EP 26
1155 คำ
เจสซี่แนะนำให้พิชชาเลือกเลี้ยงเพื่อน คือร้านสเต๊กที่มีสลัดบุฟเฟ่ต์ด้วย แล้วพากันไปนั่งรอทันที เพราะมีเรื่องให้เมาส์มอยซอยเก้าเหลืออีกเป็นตัน จากนั้นไม่นานเดชาในชุดหล่อเนี้ยบก็เดินเข้าร้านมาเป็นคนแรก สักพักเขมิกาก็ตามมา ในมือหิ้วถุงอุปกรณ์อบขนมที่แวะสอยจากร้านระหว่างทางมาด้วย
“ทำไมพวกมึงสองคนถึงได้แต่งหล่อจังวะวันนี้ อย่าบอกนะว่าเสร็จจากนี่จะไปหาล่าเหยื่อ?”
เขมิกาที่มีเสียงห้าวไม่แพ้พิชชาทักทายเป็นเรื่องแรก เพราะแปลกใจไม่น้อย เมื่อสองเพื่อนสาวในร่างชายแต่งหล่อกว่าทุกวัน เจสซี่รีบบอกเหตุผลทันที
“กูมีแขกมาออฟฟิศ”
“ส่วนกูก็เอาของกระเช้าผลไม้ไปไหว้ลูกค้ารายใหญ่ เสร็จก็ตรงมานี่เลยล่ะ นังช่านัดถูกเวลาแท้ๆ เพราะกูหิวฉิบหาย สั่งเลยได้เปล่าวะ ขืนรออีนังล่ากูได้ตายตอนนี้แน่ๆ”
เดลต้าถอดเสื้อสูทสีเขียวขี้ม้าออกไปพาดไว้พนักเก้าอี้ แล้วทำท่าจะลุกไปตักสลัด
“สั่งเมนก่อนสิมึง แล้วค่อยไปตัก”
เจสซี่รีบห้าม จากนั้นทุกคนก็หันไปมองคนที่เดินเข้ามาในร้านด้วยท่าทีสวยสง่า ส้นสูงสี่นิ้วนั้นส่งให้เจ้าตัวโดดเด่นไม่น้อย เดรสสีขาวรัดรึงรูปร่างและเลยสะโพกมานิดเดียวนั้น ชวนให้คนเห็นใจสั่นไม่น้อย ช่วงขาขาวที่มีถุงน่องสีนู้ดหุ้มไว้นั้น ก็ชวนเพศชายน้ำลายหกไม่น้อย
“ว้าย! นังล่า อย่าบอกกูนะ ว่าเมิงไปทำงานชุดนี้?”
เดลต้ารีบตาเหลือก เมื่อเห็นเพื่อนสวยผิดหูผิดตา
“เครียดว่ะ ประชุมเสร็จกูรีบหนีกลับบ้านเลย เบื่อมีแต่เรื่องปวดหัว หิวๆๆ สั่งกันยัง?”
“ยังน่ะสิ ก็รอมึงอยู่”
เจสซี่รีบตอบ แล้วควักมือเรียกพนักงานมาทันที เพราะหัวไม่แพ้กัน จากนั้นทุกคนต่างก็พากันเดินไปตักบุฟเฟต์สลัด แล้วก็รีบกลับมานั่งกินกับคุยกันไป
“ว้าย! อีช่า มึงดูที่สิบห้านาฬิกาทางซ้ายมึงเร็ว”
เจสซี่กระซิบกระซาบ ทำเอาทุกคนหันไปทิศทางนั้นแทบจะพร้อมกัน
“เอ๊ยๆ อย่าหันไปพร้อมกันสิพวกมึง ให้อีช่าหันไปคนเดียวพอ หันกลับมาเดี๋ยวนี้”
เจสซี่เลยรีบด่าเพื่อนเบาๆ ทุกคนเลยหันกลับมา ส่วนพิชชานั้นก็หันไปมองตามเพื่อน แล้วก็ต้องทำตาโตเท่าไข่เป็ด เมื่อเห็นว่าใครนั่งอยู่ในร้าน แถมยังเห็นด้วยว่ามีสาวๆ จากหลายโต๊ะเหล่ไปทางนั้นแทบจะคอพลิก
“ใครวะมึง เล่นซะกูอยากรู้เลย”
เดลต้ารีบกระซิบกระซาบ พิชชาหันกลับมาหาสลัดตรงหน้าด้วยท่าทีเซ็งนิดๆ เพราะเมื่อเช้าถูกท่านเพอร์เอ็ดมายกใหญ่ เลยไม่ดีใจสักนิดที่เห็น แถมยังรู้สึกอิ่มขึ้นมาทันที ไม่รู้อะไรดลใจให้ท่านมานั่งร้านนี้ เพราะอย่างท่านกับอีกหนุ่มที่นั่งด้วยกันนั้น น่าจะไปร้านหรูหราและราคาแพงหูดับมากกว่า
“ก็ท่านของอีช่าไง๊ ดูสิ หล่อลากดินเลยว่ะ อีกคนที่มาด้วยกันก็หล่อด้วย ใครวะช่า?”
