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ ก็ไม่เพราะทุรนทุรายจวนเจียนจะเป็นบ้าตายด้วยความคิดถึงนี่หรือไง เขาถึงได้ไม่อยากรีรอให้ถึงตอนกลางคืน จึงทำหน้ามึนเดินเข้าไปฉุดเธอมาจัดการให้หายคิดถึงให้มันหมดเรื่องหมดราวไปเสียที เขาจะได้มีสมาธิทำงานในสวนต่อ แต่พอมาได้ยินคำว่าเกลียดกัน ใจเขาก็เลยร้อนรนขึ้นมา ใครมันจะยอมให้เมียตัวเองมาตะโกนแหกปากบอกว่าเกลียดได้ล่ะ เธอพูดได้เขาก็พูดได้ ดูสิใครมันจะแน่กว่ากัน...

“ถ้าเกลียดฉันก็ปล่อยฉันไปเสียทีสิ จะมากักขังฉันไว้ทำไมล่ะฮะ! ” ถึงปากจะตะโกนบอกเขาว่าเกลียด แต่จะมีผู้หญิงสักกี่คนจะเกลียดผู้ชายคนแรกของตัวเองได้ลงคอจริงๆ ยิ่งความรู้สึกส่วนลึกมันมักจะชี้ให้เธอเห็นเขาเป็นพี่เสือเข้าไปทุกที เธอจึงรู้สึกรู้สากับความรู้สึกนี้จนอยากจะบ้าตาย แม้จะย้ำบอกกับตัวเองสักกี่ครั้ง ไอ้ผู้ชายแสนร้ายกาจคนนี้ไม่มีทางจะใช่พี่เสือของเธอไปได้ แต่พอโดนเขาสัมผัสถึงเนื้อถึงตัวทีไร ความรู้สึกมันก็ขัดบอกให้เธอคิดว่าเขาคือพี่เสือของเธออยู่นั่น แล้วถ้าหากเขาคือพี่เสือของเธอขึ้นมาจริงๆ เธอไม่ต้องเสียใจหนักไปมากกว่านี้หรอกหรือ กับสิ่งที่เขาทำกับเธออย่างไม่ให้เกียรติกันเช่นนี้...

