บทที่ 6
1108 คำ
หลังจากนั้นลูเซียโน่ก็พาผู้หญิงคนนั้นไปที่โรงพักทันที สามสาวพริตตี้และลูกเกดในตอนนี้นั่งรออยู่ด้านนอกห้องสอบสวนคนละฝั่ง
ลูเซียโน่จอดรถถามจากตำรวจคำสองคำว่าพริตตึ้ที่ตีกันอยู่ที่ไหน พวกเขาก็ได้รับคำตอบอย่างรวดเร็ว
ลูเซียโน่เดินเข้าไปด้านใน ลูกเกดเห็นเขาแล้วเพราะเธอมองมาที่ประตูทางเข้าตลอดเวลา หญิงสาวจึงรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก
ว่าแต่ทำไมคุณสมชายถึงมากับยัยนีน่าหนึ่งในคู่อริของเธอได้ ในขณะที่ลูกเกดมองเขาลูเซียโน่ก็มองลูกเกดเช่นกันเขาถึงกับตกใจในภาพไม่เป็นผู้เป็นคนของลูกเกด ดวงตาคู่งามของเธอจ้องตรงมาที่เขา เธอหรี่ดวงตาเล็กน้อยจากนั้นรอยยิ้มซุกซนของเธอก็ประดับอยู่เต็มใบหน้า
กระโปรงสั้นของเธอฉีกขาดจนแทบจะมองเห็นกางเกงในในขณะที่เธอไม่ใส่รองเท้า ใบหน้าบวมเป่งปากของลูกเกดแตกยับอีกทั้งสามสาวพวกนั้นก็มีสภาพยับเยินไม่แพ้กัน
ลูเซียโน่เลิกคิ้วหัวเราะในใจเธอกล้าหาญเกินไปแล้วที่จะตีกับคนอื่นในขณะที่ฝั่งนั้นมีสามคนส่วนเธอตัวคนเดียว และยังเล่นงานสามสาวนั่นซะยับเยิน
เขาเดินตรงมาหาเธอแล้วถอดเสื้อของตัวเองคลุมขาอ่อนที่เปิดเผยจนน่าหวาดเสียวนั่นทันที ลูกเกดที่ยังเลื้อยอยู่บนเก้าอี้ไม่มีทีท่าว่าจะทักเขาหรือขยับตัว เพียงแต่เงยหน้าขึ้นดวงตากระจ่างใสนั่นกลับสามารถทำให้ภาพยับเยินของเธอดูดีและงดงามเป็นอย่างยิ่ง
ลูเซียโน่อึ้งไปเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ จับที่รอยเขียวช้ำและรอยแผลเล็ก ๆ ที่อยู่บนใบหน้าของเธอ ลูกเกดปัดมือของเขาออกทันใด
"อย่ามาแตะหน้าฉัน เอิ๊ก"
ลูเซียโน่หัวเราะเบา ๆ เขาคิดว่า ไม่ใช่สาวน้อยคนนี้หรอกหรือที่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา เขามองประเมินเธออยู่ชั่วครู่แล้วก็ยิ้มออกมา
เอาเถอะ เขาจะถือสาอะไรกับคนเมาได้ล่ะ
เขานึกถึงวันที่เขานัดลูกเกดออกมาคุยเรื่องนาชากับเควิล วันนั้นลูกเกดดันเห็นเขากับคู่ควงคนล่าสุด พวกเขาจูบลากัน โดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย
หญิงสาวเดินมาหาเขาอย่างวางอำนาจพูดต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นว่า
"คุณสมชายคุณทำฉันท้องแล้วยังมาคั่วผู้หญิงคนนี้อีก จะเลวเกินไปแล้ว"
เขาไม่คิดว่าจู่ ๆ ลูกเกดจะพูดแบบนี้ทำให้เขาตกใจ และแน่นอนผู้หญิงคนนั้นก็สะบัดหน้าหนีอย่างรวดเร็ว และวันนี้ที่เธอเรียกเขามา ลูกเกดคนนี้ก็วางอำนาจเหมือนวันนั้นเป๊ะ ๆ
ผู้หญิงคนเดียวที่กล้าวางอำนาจต่อหน้าของเขา เพราะแบบนี้ล่ะมั้งที่วันนั้นลูกเกดขอให้เขาเป็นไม้กันหมาให้นาชาเขาจึงรับปาก ทั้ง ๆ ที่คิดจะถอยแล้ว แต่เขากลับนึกสนุกยอมจีบนาชาต่อเพียงเพราะคำขอของเธอที่เหมือนจะเป็นคำสั่งมากกว่า
กระทั่งวันนี้โทรก็โทรมาข่มขู่เขาอีก เขาก็ยังลนลานมาหาเธออย่างว่องไว เพียงเพราะคิดว่าผู้หญิงคนนี้กำลังทำให้วันที่น่าเบื่อและซ้ำซากของเขาอย่างพาผู้หญิงแปลกหน้าไปนอนด้วยกลายเป็นวันที่สนุกขึ้นมา
พริตตี้นีน่าสาวที่มากับลูเซียโน่มองสภาพเพื่อนพร้อมทั้งมองลูกเกดตาขวาง ลูกเกดเงยหน้ามองเช่นกันหญิงสาวยกยิ้มดวงตาวาววับก่อนจะพูดออกไป
"ทำไมอยากโดนตบเหมือนเพื่อนมึงหรือไง มองหน้าหาป้ามึงเหรอ เอิ๊ก”
ลูเซียโน่ตกใจไม่คิดว่าลูกเกดจะหยาบคายเอาเรื่องได้ขนาดนี้
"อีเกดมึง"
สามสาวก็ทำท่าว่าจะกระโดดเล่นงานลูกเกดอีก ลูเซียโน่จึงเข้ามาห้ามทัพพร้อมตำรวจที่ลุกจากเก้าอี้มาอย่างรวดเร็ว
” ถ้าไม่หยุดผมไม่ได้แค่ขู่ แต่พวกคุณจะถูกจับขังลืมจริงๆ”
คุณตำรวจที่มีดาวประดับอยู่บนบ่าเข้ามาห้ามพูดเสียงดัง เขาถูกเล็บของลูกเกดข่วนหน้าจนเลือดซิบ
สาวๆทั้งหมดได้รับคำขู่ที่น่ากลัวแบบจริงจังจึงต่างฝ่ายต่างสะบัดหน้าหนีไปคนละทาง
นีน่าเห็นท่าไม่ดีจึงหันมาปรึกษาลูเซียโน่
"คุณลูเซียโน่คะเพื่อนนีน่าทำยังไงดีคะ"
"ไม่ต้องห่วงผมให้คนของผมเอารถมารับแล้วเดี๋ยวคงมาถึง"
นีน่ายิ้มออกมามองไปที่เพื่อนสาวทั้งสามคน ในขณะที่เพื่อนของนีน่าแอบยกนิ้วโป้งยกยอเธอ
นีน่าเธอเชิดหน้าอย่างลำพองด้วยความภูมิใจเพราะคืนนี้ได้ควงหนุ่มหล่อและเหมือนเขาจะชอบเธอเข้าจริงๆ
"ถ้างั้นพวกแกก็รอที่นี่นะฉันต้องไปกับคุณลูเซียโน่"
เพื่อนๆ พยักหน้ากล่าวขอบใจนีน่าที่อุตส่าห์มารับ นีน่ายิ้มหน้าบาน
"ผมขอตัวครับ"
ลูเซียโน่หันมาบอกนีน่า ในขณะที่ลูกเกดเริ่มไม่ไหวแล้ว เธอปิดปากวิ่งเท่าความเร็วแสงออกไปอ้วกที่หน้าสถานีตรงโคนต้นไม้
ลูเซียโน่เก็บเสื้อของตนเองแล้ววิ่งตามลูกเกดมาติด ๆ หยุดที่ด้านหลัง เห็นลูกเกดอ้วกเอาเป็นเอาตายจึงอดยกมือลูบหลังให้เธอไม่ได้
นีน่าเดินตามมาแล้วหยุดรอลูเซียโน่ห่าง ๆ คิดว่าเขาคงมีน้ำใจสงสารลูกเกดหญิงสาวจึงยืนรออยู่ชั่วครู่จนกระทั่งลูกเกดอ้วกเสร็จ
” ดีขึ้นยัง”
ลูเซียโน่ถามลูกเกดเขาช่วยประคองเธอเอาไว้ เมื่อลูกเกดแทบจะรูดร่วงลงไปกองอยู่บนพื้น
"คุณลูเซียโน่คะเราจะไปกันได้หรือยังคะ"
นี่น่าพูดขัดขึ้นเมื่อรู้สึกว่าลูเซียโน่จะห่วงลูกเกดเกินไป ลูเซียโน่หันมามองนีน่าด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"ผมจะไปกับลูกเกด คุณก็กลับกับเพื่อนนะครับรถใกล้จะถึงแล้ว ขอตัวก่อนครับ”
นี่น่าตกตะลึงในขณะที่ลูเซียโน่จู่ๆ ก็ตวัดแขนอุ้มลูกเกดเดินไปที่รถของเขาโดยไม่สนใจนีน่าอีกต่อไป
นีน่ากำมือแน่นเมื่อจู่ๆก็ถูกลูกเกดปาดหน้าเค้กไปกิน เธอเจ็บใจเป็นอย่างมากได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ
” อีเกดมึงจำไว้กูต้องเอามึงคืนแน่”
- ผู้เขียน