เจสซี่ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งเห็นเป้าหมายอย่างชัดเจนทำท่าทางอยากรู้ขึ้น
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่หน้าคุ้นๆ นะ ไม่รู้เคยเห็นที่ไหน”
พิชชาเลยตอบเบาๆ ไม่ต่างกัน ทั้งที่ก็นั่งห่างจากอีกโต๊ะพอสมควร แต่เพราะกลัวเสียงของตัวเองที่ดังเป็นทุนเดิมอยู่แล้วกระเด็นไปถึงหูท่าน เลยต้องระวังหน่อย
“ไหนๆ ให้กูดูหน่อยซิ”
ว่าแล้วลัลลาวรรณก็รีบคว้าตลับแป้งในกระเป๋าออกมา แล้วทำทีเป็นจะแต่งหน้า เขมิกาก็ใช้ไม้เดียวกัน เพราะนั่งหันหลังให้อีกโต๊ะ ส่วนเดลต้านั้นนั่งหันข้างให้ เลยมีโอกาสได้เหร่มองแบบไม่ต้องพึ่งกระจก
“ว้ายๆ หล่อว่ะมึง แบบนี้กูทำงานด้วยได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยล่ะ แบบไม่เอาค่าแรงก็ได้นะเว้ย ถ้าให้กูนอนเตียงเดียวกัน”
เดลต้ากระซิบกับเพื่อนพร้อมท่าทางตื่นเต้น แต่พิชชานั้นกลับทำตาดุ เพราะกลัวจะเป็นที่ผิดสังเกตกับแขกโต๊ะอื่น หรืออาจจะโต๊ะเจ้านายก็ได้ พรุ่งนี้คงได้เรียกเข้าห้องเย็นแน่ๆ
“จริงว่ะ อีช่าน่าตื้บเน้อ มีเจ้านายหล่อๆ เสือกไม่ยอมถ่ายรูปให้พวกเราดู หรือว่ามึงจะหวงก้างเอาไว้แดกคนเดียววะ?”
ลัลลาวรรณกระซิบบ้าง แล้วทุกคนก็นิ่ง เมื่อบริกรยกอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟให้
“เรื่องเยอะและเรียกร้องแยะขนาดนั้น กูคงแดกลงหรอกมึง”
พอพนักงานไปแล้ว พิชชาก็กระซิบกับเพื่อน แล้วรีบใช้มีดหั่นสเต๊กส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ เพราะอาการหิวเริ่มแล่นเข้ามาแล้ว หลังจากที่เมื่อกี้หดหายไปเพราะเจ้านายมากินร้านเดียวกัน
“อีบ้า! หล่อยังกับดาราขนาดนี้ ถ้ามึงแดกไม่ลง ส่งมาให้กูเลย” เดลต้าทำหน้าเสียดายของ
“ส่งให้กูก่อนสิมึง กูให้ห้าพันเลยเอ๊า”
เจสซี่ไม่ยอมแพ้
“กูให้หกละกันมึง”
เดลต้าสู้ราคาแบบไม่คิดจะถอย
“น้อยๆ หน่อยพวกมึง หัดดูหนังหน้าตัวเองบ้างนะ ว่าเขาจะให้พวกมึงแดกหรือเปล่า หล่อขั้นเทพกับรวยขนาดนั้น เขาต้องอยากแดกชะนีอย่างพวกกูเว้ย อย่างพวกมึงรอไปก่อนเลย ชาติหน้าโน่น”
ลัลลาวรรณเกทับสองเพื่อน ที่มองอีกโต๊ะตาเป็นมัน ส่วนพิชชานั้น เห็นเพื่อนเป็นขนาดนี้ ก็กลอกตาไปมาด้วยความเบื่อหน่าย
“ไม่ต้องเถียงกันพวกมึง เขาไม่เอาของเก๊อย่างมึงสองคนหรอก”
แล้วจ้องสองเพื่อนหล่อแต่ใจสวยตาเขม็ง
“นั่นไง กูว่าแล้ว พวกมึงอด เดี๋ยวกูกับอีขิงจัดการเอง”
ลัลลาวรรณหัวเราะเบาๆ และอย่างคนชนะ ขณะค่อยๆ ส่งชิ้นสเต๊กเข้าปาก
“แดกไปคนเดียวเลยมึง กูไม่เอาหรอก บอกแล้วไงว่าอย่างกู ถ้าจะได้แดกต้องได้ตังค์ด้วย”
เขมิการีบสวนกลับ พร้อมกับส่งสเต๊กชิ้นใหญ่เข้าปากแบบไม่ค่อยแคร์สายตาใคร คล้ายๆ กับพิชชา เพราะออกจะเป็นสาวห้าวเช่นกัน
“พวกมึงสองคนก็เลิกเถียงกันเถอะว่ะ กูว่าเหลือไว้ให้อีช่าแดกบ้างก็ได้นะเว้ย มันอยู่ใกล้จะตายห่า ถ้าเราได้แดก ก็สงสารมันแย่เลย ว่ามั้ยอีเดล?”
- ผู้เขียน
