อ้อนรักคุณสามี

ตอนที่ 9

มือหนาเอื้อมไปหยิบกล่องกระดาษทิชชูข้างเตียง ก่อนค่อย ๆ ละเลียดเช็ดทำความสะอาดอย่างช้า ๆ อย่างอ่อนโยน อย่างน้อยก็ช่วยทำให้หญิงสาวหลับได้สบายตัวมากขึ้น เมื่อทำความสะอาดทั้งของเธอและของเขาเสร็จแล้วก็ล้มตัวนอนกอดร่างเล็กที่สลบไสลไม่ได้สติทันที เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเหมือนถูกเติมเต็ม ทั้งที่ยังไม่เคยมีใครทำให้เขาอิ่มอกอิ่มใจได้มากขนาดนี้มาก่อน ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเรา แต่เธอกลับทำให้เขารู้สึกอยากดูแลและอ่อนโยนให้ได้มากที่สุด

พริมพริสาพยายามพลิกตัวไปมาเหมือนอย่างเคยเพราะรู้สึกถึงความอึดอัดจากบางอย่าง บางอย่างที่ว่ากำลังกอดรัดร่างกายเธอแน่นจนแทบหายใจไม่ออก แต่เพราะความเพลียและอ่อนล้าของร่างกายทำให้ไม่อยากลืมตา อยากลืมไปว่าเธอน่ะคือผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว

แต่งงานแล้ว...

เพียงคำเดียวที่เข้ามาในหัวทำให้เปลือกตาที่เคยหนักไปด้วย  แพขนตาหนาเปิดขึ้นในทันที และสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำให้เธอรู้ถึงฐานะของตัวเองอีกครั้ง

พี่ใหญ่...

ใบหน้าขาวจัดกลับกลายเป็นสีแดงที่มาพร้อมกับความร้อนระอุ ร้อนจนแทบอยากซุกหน้าลงไปกับแผงอกหนาล่ำของผู้ชายที่ได้ชื่อว่า ‘สามี’ ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องพวกนี้แล้วแท้ ๆ แต่เธอกลับผิดคำสาบานปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปจนได้ สุดท้ายก็ถูกลงโทษเหมือนคนบาป

ไม่เพียงแค่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความสามารถในการล่อลวงระดับพรีเมี่ยม แต่เธอดันข่มความอายไว้ไม่อยู่ ถึงกับออกปากเรียกร้องอีกต่างหาก!

อ๊าก!!! ยัยพริมพริสา ยัยเด็กแก่แดด ยัยผู้หญิงลามก! แล้วเธอจะมองหน้าเขาได้อย่างไร เขาต้องคิดว่าเธอเป็นเด็กลามกไปแล้วแน่เลย

หญิงสาวแทบอยากจะทึ้งผมตัวเองแก้อายจนเผลอซุกตัวลงกับผ้าห่มนวมผื่นใหญ่ แต่เมื่อผิวหนังอันปราศจากอาภรณ์ห่อหุ้มสัมผัสกัน ใบหน้าขาวยิ่งแดงขึ้นไปอีก ตั้งแต่เกิดมาเธอก็เพิ่งจะเคยนอนด้วยชุดวันเกิดแถมยังมีเพื่อนนอนด้วยอีกคนอีกต่างหาก แต่หากความคิดทุกต่างต้องสะดุดลงเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างร้อน ๆ กระทบกับต้นขาของเธอ แทบยังเบียดเธอมากขึ้นไปอีกเมื่อท่อนแขนล่ำกอดร่างเธอแน่นขึ้น

ดวงตาใสเบิกโพลงเมื่อรู้แล้วว่ามันคืออะไร มันคือปฏิกิริยาร่างกายของผู้ชายที่เคารพธงชาติในตอนเช้า! แม้กระทั่งเจ้าบ่าวป้ายแดงของเธอก็ไม่มีข้อยกเว้น!

ร่างน้อยดิ้นขลุกขลักจนคนตัวใหญ่เริ่มรู้สึกตัว เมื่อเขาขยับกายกลายเป็นว่าเธอหยุดดิ้นเสียเอง และรอจนกระทั่งสามีป้ายแดงของเธอคลายอ้อมกอดออก

พริมพริสาค่อย ๆ ยันตัวขึ้น ทันทีที่ผิวกายพ้นออกนอกผ้าห่มผืนหนา ความรู้สึกหนาวเย็นกระทบเข้าจนขนอ่อนแทบลุกชันตั้งฉากกับผิวหนังไปทั้งตัว

“ตื่นเช้าจริง” เสียงทุ้มดังขึ้น ขณะที่ร่างเล็กกำลังพาตัวเองลงจากเตียง

พริมพริสาหันขวับไปยังต้นเสียงที่นอนตะแคงและกำลังมองมาที่เธอ หน้าตาท่าทางไม่ได้เหมือนคนเพิ่งตื่นนอนเลยสักนิด...

