ตกเย็น...
หลังเลิกงานระหว่างที่วาเลนเซียนั่งเคลียร์เอกสารกองสุดท้ายอยู่นั้น อยู่ๆประตูห้องของท่านประธานก็เปิดออก พร้อมกับคุณตำรวจที่เดินออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ฉันจะกลับแล้ว”
“ค่ะ”คนตัวเล็กเหลือบมองเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่ออีกหน่อย จะได้ไม่ต้องหอบกลับไปทำที่ห้อง
“ค่ะอะไร? ฉันจะกลับแล้ว”กวินภพยังคงย้ำประโยคเดิมอีกครั้ง
“ค่ะ เซียรู้แล้วค่ะ”ร่างเล็กตอบรับ โดยลืมไปว่าเมื่อเช้าบอกให้เขามารับ และคำตอบของเธอ บวกกับท่าทีเมินๆเขามันทำให้รู้สึกหงุดหงิดอีกแล้ว คิ้วหนาขมวดมุ่นจนแทบจะเป็นปม
“รู้แล้วก็ลุก!!”วาเลนเซียฉุกคิดเล็กน้อย ก่อนที่จะระบายยิ้มกว้างขึ้นบนใบหน้าสวย
“อ้อ รอเซียอยู่นี่เอง รออีกหน่อยได้ไหมคะ อีกแค่นิดเดียวก็เสร็จแล้ว”
“ฉันไม่ชอบรอใคร ถ้าจะไปก็ลุกเลย อีกอย่างนี่ก็เวลาเลิกงานแล้วไม่ใช่หรอ”
“ไม่ชอบรอ ก็กลับไปก่อนค่ะ เดี๋ยวเซียนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้”
“วันก่อนมีข่าวแท็
