“สัปดาห์หน้าจะครบกำหนดการชำระหนี้ให้อัครินทรแล้วนี่สินายย้ง แถมยังไม่มีสัญญาณการประนอมเรื่องหนี้สินใด ๆ เขากำลังเดินหน้ากลืนกิจการโรงแรมของฉันโดยไม่ยอมรับข้อเสนอหรือเงื่อนไขอะไรอีก”
“คุณท่านจะกังวลทำไมครับในเมื่อคุณปรายกลับมาแล้วและท่าทางคุณก้องกาจก็ยังต้องการเจ้าสาวของเขาไม่เปลี่ยนแปลง”
“ถ้าตอนนี้อะไร ๆ มันเป็นเหมือนเก่าก็ดีหรอกนายย้ง”
“คุณท่านพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงขอรับ?”
นราเอนหลังพิงเก้าอี้บุหนังตัวใหญ่โดยมิได้แอบซ่อนความเหนื่อยล้าที่ฉายออกมาจากดวงตาของผู้เจนโลก
“ฉันกำลังเจอปัญหาที่แก้ไม่ตกแล้ว...ยัยปรายมีทีท่าเหมือนจะปฏิเสธก้องกาจ เขาไม่ยอมพูดเรื่องงานแต่ง การกลับไปคบกับคนที่เกือบจะได้ร่วมหอ หรือแม้แต่อะไรทั้งสิ้น...ก้องกาจเองก็กำลังจะทิ้งไพ่ใบสุดท้าย ถ้าเขาวางมือหรือถอยหลัง...ทุกอย่างก็จบ”
“แล้วโรงแรมของคุณท่าน...”
“ดิ เอมเมอรัล จะถูกอัครินทรเข้ามาถือครองหุ้นในกิจการทั้งหมด
