เข้าวันที่สามในการเดินทางและตอนนี้พื้นที่ก็มีอุปสรรคอยู่มาก เพราะทางคดเคี้ยว ทั้งยังมีกองโจรดักซุ่มอยู่ตลอด แต่ปู้หว่านถิงไม่ใช่ผู้อ่อนหัด ทั้งยังระมัดระวังตัวเสมอ ถึงอย่างนั้น เรื่องที่ทำให้เขาเสียเวลาก็เกิดขึ้นจนได้
นางกำนัลโผล่มายืนขวางขบวนของปู้หว่านถิง และกล่าวด้วยเสียงตื่นตระหนก
“โอ้ เป็นท่านแม่ทัพปู้ ชะ ช่วยเจ้าค่ะ... องค์หญิงแปด ถูกคนชั่วฉุดตัวไป”
ชายหนุ่มนิ่วหน้า เขาไม่เข้าใจว่าไฉนถี่หลันต้องมาอยู่ที่นี่ นางสมควรอยู่เมืองหลวง ไม่ก็ ลี้ภัยไปเงียบๆ มากกว่าจะมาเผ่นพ่านแล้วให้โจรจับตัวไป
“ทราบหรือไม่ คนพวกนั้นเป็นใคร”
“โจรโพกผ้าเหลือง บางทีอาจเป็นคนของต่างแคว้น หากไม่ร้ายแรงกว่านั้นก็คือ ฝ่ายของใต้เท้าเจียง”
“เหลวไหล ที่นี่ทุรกันดาร และทัพของเจียงโม่ คงไม่เสียเวลามาปล้นสะดมแน่นอน”
“ท่านแม่ทัพคงลืมไป เมืองไคชิงเป็นแผ่นดินทอง คือพื้นที่เติมอาหารให้แก่ท้องพระคลัง และเขาไม่ไ
