ครานี้ค่อนข้างเร่งด่วน ถานเทียนสวี่ไม่อาจใจเย็นรอติดรถผ่านทางของชาวบ้านเหมือนเคย ชายหนุ่มตัดสินใจวิ่งมาที่เรือนของหวงซ่างเพื่อขอยืมม้าของพ่อตา
“เจ้าจะมายืมม้าข้า”
“เฉ่าเหมยไม่สบาย ข้าอยากรีบเข้าเมืองไปซื้อยาขอรับ ท่านพ่อตาโปรดให้ข้ายืมม้าของท่านสักครู่เถิด”
หวงซ่างปรายตา เอามือไขว้หลังก่อนเอ่ย “ม้าของข้าค่อนข้างแพง เจ้าจะมาขอยืมง่ายๆ ได้อย่างไร”
ชายแก่คนนี้เป็นคนที่น่ารังเกียจเสียยิ่งกว่าอะไร หลานสาวตัวเองกำลังป่วยอยู่แท้ๆ ไม่เพียงไม่ถามไถ่อาการ ยังคิดจะรีดเงินจากถานเทียนสวี่อีก
หากไม่ติดว่าหมู่บ้านแห่งนี้มีเพียงสกุลหวงที่มีม้า ถานเทียนสวี่ก็คงไม่แบกหน้ามาที่นี่เป็นแน่
“ข้าพอมีนิดหน่อย” ถานเทียนสวี่ยื่นเงินห้าอีแปะให้
“แค่นี้? โธ่เอ๊ย...” แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้
หวงซ่างคิดแล้วจึงยื่นมือออกไปรับ ทว่าฉางรั่วกลับส่งเสียงแหลมสูงมาแต่ไกล “ต๊ายแล้ว!!! ข้าก็นึกว่าใคร คิดไว้อยู่แล้วว่าพวกเจ้า