*************************

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
Ep1(1) : งานเลี้ยง By...Kanokrot
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงต้อนรับบุตรชายคนโตของตระกูล เที่ยงบูรณกำจร เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งคนในวงการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ธุรกิจหนึ่งเดียวที่นำพาชื่อเสียงมากมายมาสู่เจ้าของ ไม่มีใครในแวดวงนี้จะไม่รู้จักชื่อของ...เจ้าสัวนาท เที่ยงบูรณกำจร เจ้าสัวผู้มั่งคั่งติดอันดับต้นๆของเมืองไทยก็ว่าได้... บรรดาแขกเหรื่อในงานส่วนใหญ่ จึงหนีไม่พ้นเหล่าบรรดาสายอาชีพเดียวกันแทบทั้งนั้น ซึ่งมีทั้งหน้าเก่าและหน้าใหม่ ต่างตบเท้าเดินเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างเนืองแน่น หรือแม้แต่คนนอกวงการในหลากหลายสายอาชีพ ล้วนต่างเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างล้นหลามเต็มพื้นที่บริเวณคฤหาสน์ แม้บางคนอาจจะมีเจตนาอื่นแอบแฝงมากกว่าการมาร่วมแสดงความยินดีนี้ก็ตาม...  “คุณนิ่มคะ...จานใบนี้จะให้ป้ายกออกไปตอนนี้เลย หรือจะให้รอท่านเจ้าสัวลงจากเวทีเสียก่อนดีคะ อีกประเดี๋ยวก็คงจะเสร็จสิ้นพิธีการบนเวทีกันแล้ว ป้าให้แม่สายบัวคอยออกไปด่อมๆมองๆสังเกตการณ์อยู่ ว่าแต่อาหารของคุณนิ่มเถอะ ยังไงก็ช่วยเร่งมือให้เร็วกว่านี้อีกสักหน่อยเถอะค่ะ อย่าตั้งแง่กับพวกท่านๆนักเลย ป้าบอกตามตรงป้าไม่อยากเห็นคุณนิ่มต้องโดนคุณท่านดุในวันสำคัญของคุณนนท์วันนี้เลย เลิกดื้อเลิกงอแงแล้วทำตัวน่ารักกับพวกคุณๆนะคะคนดีของนม...” สาวใช้เก่าแก่ซึ่งมีศักดิ์เป็นแม่นมของคุณนิ่ม เอ่ยถามนายสาวด้วยใบหน้าติดเป็นกังวลใจ ก็จะไม่ให้นางเป็นกังวลได้อย่างไรไหว ในเมื่องานเลี้ยงนั้นเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ตอนเย็นจนบัดนี้ล่วงเลยมาจนเกือบดึกดื่น หากแต่คุณนิ่มของนางกลับยืนใบหน้ามันเยิ้มอยู่ในห้องครัวนี้อยู่เลย อีกประเดี๋ยวเถอะคุณผู้หญิงคงได้เข้ามาเอ็ดให้อีกจนได้ กี่ครั้งกี่หนก็ไม่เข็ดไม่จำสักทีคุณนิ่มนะคุณนิ่ม... แม่นมแจ่มได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอานิสัยดื้อเงียบของคุณหนูคนเล็ก ไอ้นิสัยดื้อเงียบนี้คงได้มาจากคุณนายรองนั่นแหละจะได้มาจากใครล่ะ ก็แม่ลูกกันนี่นา...                “คุณนิ่มคะ! คุณนิ่มของป้า...” นมแจ่มต้องเอ่ยเรียกซ้ำถึงสองหน กว่าคุณหนูของนางจะหันมา                “เฮ้อ! นิ่มไม่อยาออกไปข้างนอกเลยนี่คะ นิ่มเบื่อจะตายอยู่แล้วนมจ๋า!...”  หญิงสาวผู้มีใบหน้าเรียวสวยงดงามดั่งดวงจันทร์กระจ่าง วางทัพพีขนแกงลงพร้อมถอนหายใจออกมาดังเฮือกใหญ่ พิงร่างงามกับโต๊ะหินอ่อน ก่อนจะหันใบหน้านวลใสส่งสายตาเบื่อหน่ายไปยังแม่นมของตัวเองอย่างไม่ปิดบัง                “โธ่!คนดีของนม...ไม่เอาสิคะ อย่าดื้อกับคุณพ่อคุณน้านักเลยนะ ขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวสวยๆลงมาช่วยท่านเจ้าสัวรับแขกได้แล้วล่ะค่ะ...เชื่อนมนะคะคนดี”   นมแจ่มต้องเดินเข้าไปลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจนายสาว เลี้ยงกันมาแต่อ้อนแต่ออก ทำไมนางจะไม่รู้ถึงความรู้สึกของนายสาวตอนนี้เป็นเช่นไร ถึงภายนอกนาทยสุรีจะเป็นสาวอ่อนหวานนุ่มนิ่มไม่พูดไม่เถียง เออออไปตามน้ำตลอด แต่ถ้าหากดื้อขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่คิดจะฟังเสียงใครเหมือนกัน...                “นมจ๋าไม่เข้าใจนิ่มหรอก ว่านิ่มเบื่อ แล้วก็เบื่อๆ นิ่มเซ็งกับการต้องถูกจับไปวางตรงนั้นที ตรงนู้นที และนิ่มก็ไม่ชอบคนพวกนั้นด้วยค่ะ คนพวกนั้นไม่ได้ต้องการนิ่มจริงๆเสียหน่อย ที่เข้าหานิ่มก็เพราะเงินกับอิทธิพลของคุณพ่อแทบทั้งนั้น ทำไมนิ่มจะดูไม่ออกคนไหนจริงใจหรือเสแสร้งกับเรา” คุณนิ่มของป้าแจ่มสาธยายความรู้สึกในใจใบหน้างอหงิก ถึงภายนอกหญิงสาวงดงามผู้นี้จะดูอ่อนน้อมกิริยางดงามสมดั่งรูปร่างอรชรของตัวเอง แต่เรื่องนิสัยดื้อเงียบ ก็ต้องยอมยกให้เธอเลยเช่นกัน...                “ก็คิดเสียว่าวันนี้เป็นวันดีของคุณนนท์เธอสิคะ คุณนิ่มเป็นน้องสาวแท้ๆก็ต้องออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง จะมาหมกตัวอยู่แต่ในห้องครัวไม่ต่างจากคนใช้มันถูกต้องนักหรือไง...เชื่อนมนะคะ ออกไปช่วยคุณนนท์เธอรับแขกเถอะค่ะ ไปค่ะนมจะเดินขึ้นไปส่งที่ห้อง จะได้ช่วยคุณนิ่มแต่งตัวสวยๆด้วยอย่างไรคะ...”                  “นิ่มไม่...” นาทยสุรีกำลังจะเอ่ยค้านแต่ก็ต้องหุบปากลง เมื่อเห็นแววตาเว้าวอนของคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่มารดาแท้ๆได้ตายจากไป หญิงสาวจึงจำใจพยักหน้ายอมตกลงแต่โดยดี                “สิคะ...” นมแจ่มฉวยข้อมือน้อยให้เดินตามออกไปจากห้องครัวพร้อมกัน เมื่อร่างอรชรยังคงอิดออด ไม่ขยับเดินไปไหน ถึงจะยอมพยักหน้า แต่ก็ใช่จะยอมเดินออกไปจากห้องครัวนี้ง่ายๆเสียเมื่อไหร่...                “ก็ได้ค่ะ นิ่มยอมนมแจ่มจ๋าก็ได้...อ้อ...ไม่ใช่สินะ ต้องบอกว่านิ่มยอมคุณน้าก็ได้มันถึงจะถูก... เฮ้อ!นิ่มรักคุณน้ามากๆ แต่นิ่มก็ไม่ชอบถูกบังคับจิตใจให้ต้องทำตามไปเสียทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องคู่ครองนิ่มก็ไม่มีสิทธิ์เลือกด้วยตัวของนิ่มเองเลยหรือคะนมแจ่มจ๋า...” คนบอกว่ายอมทำหน้ามู่ทู่ประชดคำเสียงหวาน                นมแจ่มเห็นแล้วก็อดส่ายหน้ากับคำประชดประชันของนายสาวตัวน้อยไม่ได้ แต่ต่อให้หญิงสาวทำตัวดื้อสักแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องยอมใจอ่อนลงให้คนในครอบครัวนี้อยู่ดีนั่นแหละ โดยเฉพาะกับคุณน้ามารดาเลี้ยง นาทยสุรีทั้งรักทั้งเกรงใจ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะขัดใจกัน...                “ยอมได้ก็ยอมๆท่านไปเถอะค่ะ อย่าทำให้คุณผู้หญิงท่านหนักใจอีกเลย อาการของท่านยิ่งไม่ค่อยจะสู้ดีอยู่ด้วยตอนนี้ อะไรที่คุณนิ่มทำให้ท่านสบายใจได้ก็ทำนะคะ ถือเสียว่าทำให้คนแก่เขามีความสุขก็แล้วกัน”                “นิ่มถึงได้ยอมคุณน้ามาตลอด ถึงจะชอบหรือไม่ชอบนมก็เห็นนี่คะ นิ่มเคยขัดใจท่านได้สักครั้งแบบจริงๆจังๆบ้างไหม” นมแจ่มยิ้มรับเห็นด้วย ถึงจะปฏิเสธในตอนแรกหากสุดท้ายคุณหนูของนางก็ต้องยอมคุณผู้หญิงอยู่ดี                “ก่อนป้าจะเข้ามา ป้าได้ยินเสียงของคุณผู้หญิงเธอกำลังเรียกหาคุณนิ่มด้วยล่ะค่ะ แต่ป้าก็บอกกับท่านไปแล้วล่ะ อีกเดี๋ยวคุณนิ่มก็จะตามออกไปที่งาน คุณผู้หญิงท่านจะได้สบายใจขึ้นอย่างไรล่ะคะ...”                “ ตายจริง! อย่างนั้นเราต้องรีบกันแล้วล่ะ นิ่มไม่อยากเห็นคุณน้าโมโห”  นาทยสุรีมีสีหน้าเลิกลั่ก เริ่มเป็นกังวลใจมากขึ้น เมื่อนึกถึงอาการของผู้เป็นแม่เลี้ยง เธอเองก็ไม่ได้อยากจะทำตัวดื้อด้านอะไรนักหนาหรอกนะ บ่อยครั้งต้องฝืนใจทำเพื่อท่าน แต่บ่อยๆเข้าเธอเองก็รู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาเหมือนกันนี่นา... “ ก็ใช่น่ะสิคะคนดี...นมแจ่มเตือนคุณนิ่มแล้วก็ไม่ฟังกัน...ประเดี๋ยวเถอะ ทั้งคุณนิ่มกับป้าคงได้โดนคุณผู้หญิงเอ็ดเอาจนได้ กี่ครั้งแล้วทำไมถึงไม่จำเสียทีหึ...