วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 32
น้อยใจ
“อืออ~” ลูกแพรขยับตัวดิ้นในช่วงกลางดึกด้วยความอึดอัดเมื่อรู้สึกราวกับว่ามีอะไรกำลังกอดรัดร่างกายของเธออยู่ หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดพร้อมกับก้มลงมองช่วงเอวคอดทันที
“อ๊ะ! นะ...นี่นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง” ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเอื้อมมือเปิดโคมไฟข้างหัวเตียงแล้วความสว่างจากแสงไฟทำให้เธอเห็นร่างหนาของหมอกที่กำลังกอดรัดเอวของเธออยู่อย่างสบายใจ
“เงียบน่า อย่าดิ้นด้วยคนจะนอน ถ้าเธอยังดิ้นคืนนี้ไม่ได้นอนแน่” หมอกลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียเขากลับมาถึงห้องก็ปาไปเกือบเที่ยงคืนเพิ่งจะได้นอน แต่ทว่ากลับถูกปลุกขึ้นมา ท่อนแขนแกร่งกอดรัดเอวบางเข้ามาแนบชิดข้างกายก่อนจะก้มหน้าสูดดมความหอมจากกายสาว
“อื้อไม่!” ลูกแพรหดคอหนีพร้อมเบี่ยงตัวหลบเมื่อใบหน้าคมคายก้มลงซุกไซ้บริเวณซอกคออย่างอุกอาจในขณะที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“กะ...กลิ่นน้ำหอมผู้หญิง” ด้วยควา
