“คุณเขมคะ...” ปรายฟ้ายังเคล้าเคลียอยู่ไม่ห่างจากความแข็งแกร่งซึ่งเธอปรารถนาจะให้เจ้าของใบหน้าคมคายโอบกอดเธอไว้เช่นนี้อีกนาน ๆ ดวงตาแสนหวานเริ่มมีน้ำรื้นขึ้นมาอีกครั้งอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้ เธอควรทำเช่นไรกับหัวใจที่ยังคงเป็นปฏิปักษ์ต่อการจากกันในครานี้
“ถ้าปรายจะต้องรอคนที่ปรายรักไปนานกว่านี้ ปรายรอได้ค่ะ...แต่ถ้าคุณไม่กลับมาหาปรายอีกปรายก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้ยังไงกับการรอคอยสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง”
เขมราชกระชับอ้อมกอดให้เธอได้อบอุ่นอีกครั้ง คำพูดทุกคำที่เปล่งออกมาจากผู้ที่อยู่ในอ้อมแขนเสมือนสายใยที่กำลังร้อยรัดหัวใจของเขาไว้อย่างแน่นหนา หลายครั้งเขายังรู้สึกไม่พร้อมจะเปิดเผยสิ่งที่อยู่ข้างในออกไปได้ทุกอย่าง ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่เขายังรอจังหวะเวลาสำหรับหัวใจ...นั่นคือความรักที่มีต่อปรายฟ้ามากมายจนเขาเองก็ยังนึกไปไม่ถึง ชายหนุ่มอาจเคยมีใครมาก่อนไม่เว้นแม้แต่อัญชิสา ทว่าหยิงสาวในอ้อมแข
