ตลอดทั้งบ่าย คะน้าเหม่อลอยคิดถึงแต่เรื่องของดนัย ที่ผ่านมาเขาไม่เคยหึงอดีตของเชม ทุกคนมีช่วงเวลาดีๆ เป็นของตัวเองทั้งนั้น แต่ตอนนี้คะน้ารู้สึกอิจฉาผู้ชายที่น่าสงสารคนนั้น ที่ได้ใจเขาไปทั้งใจ และยังอยู่ในใจเขาเรื่อยมา
สายตาคุณกำลังมองผมอยู่หรือเปล่า หรือที่มองมา คุณเห็นผมเป็นใคร
เย็นวันนั้นคุณเชมไม่ได้มาที่หอ เพราะต้องไปดูคุณนวลที่ประสบอุบัติเหตุรถชนเสาไฟฟ้า คนขับได้รับบาดเจ็บไม่มาก แต่คุณนวลอาการหนักเพราะไม่คาดเข็มขัดนิรภัย
“เธอเป็นยังไงบ้างครับหมอ” เชมถามหมอเมื่อการช่วยชีวิตสิ้นสุดลง
“ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ” หมอบอกเสียงอ่อนโยนเพื่อให้ญาติคนไข้สบายใจ ก่อนจะบอกอาการบาดเจ็บอื่นลำดับถัดไป
“แต่เนื่องจากเส้นประสาทไขสันหลังฉีกขาด…“
“เธอจะเป็นอัมพาตหรือครับ?” เชมถามหมอด้วยความรู้สึกเวทนา
“ใช่ครับ” หมอเจ้าของไข้ตอบ เชมพยักหน้าเข้าใจ
“คิดอะไรอยู่หรือครับ” คะน้าถามเชมที่เอาแต่นั่งหน้าเค
