บทที่ ๗ ข้อโซ่แห่งพันธนาการ
“ปราย...ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยสิ...ปรายรักกับพี่เขมได้ยังไง?”
เป็นครั้งแรกที่เขมรินตั้งคำถามกับปรายฟ้าขณะนั่งในซุ้มไม้ใกล้ลำธารซึ่งอยู่ห่างจากตัวบ้านออกมาไม่ไกล สีหน้าของเธอแช่มชื่นขึ้นมากโดยปราศจากความขุ่นข้องที่มีตั้งแต่แรกจนทำให้ปรายฟ้าคิดว่าน้องสาวของเขมราชเริ่มเชื่อใจเธอแล้ว หญิงสาวใคร่ครวญถ้วนถี่ก่อนจะให้คำตอบที่คิดว่าเหมาะควรแก่ผู้รับฟัง
“มันเกิดจาก...ความไม่ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจ?” เขมรินเลิกคิ้วและทวนคำพูดเสียงสูงก่อนจะเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนจากอีกฝ่าย
“บางครั้งความรักก็เกิดจากความไม่ตั้งใจไงคะคุณขิม เหมือนที่เราอาจไม่ตั้งใจพบใครสักคน แต่เรากลับพบเขาโดยบังเอิญ คนที่ค้นพบความรักแบบนี้ก็มีเยอะแยะนะคะ”
“ปรายพบพี่เขมโดยบังเอิญเหรอ?...พบกันที่ไหน?...ไปพบกันได้ยังไง?”
ทุกคำถา
