“อะ…เอาจริงๆ ผม…ไม่อยากเชื่อเลยนะครับที่ อา…ที่คุณเชมบอกไม่ได้มีอะไรกับใครมากว่าอ่าๆ … 20ปี” คะน้าครางสั่น ทั้งพูดเสียงขาดหาย “อยู่ในรถ อา…ก็ไม่เว้น”
“ก็รถมันติดนี่”เชมให้เหตุผลขณะล่วงนิ้วอยู่ในช่องทางสะอาดสวยของเด็กหนุ่ม
คะน้ารู้สึกอายคนที่สัญจรบนถนนสายเดียวกัน ด้วยกระจกรถที่ค่อนข้างจะทึบ เชมบอกว่าจะไม่มีใครเห็น
“อือออ คุณเชมบ้านี่ ทำไมต้องล่วงผมด้วยเนี่ย” เด็กหนุ่มต่อว่า ทั้งบิดเร้าร่างเล็ก ดิ้นด้วยความทรมาน
กว่าจะกลับถึงหอ เชมก็แกล้งจนคะน้าร้องไห้ด้วยต้องการการเติมเต็ม
“ฉันขอโทษ ฉันแค่จะเตรียมพร้อมให้หนูน่ะ” เชมว่าแก้ตัว
“ไม่ต้องมาพูดเลย รีบใส่เข้ามาสักที ฮือ…” คะน้าร้องหงุดหงิด แล้วเด็กหน้างอก็เปลี่ยนอารมณ์โดยพลัน เมื่อชุดทำงานถูกฉีกกระชากออกอย่างทารุณไม่มีชิ้นดี
คะน้ากลัวเสียงครางจะหลุดดังจนคนข้างห้องตกใจ เด็กหนุ่มจึงเอาเศษชิ้นส่วนเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นมากัดปิดปากไว้
กระนั้น เมื่อ