แถมแววตาเป็นประกายคู่นั้น ราวกับกำลังเชิญชวนเธออีกต่างหาก ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงปรี่เข้าไปขย้ำเสียจมเตียงไปแล้ว โชคดีที่เธอไม่ใช่... แค่เหตุการณ์เมื่อคืนก็ทำเอาเธอแทบลุกไม่ขึ้นแล้ว เข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมนางเอกละครไทยเวลาได้เสียกับพระเอกถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อจับไข้กันขนาดนั้น ก็ทั้งปวดทั้งเมื่อยไปทั้งตัวและยังระบมหนักอีกต่างหาก จะขยับตัวแต่ละทีก็ลำบาก นี่ถ้าไม่มีคำว่า ‘ภรรยา’ ห้อยคอไว้ เธอคงนอนเอาแรงจนดวงอาทิตย์ตั้งฉากโน่นแหละ

“...” พริมพริสาไม่ตอบได้แต่ส่งสายตาค้อนอย่างคาดโทษ โทษฐานที่ทำให้เธอต้องตื่นแต่เช้าทั้ง ๆ ที่ร่างกายไม่ค่อยจะพร้อมในการทำหน้าที่ภรรยาสักเท่าไหร่

จักรภัทรมองสบสายตาราวกับลูกแมวตัวน้อยของผู้เป็นภรรยาแล้วนึกขำ จะโทษเขาก็คงไม่ผิดที่ไม่คิดออมแรง ก็ใครใช้ให้ทำตัวหน้ากินต่อหน้าเสือหิวโซอย่างเขา อดอยากปากแห้งมานานเพราะต้องโหมงานหนักจนแทบไม่มีเวลาส่วนตัว คราวนี้เขาคงได้พักไปอีกหลายวัน

“นอนต่อเถอะ ยังมีเวลาอยู่” แขนยาวเกี่ยวเอวร่างเล็กที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจนล้มมากองบนเตียงเหมือนเดิม ชายหนุ่มกอดแน่นไม่ยอมปล่อยแม้ว่าคนตัวเล็กกว่าจะดิ้นแรงขนาดไหนก็ตาม

เมื่อเห็นว่าสู้แรงไม่ได้เธอจึงเปลี่ยนแผนเป็นอ้อนแทน โดยไม่รู้ถึงภัยที่กำลังจะมา

“พี่ใหญ่ขา ปล่อยแพรก่อนได้ไหมคะ แพรจะไปอาบน้ำ” เสียงหวานตาใสอ้อนราวกับลูกแมวตัวน้อยที่พยายามอ้อนเจ้านาย แต่กลับเป็นว่ายิ่งแย่ลงเมื่อเจ้านายดันกดเธอลงกับเตียงแทน

“พี่ใหญ่!” เสียงหวานหวีดร้องอย่างตกใจ เมื่อสามีหน้าตายกำลังคร่อมเธออยู่ แถมฝ่ามือร้อนก็กำลังซุกซนอยู่บนร่างของเธอ

“อะไรคะ” ถ้อยคำหวานกับหน้าตาช่างสวนทางกันยิ่งนัก

พริมพริสาสะดุ้งเฮือกเมื่อริมฝีปากของเขากำลังซุกไซร้ไปตามซอกคอ ก่อนที่มือบางพยายามดันหัวโต ๆ นั้นออก แต่ก็ทำได้ยากเหลือเกิน

“แพรพูดจริง ๆ นะคะ แพรอยากอาบน้ำ แพรตัวเหม็นไปหมดแล้วเนี่ย”

“ไม่เห็นจะเหม็นเลย หอมออก มีแต่กลิ่นของพวกเรา...”

อ๊า! เธอแทบอยากจะกัดลิ้นตาย ๆ ไปเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดน่าอายพวกนั้นจะหลุดออกมาจากปากของคนที่ได้ชื่อว่าก้อนน้ำแข็งเดินได้