บทที่ 7

903 คำ
นีน่าจ้องไปที่พวกเขาเขม็ง ทั้งอับอายทั้งเสียหน้า ลูเซียโน่ไม่ได้ขับรถยนต์มา เขาขับบิ๊กไบค์ที่เช่ามาจึงเริ่มคิดหนักว่าจะพาคนเมากลับยังไง ลูเซียโน่มองลูกเกดที่แทบจะฟุบอยู่บนอกเขาแล้วถอนหายใจ ทั้งที่คืนนี้ตั้งใจจะพาสาวพริตตี้ขี่รถชมวิวรอบคูเมืองเชียงใหม่กินบรรยากาศสักหน่อย หลังจากนั้นก็ต่อที่โรงแรม แต่แผนเขาต้องพังลงเพราะยัยตัวแสบคนนี้ที่มีเรื่องตบตีกับชาวบ้าน ลูเซียโน่คิดหาวิธีพาลูกเกดกลับโรงแรม เขาต้องระวังไม่ให้คนเมาไถลตัวลงจากรถบิ๊กไบค์จนเกิดอุบัติเหตุ ลูเซียโน่มองเสื้อหนังในมือของตัวเองเขายิ้มเมื่อคิดวิธีออก หลังจากใส่หมวกกันน็อคให้ลูกเกดเรียบร้อยแล้ว เขาจึงมัดร่างเล็กของเธอด้วยเสื้อหนังตัวโปรดให้ติดกับแผ่นหลังของเขาจนแน่นหนา สองมือเรียวของลูกเกดโอบรอบเอวของลูเซียโน่โดยไม่ได้ตั้งใจหญิงสาวฟุบหน้าลงบนแผ่นหลังของเขา ปากยังพึมพำด่าคนไม่หยุด "มึงมาเลยมาตบกูเลย กูเป็นลูกเมียน้อยแล้วหนักหัวแม่มึงเหรอ พวกมึงมาเลยเข้ามาเลย" ลูเซียโน่เอ็ดเธอเสียงดัง ” เลิกด่าคนได้แล้วบอกมาโรงแรมเกดอยู่ไหน พี่จะไปส่ง” ไม่รู้ว่าลูกเกดเห็นเขาเป็นใครในสามสาวนั้นเธอจึงตอบเขาทั้งตะโกนสุดเสียง ” มึงเสือกไรกับโรงแรมกู จะตบก็ตบเลยเข้ามากูไม่กลัวหรอก” ลูเซียโน่หัวเราะส่ายหน้าให้กับอันธพาลที่ถูกเขามัดติดกับแผ่นหลังก่อนจะสตาร์ทบิ๊กไบท์แล้วขับออกไป พูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ ” เออไม่เสือกแล้วก็ได้งั้นคืนนี้เกดไปนอนกับพี่ล่ะกัน” และแล้วความรู้สึกของลูเซียโน่ในตอนนี้คือ เขากำลังแบกร่างหายนะตัวน้อยมาชัด ๆ แม่สาวร่างบางแหกปากร้องเพลง ไม่ก็ด่าคนมาตลอดทาง ปากของเธอในตอนนี้คมยิ่งกว่ากรรไกรจนลูเซียโน่คิดว่าลูกเกดอาจจะทำให้เขาจมบาทาใครสักคนก่อนที่จะกลับถึงโรงแรมก็เป็นได้ และสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดมากกว่าอะไรก็คือ เชียงใหม่ทำไมไฟแดงเยอะขนาดนี้นะ ขับไปได้ไม่ถึงนาทีเขาก็ต้องจอดติดไฟแดงอีกแล้ว "ช้างงงง ช้างงง ช้างงงง น้องงงงเคยเห็งงงช้างป่าววววว ช้างงงงมานนนนน ตัว เอิ๊ก ม่ายยยยบาวววว" "ขอโทษครับแฟนผมเมาไปหน่อยให้อภัยเธอนะครับ" ยิ้มหวาน และก็ "มองหน้าหาเรื่องหรืองายยยยยแน่จริงตบกับแฟนพี่ม้ายยยยยย" "ขอโทษครับแฟนผมเมาครับจริง ๆ เธอไม่ใช่คนแบบนั้นครับ ปกติเธอเรียบร้อยครับ" และก็ "ผู้ชายยยยโคนนนนี้ม่ายยยยช่ายยยยยแฟนนนนนฉันกำลางถูกลักพาตัว ช่วยด้วยยยย ช่วยฉานที เอิ๊ก เอิ๊ก" "ผมเป็นแฟนเธอครับอย่าเข้าใจผิดนะครับ ที่รักเบา ๆ หน่อยสิคะ" และก็ "แฟนพี่หล่อป่าวววน้องงงง มองไรชอบผัวชาวบ้านเหรอ เอาไปเยย อาวววปายยยย โอ้ เย" ลูกเซียโน่แทบจะโยนร่างคนเมาลงข้างทางนับสิบครั้งทุกครั้งที่ติดไฟแดงไม่ชี้หน้าด่าคนก็ร้องเพลงเสียงดัง กระทั่งเธอร้องโวยวายอยากเข้าเซเว่นเหมือนเด็กๆ "รับขาโหนมจีบซาเปาเพิ่มค่ะ เซเว่น เซเว่น เซเว่น ซาเปา หนมจีบ สมชายจอดสิวะ จอดเซเว่น จอดเซเว่น สมช๊ายยย เซเว่นน" และแล้วลูกเกดก็เริ่มร้องไห้ทั้งทุบหลังชี้ไม้ชี้มือไปที่ร้านสะดวกซื้อแห่งนั้น ใจของลูเซียโน่ไปอยู่ที่โรงแรมแล้วเขาจึงไม่สนใจในสิ่งที่คนเมาร้องขอ กระทั่งลูกเกดเริ่มตีเขาหนักมือขึ้นและแล้วเธอก็ทำในสิ่งที่ลูเซียโน่ไม่คาดคิด "โอ๊ย เกดปล่อยพี่พี่เดี๋ยวนี้" "สมชายถ้าม่ายยยยจอดฉันจะหยิกหัวนมแกให้หลุดเยยยย หัวนม หัวนม หยิกหัวโนมมมม" "ปล่อยหัวนมพี่ ปล่อย" ลูกเกดไม่พูดเปล่าเธอล้วงสองมือเข้าไปในเสื้อเชิตของเขาแล้วหยิกหัวนมทั้งสองข้าง เล็บแหลมยาวของลูกเกดนั้นไม่ธรรมดาทำเอาลูเซียโน่เจ็บแสบถึงเนื้อใน เขาไม่เคยเชื่อเรื่องเวรกรรมมาก่อนแต่ตอนนี้ลูกเกดกำลังทำให้เขาเริ่มเชื่อเรื่องนี้แล้ว "เซเว่น สมชายเซเว่นนนนนน" "ได้ ๆ ปล่อยพี่ก่อนพี่จะพาไปซื้อขนม" "ม่ายยไปเซเว่นก่อน" ถึงจะเมาลูกเกดยังรู้จักต่อรอง ลูเซียโน่ถอนหายใจยาวทนการกระทำของลูกเกดไม่ไหวทั้งที่ตัวเองขับมอเตอร์ไซต์อยู่จึงเสียเปรียบเธอไม่น้อย โดนหยิกจนรู้สึกชาไปหมดแล้วในที่สุดเขาก็เห็นเซเว่นอยู่แยกไฟแดงหน้า "เกดดูนั่นเซเว่น พี่จะจอดให้ปล่อยพี่ก่อนเร็ว" "จริงนะสมชายไม่หกนะ" "ไม่หกปล่อย" คราวนี้ลูกเกดหัวเราะเธอไม่หยิกหัวนมเขาแล้วแต่เปลี่ยนมาเป็นลูบไล้เบาๆ คล้ายจะเอาใจ ลูเซียโน่ถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่สัมผัสของแม่สาวน้อยในคราวนี้กลับทำให้ร่างกายเขาตื่นตัวแทน มือนุ่มนิ่มเล็ก ๆ ของเธอทั้งเขี่ยทั้งลูบหัวนมของเขาเล่นจนเขาเริ่มหายใจลำบาก      
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม