พริมพริสาสบตากับคนน่าไม่อายที่กลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ดวงตาเขาอย่างกับตาจิ้งจอกที่หลอกให้เธอตกหลุมที่เขาขุดไว้
จักรภัทรแทบหลุดขำกับหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศของหญิงสาว แถมยังส่งค้อนมาให้อีกหลายวง
“อาบก็อาบ” พริมพริสาตาใสขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายอมแพ้ให้กับลูกอ้อนของเธอ แต่ไม่ถึงนาทีความดีใจหายไปแทบทันทีเมื่อคนตรงหน้าเอ่ยคำถัดมา แถมน้ำเสียงช่างเชิญชวนอยู่ไม่น้อย “แต่ต้องอาบด้วยกัน” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูก่อนจะขบเม้มใบหูเล็กเบา ๆ โดยที่เจ้าของร่างราวกับโดนแช่แข็งไปแล้ว
และเป็นอีกครั้งเธอได้รู้ซึ้งว่าสามีป้ายแดงของเธอนั้นเป็นคนพูดจริงทำจริง!
ตั้งแต่เกิดมาตั้งจากแม่แล้วเธอก็ไม่เคยต้องอาบน้ำร่วมกับใคร ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกที่เธอต้องฉาบปูนโบกหน้าตัวเองอาบน้ำร่วมกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี นี่มันจะไวไฟไปหรือเปล่า แต่งงานกันหนึ่งวันทั้ง ๆ ที่เพิ่งรู้จักกัน ก็เข้าหอ... เรียบร้อยแล้ว แถมตื่นเช้ามายังต้องมาอาบน้ำร่วมกันอีก! ในสายตาเขาเธอคงเป็นผู้หญิงลามกไปแล้วเป็นแน่ แถมสภาพตอนนี้ก็ช่างล่อแหลมเสียเหลือเกิน คนสองคนในห้องอาบน้ำเล็ก ๆ หลังจากสำรวจรูปร่างสุดแสนจะสมบูรณ์ของสามีตัวเองแล้ว ทำให้เธอตระหนักได้ว่า นอกจากจะกลัวใจเขาปล้ำเธอในห้องอาบน้ำแล้ว เธอนี่แหละจะจับกดเขาเสียเอง
“จะว่าไป ตอนเด็ก ๆ เราเคยเล่นน้ำแบบนี้ด้วยกันเหมือนกัน” เสียงทุ้มดังขึ้นท่ามกลางกระแสน้ำอุ่นที่กำลังไหลผ่านร่างของทั้งคู่ในอ่างอาบน้ำ และเขาก็กำลังช่วยทำความสะอาดร่างของภรรยาสาวน้อย เป็นครั้งแรกที่ต้องมาอาบน้ำกับผู้หญิงแถมยังเป็นการอาบน้ำจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่จุดประสงค์หลักแค่อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ทำไมกลายเป็นช่วยกันอาบไปเสียได้ก็ไม่รู้
พริมพริสาเลิกคิ้วมองคนตัวใหญ่กว่าที่กำลังนวดใหล่ให้เธอ
“แพรไม่เห็นจำได้” เสียงหวานเอ่ยราวกับว่าเริ่มสนิทกันมากขึ้นจนเผลอพูดอย่างเป็นกันเองออกไป
“ไม่แปลกหรอก ตอนนั้นเราเพิ่งจะแค่ขวบเดียวเอง”
“งั้นแพรคงจำไม่ได้แล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวหัวเราะแห้ง ๆ พร้อมกับเหยียดขาออก รู้สึกถึงความสบายจนน่าแปลกใจที่จักรภัทรทำเรื่องพวกนี้ได้หน้าตาเฉย ราวกับว่าเคยทำมาก่อน
จะทำมาก่อนก็คงไม่แปลก ก็เขาเกิดก่อนเธอตั้งสิบแปดปีนี่นะ! อันจะไปหึงผู้หญิงในอดีตให้ปวดหัวทำไมก็ใช่เรื่อง ในเมื่อวันนี้เขาคือสามีตีทะเบียนของเธอ
จักรภัทรมองดูภรรยาสาวน้อยที่เหยียดตัวสบายเกินจนแทบพิงกับอกของเขาราวกับลูกแมว หากไม่ทันระวังตัวอาจจะโดนเสืออย่างเขาตะครุบเอาก็ได้ แต่การจะตะครุบเหยื่อที่อยู่ตรงหน้าได้นั้นก็ต้องล่อลวงให้ตายใจเสียก่อน อย่างน้อยเขาเองเป็นนักธุรกิจ การจะหว่านพืชย่อมต้องหวังผลอยู่แล้ว
น้ำอุ่นนั้นกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดได้ดี โดยที่พริมพริสาไม่มีทางรู้ตัวว่ากำลังพาตัวเองมาติดกับดักของชายเจ้าเล่ห์อีกครั้ง เมื่อฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ตามผิวขาวใสราวกับผิวเด็ก เน้นหนักเป็นบางจุด จุดที่ทำให้ร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน
“อืม... ทำไมพี่ใหญ่นวดเก่งจังคะ” คนยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจะโดนจับกินถามเสียงสั่น
“แล้วชอบไหม” จักรภัทรกระซิบถาม ในขณะที่มือก็ไม่หยุดนวดกระตุ้น เพียงแต่ค่อยเป็นค่อยไป อย่างที่เขาเคยพูดไว้ว่าเวลาว่างมีเยอะ
พริมพริสาไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน ร่างกายของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยฟองสบู่กลิ่นผลไม้อย่างที่เธอชอบ ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าใครกันช่างเตรียมเอาไว้ แถมยังมีคนนวดเป็นถึงประธานบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างพิศาลสกุลมานวดให้ระหว่างอาบน้ำก็ไม่เลวเลย ในชีวิตจะโชคดีอย่างนี้สักกี่ครั้งกันเชียว
เรียวปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อเหยื่อเข้ามาติดกับดักอย่างไม่รู้ตัว!
ดวงหน้าใสร้อนเห่อจนแทบอยากจะมุดเข้าไปในหมอนอิงเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีการอาบน้ำด้วยกันอีก เพราะเธอไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของคนหน้าตาย รู้ตัวอีกทีก็โดนกดจนติดกำแพงไปแล้ว และเขาก็ทำให้เธอรู้ซึ้งถึงคำว่ายังมีเวลาอีกเยอะ เพราะกว่าจักรภัทรจะปล่อยเธอออกมาได้ ดวงอาทิตย์ก็เกือบตั้งฉากกับพื้นดินพอดี
“คนเจ้าเล่ห์” เสียงใสประณามคนที่นั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสบายใจ ในขณะที่เธอแทบลุกไม่ขึ้น ปวดสะโพกจนระบมไปหมด
“ก็ไม่ได้พูดสักหน่อยว่าจะไม่ทำ” นอกจากจะไม่สำนึกแล้ว ยังพูดมาได้หน้าตาเฉย
“แพรยังเด็กอยู่แท้ ๆ” เมื่อเถียงไม่ได้ก็ต้องเบี่ยงไปเรื่องอื่น
“สิบแปดแล้ว แถมยังแต่งงานแล้ว คงไม่เด็กแล้วมั้ง”
นอกจากจะหน้าตายแล้วยังหน้ามึนอีกด้วย นี่ถ้าเธอไม่ขอร้องอ้อนวอน ทำท่าจะเป็นลม คงไม่มีทางปล่อยเธอออกไปจากห้องน้ำสินะ
“พี่ใหญ่ใจร้าย”
นัยน์ตาคมดุเหลือบมองคนตัวเล็กที่นอนเหยียดอยู่บนโซฟาเพราะลุกไม่ขึ้นด้วยฝีมือของเขาล้วน ๆ เมื่อคนตัวเล็กสะดุ้งเพราะเขาเผลอทำตาดุใส่จึงอ่อนลงพร้อมกับลุกไปนั่งใกล้ ๆ แต่ก็ไม่วายขยับตัวหนี คงกลัวว่าเขาจะทำอะไรอีก
อย่างน้อยเขาก็ไม่ชอบรังแกคนเจ็บ แค่ตอนนี้ล่ะนะ