ตลอดทางมาวาเลนเซียและกวินภพไม่ได้พูดหรือคุยอะไรกันเลย จะกวนประสาทเขาก็ไม่กล้า เพราะวันนี้เขาดูอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวระเบิดลงแล้วเขาไล่เธอไปไกลๆ ไม่ให้มายุ่งด้วยทีนี้แย่เลย ใจของเธอมันยังอยากจีบเขาอยู่ ยังไปตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็นั่งคิดทบทวนมาตลอดว่าเธอทำอะไรผิด หรือเขาไปกินรังแตนที่ไหนมา ถึงได้เหวี่ยงวีนแบบนี้
ปึ้ง!!
พอถึงหน้าห้อง เขาก็เปิดประตูเข้าห้องไป แล้วปิดประตูเสียงดัง ไม่สนใจคนตัวเล็กที่หอบเอกสารมองหน้าเขาอยู่หน้าห้อง
“เป็นอะไรของเขาเนี้ย ฉันไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจ?”
แกร๊ก แอ๊ด!
ยืนนิ่งมองประตูบานนั้นนานสองนาน จนสุดท้ายเจ้าของห้องก็เปิดประตูออกมาแล้วจ้องหน้าเธอนิ่ง
“ไปอาบน้ำแต่งตัว จะพาไปกินข้าว” รอยยิ้มหวานๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
“ค่ะ^0^” จากนั้นคนตัวเล็กก็รีบเข้าห้องตัวเองไป แม้จะงงๆ อยู่ว่าเมื่อกี้เขาเป็นอะไรก็ตาม เอาวะ ตอนนี้เขาปกติแล้วก็ดีแล้ว ถ้าไปเซ้าซี้ถามมากเดี๋ยวเหวี่ยงใส่เธออีก