คนดีของแจ่ม คุณผู้หญิงท่านหวังดี เธออยากจะเห็นคุณนิ่มมีคนมาคอยดูแลต่อจากท่าน...ดูสิคะ โตเป็นสาวแล้วก็สวยหมดจดขนาดนี้ ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกสาวที่ตัวเองรักได้ในสิ่งที่ไม่ดีหรอกนะคะ เชื่อนมบ้างสิคนดี...”  เมื่อเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมๆกันนมแจ่มเลยถือโอกาสอบรมสั่งสอนหญิงสาวไปในตัว การจัดงานเลี้ยงทุกๆครั้งของตระกูลนี้ นมแจ่มหรือทุกคนต่างทราบกันดี จุดประสงค์แอบแฝงนั้นคืออะไร... “คุณน้าเรียกหานิ่มนานหรือยังคะ” “ก็สักพักได้แล้วล่ะค่ะ ก่อนป้าจะเดินเข้าไป...”  “นิ่มขอโทษค่ะ... นิ่มเองก็ไม่อยากให้คุณน้าโมโหเลยสักนิด กลัวความดันของท่านจะขึ้นมาอีก...”  หญิงสาวรำพึงรำพันขึ้นมาเสียงอ่อย เธอรู้สึกหนักใจไม่อยากเป็นตัวต้นเหตุทำให้อาการป่วยของผู้มีพระคุณต้องทรุดหนักลงไปมากกว่านี้ อะไรยอมได้เธอมักยอมให้ท่านเสมอมา พอสิ้นบุญมารดาที่แท้จริง เธอก็มีเพียงคุณน้าละไม คอยให้การอบรมเลี้ยงดูกันมาอย่างไม่เคยขาด แม้แต่ความรักคุณน้าท่านให้ความรักต่อไม่ต่างจากลูกสาวแท้ๆก็ว่าได้... “คุณผู้หญิงท่านคงไม่เห็นคุณนิ่มออกไปด้านนอกงานสักที เลยเรียกหา คุณนิ่มไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวนมจะเตรียมชุดเอาไว้รอ จะได้รีบออกไปด้านนอกงานพร้อมกัน ป้าเองก็จะออกไปดูพวกเด็กๆมันจัดอาหารเอาไว้คอยเสริฟบรรดาแขกในงานด้วยเหมือนกันค่ะ...”  เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน นมแจ่มแตะแขนให้หญิงสาวเดินเลยเข้าห้องน้ำ ส่วนตัวนางกำลังจะแยกไปเตรียมชุดเอาไว้รอ แต่ก็ถูกมือบางรวบร่างอวบเข้าไปหอมไปกอดเสียก่อน “ขอบคุณนะคะนมแจ่มจ๋า...นิ่มโชคดีที่สุดเลยที่มีนมแจ่มจ๋าคอยอยู่เคียงข้างตลอดมา...” ร่างงามก้มลงหอมแก้มแม่นมของตัวเองฟอดใหญ่ กอดรัดร่างอวบเอาไว้ด้วยความรักเต็มหัวใจ “นิ่มรักนมแจ่มจ๋านะคะ...” ร่างน้อยออดอ้อนเสียงอ่อนหวานจนนม แจ่มอดยิ้มออกมาไม่ได้ “นมก็รักคุณนิ่มเหมือนกันค่ะ และก็ดีใจมากๆที่มีโอกาสได้เลี้ยงเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆอย่างคุณนิ่มจนโตเป็นสาวสะพรั่งสวยสง่าไม่เป็นสองรองใครเขาแบบนี้...” คนถูกชมเป็นสาวสะพรั่งยิ้มเขิน “นิ่มไปอาบน้ำก่อนดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ถูกคุณน้าขึ้นมาดุอีก” แม่นมพยักหน้ายิ้มอ่อน เมื่อร่างน้อยผละแยกออกไปเข้าห้องน้ำ นมแจ่มจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า มองดูชุดราตรีสีฟ้าอ่อน ชุดที่คุณหญิงละไมสั่งตัดขึ้นมาใหม่พิเศษสำหรับเพื่องานเลี้ยงต้อนรับบุตรชายเพียงคนเดียวโดยเฉพาะ... นมแจ่มหยิบชุดงามขึ้นมาเตรียมรอ ก่อนจะคิดอะไรเพลินๆ... คุณหนูของนางไม่ชอบการเข้าสังคม ไม่ว่าจะงานเลี้ยงภายใน หรือภายนอก มักจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องครัว ไม่ค่อยออกไปพบเจอกับใครง่ายๆ ถ้าไม่ถูกบังคับจริงๆก็จะหาข้ออ้างอยู่เสมอ คุณหนูของนางไม่ชอบความวุ่นวาย ตัวนางเองก็เข้าใจ และโดยเฉพาะในสถานที่เกิดเสียงดังอึกทึก คุณหนูนิ่มจะหลีกเลี่ยงการเข้าใกล้โดยสิ้นเชิง... **************************

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

เล่ห์รักนายหัว

read
6.9K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.7K
bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
4.2K
bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
14.7K
bc

สะใภ้ขัดดอก

read
39.8K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook