“ทำไมพวกเจ้าถึงมาด้วยกัน...” หวงสือหลิวแปลกใจเมื่อเห็นถานเทียนสวี่เดินเข้ามาในเรือนพร้อมกันกับสุ่ยเกาเจี้ย
“ข้าอยากมาเยี่ยมเฉ่าเหมย” สุ่ยเกาเจี้ยบอกพลางถามไถ่ถึงอาการป่วยของเด็กน้อย “คราแรกข้าคิดจะพาหมอมาดูอาการของเฉ่าเหมย แต่ถูกถานเทียนสวี่ห้ามไว้”
ถานเทียนสวี่ที่กำลังจะเดินไปต้มยาในครัวหมุนตัวกลับมา “ความจริงข้าห้ามเจ้าด้วย! คนอะไรเกาะติดเสียยิ่งกว่าปลิง”
“ข้ามีน้ำใจมาเยี่ยม ผิดหรือ”
“ไม่ผิด แต่น่ารำคาญ”
หวงสือหลิวยกมือห้ามคนทั้งสองให้เลิกเถียงกัน ก่อนจะก้าวยาวๆ ไปหยิบห่อยามาจากมือของถานเทียนสวี่ “เดี๋ยวข้าจะต้มยาเอง”
“ยาสมุนไพรที่ข้าซื้อมามีหลายชนิด เจ้ารู้หรือว่าต้องใช้ตัวไหนบ้าง เดี๋ยวข้าจัดการเอง...” แต่แล้วถานเทียนสวี่พลันชะงัก เหลือบมองไปทางสุ่ยเกาเจี้ยแล้วรีบเปลี่ยนคำพูด “พวกเราไปต้มด้วยกันเถอะ”
ถึงไม่ได้หันไปมอง แต่น้ำเสียงที่ได้ยินก็พอทำให้สุ่ยเกาเจี้ยเดาได้ว่าถานเทียนสวี
