วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 31
อยู่ด้วยกัน
“ฉันไม่เป็นไร ไปกันเถอะคนรออยู่” ลูกแพรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนจะหมุนเท้าเพื่อเดินกลับออกไปทันที หากปกติแล้วเธอจะเดินเข้าไปเพื่อพูดคุยให้รู้เรื่องแต่ไม่ใช่ตอนนี้
“ละ...แล้วยัยลูกแก้วล่ะ แกจะปล่อย...”
“ช่างเถอะ เดี๋ยวก็คงกลับกันเองแหละ”
“แกโกรธฉันไหมฉันขอโทษจริง ๆ นะที่ไม่ได้บอกแก” หยาดฟ้ามีสีหน้าที่รู้สึกผิดเพราะรู้เรื่องแต่ก็ไม่ได้บอกลูกแพร
“ลูกแพร!”
“ฮะ...ฮะ? นายว่าอะไรนะ?” หญิงสาวหลุดจากห้วงภวังค์ความคิดก่อนจะเลิกคิ้วเอ่ยถามคนข้าง ๆ ที่ขับรถอยู่อย่างงุนงง
“ฉันถามว่าหิวรึเปล่า แล้วเป็นอะไรฉันเห็นเธอนั่งเหม่อมาตั้งแต่หมู่บ้านแล้วนะ หรือไปเจออะไรบนนั้นมา” คำถามแทงใจดำของหมอกทำให้เธอนิ่งไป ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ หมอกจึงไม่ได้ซักถามอะไรให้มากความเพราะมันไม่ใช่เรื่องของเขาอยู่แล้ว ไม่นานเขาจึงเลี้ยวรถเข้าปั๊มเพราะใช้เวลาขับรถมาเกือบชั่วโมง
